Czasy są takie,cze nie wiadomo komu można ufać, komu nie. Czasem wydaje się, że jeśli kogoś znamy długo i na wylot... a jednak nigdy do końca nie wiemy, co drzemie w nas, a co dopiero w kimś... Nadal na czarno... Masz jeszcze ten pomarańczowy wisiorek? :) Pozdrawiam cieplutko :)

Wydaje mi się, że ważny temat poruszyłaś. Mam tu ma myśli brak zaufania do drugiej osoby. W tym sensie bycie straceńcem jest uzasadnionym określeniem. Zastanawiam się, czy człowiek w ogóle mógłby zdrowo funkcjonować q tym świecie bez ufności, bez zaufania? Wydaje się, że byłoby to niezmiernie trudne do realizacji. Życie samotnicze w sobie jest tajemnica, a więc wiele tu jest przestrzeni, w których poruszać się możemy jedynie na płaszczyźnie zaufania. Tak sobie myślę, że – czy się to komuś podoba, czy nie – te właśnie trzy kojarzone z Nowym Testamentem, awiec wiara, nadzieja i miłość, są istotnymi elementami tajemnicy życia ludzkiego. Święty Paweł w liście do Koryntian napisał, że największą z nich jest miłość, jednak bez tych dwóch wcześniejszych nie jest chyba w ogóle możliwe doświadczenie tej ostatniej.
W Twoim wierszu ładnie nałożyłaś maskę czerni na wersety. Mnie zastanowilo i poruszyło stwierdzenie:
"Mam na oczach czarny makijaż".
Nie na powiekach, ale na oczach, a to już sugeruje sposób postrzegania świata u peelki bądź też peela, bo to nie jest jednoznaczne tu (I bardzo dobrze).
Mnie się ten wiersz podoba. Pozdrawiam 🙋🏻