Twoje Wiersze - Męki koguta

Męki koguta

bajka

2024-11-15 01:02

W XVI wieku w Krakowie
- To fakt powszechnie jest znany -
Mieszkał niezwykły wprost człowiek:
Czarodziej Twardowskim zwany,

A jedną z najlepszych sztuczek,
Dowodem kunsztu i czarów
Był galop na pięknym kogucie
Zwiększonym do konia rozmiarów.

Jeździł kogutem na Wawel
Lub na spacery po mieście,
Lecz kogut w nosie miał sławę...
Wigilia nadeszła nareszcie.

W wigilię – jak wiemy z bajek –
Zwierzęta mają dar mowy,
Więc kogut przed mistrzem staje
I tymi doń zwraca się słowy:

- Wściekłość mną targa, albowiem
Wiatr w oczy i droga pod górę...
Mistrzu Twardowski, bądź człowiek
I powiększ choć jedną mi kurę!

autor

Jastrz

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

9 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Jan Kępiński

2024-12-07

He, He na Wawel jest faktycznie pod górę, pracowałem tam i na składaku codziennie rano dopedałowywałem z trudem na siódmą rano. Uff..

mgielka

2024-11-16

hihihi.. fantadtyczny wiersz.. Pizdrawiam i dziekuje za usmiech 😊

JoViSkA

2024-11-15

hahah...biedny kogut :)))))
Pozdrawiam ubawiona, jak zwykle u Ciebie :)))

aff^(*)

2024-11-15

Element zaskoczenia.

Bycie sławnym w pojedynkę
Dla koguta mało strawne.
Wszakże wigor jest w kogucie,
Lecz co z jajkiem na wystawcę?

Monia

2024-11-15

Całość bardzo na plus pozdrawiam serdecznie 😉👍

ajw

2024-11-15

Doskonała puenta, jak i cały wiersz :)

Elżbieta

2024-11-15

Hahaha! Wspaniałe!!!
Pozdrawiam serdecznie: )⭐

Kornel Passer

2024-11-15

Ha, ha.... Znakomite! Pozdrawiam:)

sturecki

2024-11-15

To dowcipna i przewrotna bajka, która z humorem ukazuje zmęczenie i frustrację koguta Twardowskiego, zmuszonego do nietypowej kariery wierzchowca. Kogut, choć niezwykły, nie marzy o sławie, lecz o prostszych przyjemnościach życia – jak choćby towarzystwo większej kury, dopasowanej do jego nowej postury. Najbardziej celne jest zakończenie z prośbą koguta – zabawny akcent, który zderza magiczne możliwości Twardowskiego z prozaicznym problemem jego podopiecznego.
To jakby uwypuklenie, że nawet w wielkich sprawach kryją się potrzeby zwyczajnego szczęścia.