Przerażająca prawda, być jedno dla drugiego katem. Gorzkie, bardzo gorzkie, ale prawdziwe.

Pozdrawiam!

Bardzo dobry, przejmujący wiersz.
Niestety, z takiego związku bardzo trudno jest się wyrwać. Miłość i cierpienie, uzależnienie emocjonalne, czasem brak pomocy i możliwości powoduje, że taka relacja trwa i trwa...

Pozdrawiam serdecznie :)

Twój wiersz porusza ważny problem ludzi uwikłanych w sytuację przemocową, którzy cierpią, a jednak tkwią w tym oboje. Bezradność, bezsilność, strach, utrata podmiotowości prowadzą do poczucia, że tak właśnie wygląda życie, świat, miłość. Czasami tak trudno wyjść poza. Zatrzymujący utwór.

Dobry wiersz. Często jednak jest tak, że mniej lub bardziej świadomie ludzie w związku zaczynają oddalać się od siebie, zajmując swoimi sprawami. Jasne, każdy takie ma, ale co innego, gdy człowiek oddziela się całkowicie i nie pozwala do swojego świata nawet wkroczyć osobie, z którą przecież zdecydował się dzielić życie, a co innego gdy ta pasja - mimo że własna - jest otwarta na wizytę osoby, którą się kocha, czyli nie ma tego słynnego uciekania i zamykania się w pokoju. Myślę, że by wzajemnie stać się katem dla wspólnej miłości, potrzeba czasu, aby wystarczająco odsunąć się od siebie i zacząć dostrzegać wroga, a nie przyjaciela czy kochanka. Oczywiście są sytuacje, w których człowiek nagle, w jednej chwili zmienia się całkowicie, ale to musiało się po pierwsze coś drastycznego, nagłego stać, albo taki ktoś nie jest do końca zdrowy psychicznie. Jedno jest pewne, takie związki, w których są kaci miłości, potrafią przetrwać bardzo długie lata, na niekorzyść każdej ze stron, bo tak jak napisałaś, to prowadzi do unicestwienia, dosłownie i w przenośni. Pozdrawiam serdecznie.