Twoje Wiersze - Rodzi dzikie i poukładane

Rodzi dzikie i poukładane

wolny

2022-10-02 18:47

w olsowym łęgu wilgoć unosi zapach roślinnej zupy
chłodne rozlewisko nabrzmiałe gąszczem zielska
między kwitnące trawy w połacie łąk utkane zioła
i płatki upojne tęczą w kobiercach dzikich bukietów

wzdłuż bławatkowo rumiankowej miedzy
jak ziaren warkoczyki kłosy przenicy jeden w drugi
miętowe dzwoneczki owsa pola prostą linią
po horyzont wtopione w łan wąsatego żyta

spłodzone ze słońca i wody na posłaniu
mineralnego pyłu ziemia rodzi w rozkoszy
to co naturą dzikie i ludzką ręką poukładane

autor

Michał^(*)

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Rambler

2022-10-02

upojone bławatkowym cieniem
wąsate palce pszenżyta
głaszczą makowe oddechy
czerwone od słońca

dzikość można zachować
gdy jest się sobą
nawet w schematach
skrojonych na miarę

Rambler

2022-10-08

Bardziej chodziło mi o słomę spod kapelusza stracha na wróble... wszyscy twierdzą, że tylko to mu w głowie... a przecież tak nie jest...

Michał^(*)

2022-10-03

To wystawanie słomy w sensie pochodzenia i wychowania się ludzi na wsi uważam za ogromną zaletę.

Rambler

2022-10-02

Dzięki... czasem mi się coś uda, choć spod kapelusza słoma też wystaje!

Michał^(*)

2022-10-02

Tak. Właśnie tym językiem trafiasz w każdą nutkę tego wiersza. Fajny kapelusz😉 Dzikość to ostatni bastion naszej wolności. Kto jak kto ale wędrowiec z pewnością to rozumie.
Dziękuję uśmiechem.