Nazywali mnie Wędrowcem,
Od lat odwiedzałam ludzkie emocje,
Niektóre spokojne jak Błękitna Laguna,
Niektóre opętane przez Sztorm.

Nauczam.
Spójrz w galaktykę swych wspomnien.
Narodziny gwiazd,
Wybuchy planet.
Wieczny ruch,
Amplituda która niesie sile.
Gdy się zatrzymasz i zrozumiesz…
Twoje serce rozbłyśnie jak Gwiazda Polarna,
A ja po lekcjach Ci danych.
Wolność oddam w Twe ręce.

Odetchnij.

Teraz kroczysz po linie rozciągniętej nad Twoją prywatną Błękitna Laguna,
Harmonia Wszechświata,
Oswajasz się z lekcjami,
Przypominając sobie moje słowa,
Moja nauka rozproszy wkrótce całą Mgławicę Twoich słabości.
Zrozumiesz wszystko dokładnie gdy Wdzięczność będzie rozbrzmiewać.
Od czubka głowy, po koniuszki palców.
Po Twój cały Wszechświat,
Dzieł się tym z innymi,
Twoja wdzięczność emanuje pięknem,
Gdy promienie słońca ogrzewają Twój policzek,
Przelewaj je czule na wszystkich słabszych.

Pewnego dnia..
Godnie zastąpisz mnie,
W mej Wędrówce ku uleczeniu wszystkiego…
Wszystkiego co zagubione, zniszczone i potępione.

Harmonia.