Trafiasz znowu. Ostatnia strofa to relacja peela z osiągniętej pełnej kompatybilności na linii twórca-czytelnik. Radość czytelnika z tego, że jest we właściwym miejscu i o właściwej porze, to znaczy, może przebywać w obszarze tego dzieła , które odbiera jako napisane dla niego, jest nie do opisania. Taka radość jest wtedy, gdy dochodzi do ujawnienia się powinowactwa twórcy i odbiorcy. I to ona właśnie jest wyznacznikiem tego, co peel myśli o dziełach i twórcach. Jeśli spotyka utwór do którego przylega , tak jak dziecko do swojej ulubionej zabawki ,to gdzie jest tu miejsce na snobizm, teorie literackie czy inne rzeczy? To zupełnie inne kategorie. Pozdrawiam i dziękuję jeszcze raz za tak rozumne opisanie mojego wiersza., Pozdrawiam :)

Witaj, bardzo mnie cieszy Twój komentarz i bardzo chętnie się do niego ustosunkuję. Więc po pierwsze , mimo że istotnie w mojej poetyce wypowiedzi "wprost" mają spore znaczenie , to jednak trzeba pamiętać, że to jednak są wiersze. Trochę dziwnym byłoby oczekiwać od mojego peela całkowitej precyzji dyskursywnej wypowiedzi i jednocześnie łaskawym okiem patrzeć na zabawy słowne zbliżające się do dyskursywnego bełkotu, których sami twórcy niektórych wierszy , uprawiających taką poetykę , nie rozumieją. Nie uważasz? A przecież w twoim komentarzu sporo miejsca zajęła obrona zabaw słownych. Niech więc i mnie będzie dana ta zabawa, nie tyle słowami , co znaczeniami , sensami i tezami, czasem kontrowersyjnymi , a czasem takimi , z którymi całkiem się zgadzam dyskursywnie. To tytułem wstępu, bo jednak tez peela z mojego wiersza chcę trochę pobronić. A więc, nie twierdzę , że tematy inne niż te zasadnicze, które podałem, są mniej interesujące. Jest oczywiste , że każdy z nas ma swoja subiektywna hierarchię , bo zajmowanie się literaturą to, jak napisał mój ulubiony Miłosz, nic innego jak gonitwa za własnym ogonem. Od kiedy zacząłem w miarę samodzielnie myśleć , interesowały mnie tematy zasadnicze, bo od tego jak ustosunkowujemy się do tych podstawowych kwestii , zależy o, co zrobimy z własnym życiem. Jest dla mnie oczywiste , że ów konsumpcjonistyczny sposób życia , który teraz jest na fali wynika właśnie z uznania tych tematów za nieistotne. To, czy ktoś miał, czy nie miał możliwości kształcenia się, nie jest zagadnieniem, które obchodzi peela z mojego wiersza, bo wiersz nie zajmuje się kwestią sprawiedliwości społecznej. Zabawa słowem nie jest niczym złym i tego nie powiedział też mój peel, jest tylko po prostu nudna. To, że wymaga wysiłku myślowego w ogóle mnie nie przekonuje , bo wysiłku myślowego i to dużego , wymaga też gra w pokera amerykańskiego. Pytanie było o użyteczność takich gier w punktu widzenia tego, czego oczekujemy od wiersza. I tu jest miejsce na subiektywizm, który znakomicie akceptuję. Mój wiersz nie jest bowiem niczym innym jak tylko subiektywna deklaracją peela na temat swoich upodobań i tak chciałbym, by był odbierany. Co do autora i dzieła, to miałem na myśli to, że to co piszemy nie bierze się z niczego. Jak ktoś nie umie kreatywnie i twórczo myśleć to raczej nie napisze wiersza obdarzonego tymi cechami. To chyba nie jest jakaś specjalnie kontrowersyjna myśl. Dziękuję za sprowokowanie mnie do tego komentarza, bo bardzo lubię polemikę na takie tematy. Pozdrawiam serdecznie.

Sądzę , że uraza jednak objawia się inaczej. Widzę , że jesteś uparta jak ... uparta Asteria, ale co tam. Pozdrawiam jeszcze raz.

No tak... jednak ten snobizm Ciebie uraził, a miało być inaczej :))
na pocieszenie opowiem Ci co mnie spotkało na innym portalu, całkiem niedawno. Dodałam stary tekst i pojawił sie komentarz:
temat się ciągnie jak stara guma od gaci
O rety! to był najfajniejszy komentarz jaki mi sie przydarzył w ostatnim czasie :D uśmiałam się po pachy, to ja rozumiem...szczerość
bo tekst beznadziejny ;p
Tutaj za coś takiego pewnie byłby ban, i obraza na cztery końce świata :) ech Kornel
ale ja juz taka jestem :))
dobranoc

Snobizm kojarzy mi się z robieniem czegoś na pokaz i w celach schlebiania sobie w oczach tak zwanego towarzystwa. Więc nijak mi nie pasują moje nocne czytania kosztem snu i czerwonych oczu, z czego żadnych korzyści towarzyskich, bo obracam się zawodowo wśród ludzi zamkniętych na literaturę, a na portalu przecież też formuła "komentarzy" nie pozwala na istotne rozmowy. W kilku zdaniach można co najwyżej zagaić temat, a nigdy go rozwinąć ,nie mówiąc już o jego takim czy innym zakończeniu. Poza tym podniesienie przez Ciebie tematu snobizmu nie jest dla mnie powodem do urazy tylko po prostu uważam Twoją uwagę za błędną , ale masz przecież prawo do własnego zdania. Miłosz jest dla mnie wielki ze względu na tematykę filozoficzno-religijną, a konkretnie ze względu na obracanie się wśród pytań zasadniczych, które sobie stawiałem, gdy jeszcze Miłosza nie znałem. Te pytania to podstawowe kwestie interesujące ludzkość od wieków, jak Bóg, możliwość braku Boga, śmierć jednostki i śmierć cywilizacji, kwestia Zła i Dobra, oraz Piękna jako kategorii filozoficznych i teologicznych. Pozdrawiam serdecznie.

ps. czytałam kiedys taki fajny felieton, ze ponoć Miłosz nie miał dostać wtedy Nobla... tam też są przetasowania.

Mały Książę jest Wielki :)
Wierzę w Twoje zainteresowanie określonym rodzajem poezji, z jednej strony filozofia, a z drugiej wpleciona w zwykłe szare życie.
Co do gier słownych, to akurat u mnie hobby... jak zbieranie znaczków i wymienianie się nimi z innymi zbieraczami :)
W poezji zawsze była metafora i wgl nie wyobrażam sobie, gdyby nagle miało zabraknąć w wierszach wszelakich porównań.
Miłosz mówisz... akurat za Nim nie przepadam, tak jak za Szymborską, chociaż mam w ulubionych Jej cytat.
Co do młodocianej poezji, to jestem pewna, że nie raz byłbyś zaskoczony przemyśleniami takich osób. Nie jeden człowiek , przepraszam za określenie "stojący nad grobem" nie doszedł jeszcze do takich przemyśleń.
Co do czytania poezji mam inne wnioski. Uginaja sie półki sklepowe od tomików, każdy może siebie wydać na pastwę czytelnika, bo przecież wszyscy jesteśmy poetami :))

Słowo snobizm, użyłam po raz pierwszy u Ciebie, bo tak mi jakoś pasowało do całości, a szczególnie do środkowych wersów.
Jeśli uraziłam Ciebie, albo czytajacych od razu mówię sorry, ale pisanie na portalach traci dla mnie sens, jeśli nie komentujemy szczerze. W takim wypadku czym sie różni wpis wrzucony do szuflady, od takiego wklejonego na blog, jeśli liczą sie jakieś tam gwiazdki, lizaczki, serduszka, fiszki itd
Pod wpisem ma być burza przemyśleń, interpretacji i rzeczowa dyskusja.
Dzięki, że mogłam pogadać :))

Jeszcze dodam, że oczywiście Małego Księcia zaliczam do literatury wielkiej, właśnie ze względu na tematykę filozoficzną tam tak intensywnie podjętą.

Witaj Asterio, bardzo lubię polemiki z Tobą, więc chętnie troszeczkę i delikatnie sobie pozwolę. Po pierwsze, nie deprecjonuję żadnej twórczości, zwłaszcza tych maluczkich i amatorów , bo musiałbym zdeprecjonować samego siebie. Wiersz mój jest natomiast rzeczywiście pisany troszeczkę "przeciwko" , a mianowicie przeciwko takiej literaturze, która unika wielkich tematów zasadniczych, a zajmuje się "zabawami ze słowem". Myślę , że to między innymi przez takie podejście do podejmowanej tematyki poezja wyalienowała się i zupełnie straciła zainteresowanie społeczne. Jak jest bowiem użyteczność zabaw słownych? Owszem jest, taka sama jak z zabaw andrzejkowych. Czesław Miłosz napisał i wygłosił kiedyś wykład pt. "Przeciw poezji niezrozumiałej". Jest w Internecie , polecam. Jest też oczywiste , że tematy zasadnicze , o naturze filozoficznej, mogą być podejmowane tylko prze tych , którzy mają nie tylko zainteresowanie tymi tematami, ale i maja jakąś wiedzę na ten temat. Wiem, że będę teraz ordynarny , okrutny , chamski, (ale nie snobistyczny, bo ze snobizmem, wbrew Twoim sugestiom, nie ma to nic wspólnego), gdy zapytam, o czym jest w stanie napisać wiersz piętnastoletnia licealistka? Czy jej wiersz będzie z założenia bezwartościowy? Absolutnie nie, ale mogę założyć prawie z pewnością (mimo, że mogę się pomylić) , że mnie nie przyprawi on o drżenie wynikające z obcowania z tajemnicami bytu. Na marginesie powiem, że bardzo lubię van Gogha i wiersz mój sztuk malarskich i podobnych nie dotyczy, bo to zupełnie inny sposób przezywania rzeczywistości. Zdradzę Ci, że ta księga , o której peel mówi w ostatniej strofie to "Czeladnik" Czesława Miłosza (część "Drugiej przestrzeni"). Powiem Ci też , że mam czasem wrażenie, również na podstawie poprzednich Twoich wpisów, że jakbyś nie była w stanie uwierzyć , że moje zainteresowania określonymi twórcami wynikają z autentycznego głodu poznania określonych rzeczy, ale mają charakter jakiś zdumiewających , wirtualnych aktów snobizmu, których dokonuję na portalu Twoje Wiersze wieczorową porą :))). Pozdrawiam serdecznie.

Dzięki za wpis. Pozdrawiam serdecznie.

Dzięki za wpis. Niewątpliwie zgłębianie ksiąg każdy ma na swoim koncie i jest to jak gonitwa za własnym ogonem. Pozdrawiam serdecznie.

Ten zasadniczy wektor , który wskazuje na to, czym w sensie intelektualnym i duchowym się zajmujemy, dobrze jest jeśli jednak jest skierowany na zewnątrz, a nie do wewnątrz. Ciągłe grzebanie się w sobie raczej wyjaławia i niewiele z tego powstaje ciekawych rzeczy. Dobrze jest mieć rzeczywiste zainteresowania konkretnymi sprawami, bo to nas napędza i niesie . Takie jest moje zdanie , ale wiadomo, że każdy sam odnajduje swoją drogę. Pozdrawiam Yaro.

Wszystkie tajemnice i zagadki rozwiązane to dla mnie obraz piekła. Dzięki za wpis.