Pozostaje niesmacznym i bulwersującym, że pod najlepszą poezją na tym portalu, jaką bez wątpienia jest Twoja twórczość, anonimowi gwiazdkowi stalkerzy mogą nadal bezkarnie stawiać nieuzasadnione jedynki czy inne zaniżone oceny. W tamtym roku pewnym Poetom (których już tu nie ma) włodarze TW zablokowali możliwość oceniania - bo postawili oni parę jedynek merytorycznych pod ewidentnymi gniotami (sic!). A jednocześnie w przypadku uporczywego prześladowania Ciebie przez rażąco niemerytorycznych gwiazdkowych stalkerów, nawet gdy ograniczyłaś obecność na portalu - nikt na ich czyny nie reaguje, chociaż władca portalu TW w wywiadzie ongiś twierdził, że niby jest inaczej. Ciekawym, czy gdy dam anonimowe jedynki mizernym "wierszom", które bez wątpienia na to zasługują - zostanę zablokowany? A Twoi stalkerzy NADAL nie? A czy moi ponieśli już jakieś konsekwencje? Wystarczy spojrzeć na wyróżniające się obiektywną jakością wiersze, by zobaczyć, jak jesteśmy stalkowani. Im lepszy damy wiersz - tym bardziej obrywamy. Ja już machnąłem ręką, jestem przyzwyczajony do innej kultury obcowania ze sztuką i krytyką poetycką, ale z takim traktowaniem Ciebie, która zaszczyciła to miejsce i podniosła jego rangę, nie umiem się pogodzić. Straszne tu panują układy, nierówne standardy. Ohydna jest zawiść zakamuflowanych frustratów, nie mających pojęcia o poezji i jej pisaniu - i ohydne jest pozwalanie na to. Oczywiście można się domyślić, kto się za tym kryje. Szkoda, że portal, który rok temu zyskał ogromną szansę na istotną jakość w kręgach polskiej poezji współczesnej - utracił ją w krótkim czasie, tracąc aktywność wielu świetnych poetów. Nie ukrywam, że się wkurzyłem widząc dziś to, co powyżej opisałem. Wybacz OT.

Wiersz obłędny, genialny, w metrum pantadeuszowym, przepiękny! Perła, która lśni, nie bacząc na racice anonimowych idiotów. Skądinad wiem, że to lato wspaniałej Poetce służy, chociaż peelka w wierszu się go obawiała :-) Pozdrawiam Cię jak zawsze bardzo gorąco, Droga Wando :-)

Mądrze bardzo i intrygująco, pozdrawiam ciepło Wandziu.
5/6

Znakomity wiersz!
Brzmi jak obawa, strach... przed niezrozumiałymi emocjami. Przed chwilowym chaosem, burzącym pewien ustalony rytm. Zupełnie jakby letnia pora roku wdzierała się na siłę w psychikę Peelki. Pobudzona natura napawa lękiem... bezradnością w obliczu nagłej zmiany.
Świat zewnętrzny a wnętrze człowieka... często natura rozmija się z naturą człowieka. Zewnętrzne bodźce otaczającego nas świata... "bombardują" naszą psychikę, a ona żyje sobie swoim rytmem. Lęk przed "przebodźcowaniem" jest coraz powszechniejszy.
Peelka, w okresie letnim doznaje wytchnienia przy księżycowym niebie, jakże spokojnym, lirycznym... kontemplując ciszę w "nocnoczułych szponach".
Zupełnie jakby czekała na wyrwanie jej z jasności dnia.
Niezwykłej urody wiersz!
Cudowne metafory i doskonała forma.
Zostawiam ocean gwiazd.
Najserdeczniej Cię pozdrawiam i dziękuję za tę odsłonę poezji, poezji duszy.

Bardzo piękny obraz, lato nie wszystkim niesie radość kiedy serce boli.
Pozdrawiam serdecznie

Takie inne spojrzenie na letnią porę.
A że nie lubię się topić w słońcu - tym bardziej się podoba,

Bardzo intrygujący wiersz

Bardzo dobry wiersz, który oferuje głęboką treść i jest napisany z dużym kunsztem. Ciekawie oddaje złożoność ludzkich emocji w obliczu potęgi natury. 5/6 Pozdrawiam serdecznie

Przepiękny, plastyczny wiersz o nieposkromionych żywiołach natury niepodlegających ludzkiej kontroli, o lękach i oswajaniu ich... wielowarstwowo, z mocą wersy prowadzą... czyta się wspaniale!

Pozdrawiam serdecznie :)

Co by nie mówić lato jest piękne i ma w sobie duży urok. Bardzo krajobrazowy utwór pozdrawiam serdecznie 😉👏👍

I to jest prawdziwa poezja...

Piękny wiersz, no i perfect timing:).Serdeczności.

To jest letni huragan. Mocny w słowach. On niesie ze sobą siłę, dynamikę. Wszystkie żywioły jakby się zbuntowały.
"tylko ja pozostanę mrokiem zleniwiona" - ja tę frazę rozumiem, jako zamknąć oczy, odczekać burzę. Piękny trzynastozgłoskowiec, z werwą.
PS: Dla mnie nowość, sonet bez rymów. 6/5 Serdeczności

Pięknie. Opisane lato, w moim odbiorze, symbolizuje pełnię życia, a pierwsza tercyna wzbudza niepokój. Pozdrawiam:)

Przepiękny wiersz, zabieram do ulubionych:):)serdecznosci:)

A żeby choć lato,
wielki szum nad słowem,
co dziś w rzeczy samej
ledwie cieniem dawnych -
tych czerwców i sierpniów
upałem przesławnych
od których aż gęsto,

by znaleźć powody
piąć się tam, wysoko,
ponad zimne chmury
lub skakać do wody -
w morza zimne fale

i poczuć jak w kościach
lód z gorącem walczy
niczym z ogniem strażak.
A teraz jest nijak,
bo susza, choć pada
w takich już ilościach,
co kart w jednej talii,
że lato jest słowem,
lecz szkoda mi gadać.

Jadę do Italii.

To lato nie przynosi radości, lecz rozgorączkowanie i zamęt – jakby świat wariował w świetle i błyskach, a jedyną ulgą była noc i księżyc, co nie żąda, tylko czuwa. Zmysłowe i burzliwe – lato w tym wierszu to piękno, przed którym się chowa serce drżące od zbyt wielkich namiętności.
6/5

piękny wiersz ... pozdrawiam serdecznie ...

Gdyby tak natura chciała współgrać z ludzkimi uczuciami...
Piękny wiersz. Zachwyca koronkowym doborem słów.
Pozdrawiam serdecznie :)

Oczywiście wolę wiosnę od lata,
bo upałów nie znoszę.
Ślę moc serdeczności z uśmiechem:)

O!, jaki zadzierzysty utwór, z nerwem. Zupełnie inne spojrzenie na lato, od tych pełnych leniwego zachwytu. To lato z " iskrą"!
Pozdrawiam serdecznie, Wando:)⭐

E nie będzie tak źle.
Wiersz soczysty w słowa
Taka myśl mnie naszła nowa.
Pozdrawiam.
Pozdrawiam

Piękny wiersz!
Pozdrawiam serdecznie :)

A ja nie mogę się doczekać, kiedy wreszcie nie będę musiała się tulić do poduszki elektrycznej :)))) Witaj Wando, fajnie, że znów jesteś :)) Pozdrawiam serdecznym uśmiechem :)