Piszę, aby zatrzymać ulotne chwile i uczucia, które trudno wyrazić słowami. Moje wiersze to przestrzeń między światłem a cieniem, pełna metafor i emocji, które sięgają głęboko w duszę. Czerpię z natury, kosmosu i duchowości, łącząc rzeczywistość z jej magicznym odbiciem. Słowo jest dla mnie nie tylko formą, ale i drogą – wędrówką w głąb siebie i świata.

Jestem samoukiem, który pisze z potrzeby serca, a każde słowo pomaga mi radzić sobie z emocjami i porządkować myśli. Bardzo chętnie usłyszę Waszą ocenę i opinie w komentarzach — to dla mnie ważna część tej twórczej podróży.

Zapraszam do wspólnej podróży przez zakamarki pamięci, przemian i nadziei.