Twoje Wiersze - Ostatni list - Monia

X

Logowanie

Ostatni list

biały (bez rymów)

2024-08-22 14:16

żółty jesienny liść
spada
na sam dół
złocistoczerwone cmentarzysko
płaczące niebo bez uśmiechu

w szponach mgły
zagubieni
żadne wołania nie dochodzą

ostatni krótki list
daleko porywa wiatr

autor

Monia

przejdź do strony autora

jesień pory roku przyroda

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

17 razy

Treść

6

7

5

10

4

0

3

0

2

0

1

0

0

0

Warsztat

6

3

5

14

4

0

3

0

2

0

1

0

0

0

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Driana

2024-09-01

Delektuje się dana chwila, nie rozpaczajac, ze któraś z pór roku przemija. Każda ma swoje pięknem rozpostarte ramiona i niesie słodycz dnia i nocy. Jesień Ma swoje przepiekne dywany kolorowych lisci, ai zarazem przygotowa iem do chlodnej zimy..

Driana

2024-09-02

Rozumiem, jesień ma rozne swoje interpretacyjne strony.

Monia

2024-09-02

Pełna zgoda serdecznie cię pozdrawiam ;)

P.S to taka druga strona bardziej smutna i melancholijna ;)

Julie_Anne

2024-09-01

Mnie też myśl o coraz krótszych dniach i końcu lata trochę dołuje...Szczególnie że właśnie wróciłam z urlopu i trzeba będzie powrócić do codzienności...
A tak w ogóle, to pamiętam, że kiedy byłam małą dziewczynką, zapytałam mamy, dlaczego liście jesienią, choć wyglądają tak wesoło i kolorowo i tak spadają i w końcu więdną. I teraz myślę, że chyba ma to trochę odniesienie do życia. Każdy koniec obiecuje swoimi kolorami nowy początek, choć czasem może wiązać się to ze smutkiem.
Bardzo mi się podoba :)
Pozdrawiam serdecznie

Monia

2024-09-02

Bardzo dziękuję pozdrawiam serdecznie;)

_wena_

2024-08-28

Wszystko w przyrodzie ma swój początek i koniec.
Rdzawe liście spadając na ziemię, świadczą o tym, że zbliża się jesień i uświadamiają nam ludziom, że coś minęło, co już nie powróci.
Samo życie.
Miłego dnia życzę.

Monia

2024-08-29

Masz rację takie przemijanie i o to też mi chodziło w tym utworze pozdrawiam i dziękuję,że podzieliłaś się swoją refleksją ;)

Maciek.J<sup>(*)</sup>

2024-08-28

bardzo ładny jesienny wiersz ale jeszcze lato przecież.. czy nie za wcześnie?

Monia

2024-08-29

Wiersz powstał trzy lata temu, aczkolwiek uznałam.że to taki przedsmak jesieni ponadczasowy rzekłabym.Dziękuję ci za komentarz pozdrawiam serdecznie;)

poezja.tanczy

2024-08-28

Bo co porwane, równo stoi
Bo co naderwane, nie przystoi

Pięknie napisałaś
Podoba mi się :)
M.

Monia

2024-08-29

Dziękuję ci bardzo Marcin pozdrawiam cieplutko;)

andrew

2024-08-25

Nie poleci zbyt daleko, powróci oczekiwany.

Ładnie pokazałaś rozterki.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego popołudnia

Monia

2024-08-26

Dziękuję ci również rozterki hmm... zależy jak na to ktoś patrzy pozdrowienia dla ciebie;)

Wanda Kosma

2024-08-25

Mnie też się bardzo podoba Twój niezwykły wiersz. Dla mnie to nietuzinkowe obrazowanie zachodu słońca; świetna metaforyka. Pozdrawiam serdecznie :)

Monia

2024-08-26

Bardzo dziękuję ci za miłe słowa.Pozdrawiam cię również;)

la clamot

2024-08-24

starałem sobie wyobrazić tę sytuację i zarysował mi się widok jak spoglądanie z wierzchołka wzgórza

kłaniam się
wszystkiego dobrego

Monia

2024-08-25

Czytelnik może interpretować na swój sposób pozdrawiam serdecznie;)

amarok

2024-08-24

Istnieje pewien rodzaj spójności wiersza, który w przeciwieństwie do spójności gramatycznej czy chronologicznej można nazwać "spójnością obrazową".
To tak, jakbyś prowadziła wiersz patrząc w wizjer kamery.

Zaczyna się film:
"żółty jesienny liść
spada".
Kamera prowadzi obraz:
"na sam dół"
a tam, na dole:
"złocistoczerwone cmentarzysko".

W ten oto sposób - podążając za obiektywem, obserwujemy wiersz jak film i nawet pozornie bezsensowne wersy łączą się przy pomocy obrazów w spójną całość.

Wilki bardzo cenią ten sposób pisania i za warsztat zostawiają 6, zachęcając Autorkę do dalszych prób w tym kierunku.
Serdeczne:)

Monia

2024-08-24

Bardzo mi miło z tego,że Wilkowi się podoba :)).Piszę bardzo różnie zobaczymy jak to dalej pójdzie.Będę również do ciebie zaglądać w miarę możliwości serdecznie pozdrawiam ;)

Kika88

2024-08-23

Podoba mi się
Pozdrawiam serdecznie:)

Monia

2024-08-24

Dziękuję bardzo pozdrawiam również;)

Annna2

2024-08-23

i znów trzeba na wiosnę czekać.
ładnie melancholijnie

Monia

2024-08-24

Dziękuję pozdrawiam cieplutko;)

Rusticus <sup>(*)</sup>

2024-08-23

Pejzażowo

Monia

2024-08-24

Dzięki pozdrawiam;)

JoViSkA

2024-08-23

Krótki list o przemijaniu...aby do wiosny!
Pozdrawiam :)

Kropla47

2024-08-22

Smutna, ale piękna miniaturka...
Serdecznie pozdrawiam

Monia

2024-08-24

Dzięki pozdrawiam serdecznie;)

LydiaDel

2024-08-22

W przyrodzie wszystko ma sens, nawet to złocistoczerwone cmentarzysko. Te opadnięte liście, to zimowa kołderka dla jeży, krecików etc. Po polach snuje się ciężka, gęsta mgła. Przez tę wilgotną membranę nie przejdzie żaden głos. Ostatni krótki list - czyżby pożegnanie lata? Pozdrawiam

Monia

2024-08-24

Różnie to można rozpatrywać pozdrawiam;)

Dagmara<sup>(*)</sup>

2024-08-22

Bardzo wymowne wersy.
Pozdrawiam serdecznie.

Monia

2024-08-24

Dzięki bardzo pozdrawiam również;)

Kazimierz Surzyn

Kazimierz Surzyn

2024-08-22

Wymowny bardzo, skłania do głębokich przemyśleń
"ostatni krótki list
daleko porywa wiatr", pozdrawiam ciepło i ślę serdeczności.

Monia

2024-08-24

;)

Monia

2024-08-24

Lubię tak czasem pisać bardziej refleksyjnie pozdrawiam;)

Kazimierz Surzyn

Kazimierz Surzyn

2024-08-22

*oczywiście zagłosowałem

sturecki

2024-08-22

Był już "żółty, jesienny liść," który "tyle mi opowiedział"... Tym razem liść niesie ze sobą słowa, które pozostają niesłyszalne, zagubione w szponach mgły i porwane przez wiatr. Wiersz ukazuje ulotność i kruchość pożegnalnych gestów, gdzie ostatni list, niczym spadający liść, znika w otchłani, pozostawiając po sobie jedynie ciche echo nieuchwytnych emocji. To refleksja nad niemożnością przekazania tego, co najważniejsze, gdy jedyne, co zostaje, to cisza i niedopowiedzenie.

Monia

2024-08-24

Ja również;)

sturecki

2024-08-22

Proszę bardzo, obserwuję Twoje poczynania na bieżąco.

Monia

2024-08-22

Dziękuję ci za komentarz serdecznie pozdrawiam;)

Autor poleca

(Nie)gwiezdna aleja

Ballada o ukojeniu

Inne wiersze z tej samej kategorii

- Marcin Olszewski

- Bożena Joanna

martwe oczy 2021.10.25

Adoracja porankowego słońca

Jesień (miniatura 1)

- Isabel Degen^(*)

Polski grudzień

Uleciały wspomnienia, uleciały marzenia...

- Bronisława Góralczyk^(*)

Zboża Miłości

Pozwól odejść

Inne wiersze tego autora

Zniszczony obraz

Papierowa łódka

Kwitnące jabłonie

W stronę próżni

Spacer z myślami

Dolina strachów

Pośrodku świata

Pokaż więcej

WEBprojekt

x

Polityka plików cookies

Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.

Klauzula Informacyjna

Szanowni Użytkownicy

Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).

W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.

O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.

Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.

Czytaj treść polityki prywatności