Twoje Wiersze - kolik

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

5 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: niebieski

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

la clamot

2025-04-09

to rodzaj poezji ciosanej żmudnie narzędziami nie pozostawiającymi rzemieślnika obojętnym

kłaniam się
wszystkiego dobrego

Groschek^(*)

2025-04-10

wbrew pozorom po napisaniu dobrze ponad pół tys. takich tekstów - czasami wychodzą bez szlifierki; aktualnie mam dziurę w płocie, pustą kapustę, abulię, inercję i wyczuwalną niechęć do wszelkiego ruszania - wiem, że to może szybko minąć, ale może zostać także na dłużej.. nie widzę sensu w tym portalu; tak jakbym odkrył jego prostokątne wnętrze.. pzdr. 👾

Motylek78

2025-04-09

wiersz jak senne zbliżenie
delikatna prośba o bliskość
przefiltrowana przez język absurdu
tytułowy „kolik” może sugerować ból lub napięcie
jakby kolka niemowlęca ( pamiętam te momenty)
może emocjonalna a może zarazem chęć ukojenia
jak emocjonalny skurcz
delikatność zmieszana jednocześnie z bolesną
w swojej potrzebie bliskością
Sylwia poniżej dodała świetny cytat
zapomniała może dodać
"Kiedy zaś stałem się mężem,
wyzbyłem się tego, co dziecinne"
wszystko ma swój czas i miejsce
pozdr. ser. 🍒

Groschek^(*)

2025-04-10

jakby nie popatrzeć: czy młody, czy starszy - kolik zatrzyma na chwilę każdy bieg - absurdalnie dlatego, bo nie wiadomo skąd przychodzi i komu właściwie jest potrzebny.. pzdr. 👾

SYLWIA SUCHY^(*)

2025-04-09

,,Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko.""To tak na szybko ,co mi się nasunęło ...
Kolik to może ten oścień ,czy może coś ci w oczy kole?
Wiesz ładny ,bardzo osobisty .

SYLWIA SUCHY^(*)

2025-04-10

A ja już chyba wiem ,,kolik "to będzie skrót od ,,Katolik"" zgadłam?

Groschek^(*)

2025-04-10

kolik rządzi się swoimi prawami - ani to choroba, ani hamulec, a też nie nieporozumienie - więc czym tak naprawdę jest? pzdr.

SYLWIA SUCHY^(*)

2025-04-09

....wyraża serie inspirujących wskazówek i spostrzeżeń , na pierwszy rzut oka są one niewidoczne ale jak się człowiek tak dobrze wczyta to wszystko staje się bardziej jasne.:-)...zwłaszcza dwie ostatnie linijki :-)

Sabina

2025-04-09

Nie napiszę nic nowego ponadto że intrygujesz swoją twórczością 🙂❤️

Groschek^(*)

2025-04-10

cudów tu nie ma, trochę dziwny język autora - reszta raczej jest czytelna.. ps. przeczytaj sobie tak dla sportu poprzedni wiersz - tam można powiedzieć, że się autor niczego nie bał.. dzięki za wpis - mimo wszystko.. ☺️👾

sturecki

2025-04-09

W tym wierszu wszystko wiruje w zniekształconym splocie słów – jakby dziecięcy świat zderzał się z rozbitą dorosłością, w której „kolik” (może ból, może potrzeba przytulenia) staje się punktem centralnym. Zmysły się mieszają, znaczenia tańczą w półwyrazistych wersach, a głód czułości pojawia się jako niemal niemowlęca tęsknota za bliskością i prostotą.
Ta groteska mówi o tym, jak bardzo – mimo codziennej zawieruchy i dorosłych póz – wszyscy pragniemy tylko jednego: żeby ktoś nas przytulił i nie odszedł, kiedy „bezdroża nikną ukradkiem”.
5/6

Odyseusz62

2025-04-09

Nie dobrze jest
gdy rymy na siłę
wymuszają treść.

Rosa

2025-04-09

Dadaistycznie, jak zwykle. Jest chaos, są emocje. W tym kierunku tworzył m.in. George Grosz, malarz niemiecko-amerykańskiego pochodzenia i kilku innych pisarzy.
Czyżbyś był zwolennikiem ich idei naprawiania świata ? - mam takie skromne pytanie.
Pozdrawiam, Groschku:)

Groschek^(*)

cztery dni temu

Cześć! Widzę tu przypadkiem (bo ja ciągle jeszcze nie dostaję powiadomień), że pytasz.. ja nie znam twórczości tego gościa, a jeśli idzie o naprawianie świata to nawet uśmiechnąć mi się nie chce.. ps. od dziś zacząłem brać antybiotyk - może pomoże; tak mam od drugiej szczepionki na koronę - pół człowieka.. 🤒🤕

Rosa

2025-04-09

Ten komentarz miał być pod poprzednim Twoim wierszem. Nie wiem jak to się stało, że tu przywędrował. Miłego wieczorku życzę:)