Twoje Wiersze - Poetyckie pochwycenie IV

Poetyckie pochwycenie IV

rymowany

2024-11-02 13:34

ukrywam się w ciemnej zbroi
unikam szerzej publiki
bowiem przegrany w historii
na zawsze zostanie nikim

sygnuję kapitulację
rozganiam precz towarzystwo
zakopuje Święte racje
nic nie znaczy już to wszystko

wszyscy Ci generałowie
rozdwojeni, tak nijacy
tylko chaos mają w głowie
dwie lewe ręce do pracy

idee brzmiące tak pięknie
niepodobna wetknąć w czyny
pora uznać naszą klęskę
chłopcy, o co my walczymy...

wysyłam was w ciepły azyl
każdy znajdzie swoją Elbę
może kiedyś się nadarzy
uciec z niej na wody wielkie

na razie opuśćcie panie
głowy spuszczamy do ziemi
przedłużone panowanie
narodu bezdusznych cieni

a do Ciebie, o, wspaniała
wysyłam krótką notatkę
jeszcze uwolnimy z kajdan
miłość - uczuć wszelkich matkę!

autor

Adrian706

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

januszek

2024-11-03

dobry wiersz ale dla lepszej poczytności powinien być (oczywiście tylko w moim subiektywnym odczuciu ) lepiej wyheblowany

JoViSkA

2024-11-02

Bardzo ciekawa kontynuacja, w której dochodzimy do wniosku, że największym szczęściem jest miłość...Pozdrawiam serdecznie Adrianie :)

Adrian706

2024-11-02

Jest największym szczęściem i dlatego warto o nią walczyć, nawet pomimo porażek i "nijakich generałów". Dziękuje i również pozdrawiam.

jobo

2024-11-02

Uważam to samo.
Szac

Adrian706

2024-11-02

Cieszę się, dzięki.

sturecki

2024-11-02

Wiersz opisuje człowieka, który, przegrywając, wycofuje się z pola walki, nie chcąc zostać zapamiętanym jako nieudacznik. Krytykuje liderów pełnych chaosu i pięknych, ale pustych słów, którzy niczego nie zmieniają. W końcu, mimo rezygnacji i spuszczonych głów, pozostaje nadzieja na uwolnienie miłości – uczucia, które może przywrócić sens i wiarę.

sturecki

2024-11-02

Tak, zostawiłeś w ostatniej strofie przestrzeń na to, by miłość mogła próbować jeszcze raz.

Adrian706

2024-11-02

Bardzo dobra interpretacja, ponownie podmiot spotyka się z problemem przeniesienia wzniosłych idei na grunt codzienności. Ostatnia strofa, tak jak w poprzednich wierszach z tego cyklu, pozostawia pewną nadzieję, tym razem jest to obietnica ponownej próby uwolnienia miłości.

WARS

2024-11-02

Trudno mi znaleźć myśl przewodnią, o czym jest wiersz?. Ale to chyba moje ograniczenie. Inni to zapewne wyjaśnią.

WARS

2024-11-02

W moim odczuciu jest to wiersz o romantyzmie. Ale moje zdolności umysłowe są zbyt małe, lub jestem zbyt leniwy żeby wiersz zrozumieć. Jedno jest pewne jak na 18 lat piszesz bardzo dojrzale.

Adrian706

2024-11-02

Proszę napisać, czy wtedy semantyka cyklu stanie się odrobinę bardziej przejrzysta, dziękuję.

WARS

2024-11-02

Poczytam!

Adrian706

2024-11-02

Wiersz jest częścią cyklu, który jest publikowany na moim profilu od kilku dni. Poprzednie wiersze powinny pomóc w zrozumieniu tego, jeśli nie, to najwidoczniej ich forma jest niedoskonała. Pozdrawiam.

Pokaż mniej

Logowanie

Poetyckie pochwycenie IV

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji