Twoje Wiersze - Pod łóżkiem - Liliana Bovemsol (*)

Pod łóżkiem

wolny

2022-11-23 21:13

Nie lubię mojej głowy
Więc często zostawiam ją
Pod moim łóżkiem
Tam gdzie śpi zło

Ona zaś szepcze mi co noc
Słowa pełne zawiści i żalu

Czasem wpadnie tam
Jeden z moich pluszaków
Zazwyczaj Fryderyk
I wtedy zaczynają rozmawiać
Czasem o filozofii
Czasem o kurzu
Lecz najczęściej o mnie

Debatują nad tym
Czy jestem dobrą osobą
Fryderyk mój stary przyjaciel
Zawsze bierze moją stronę
Zaś moja głowa tylko sączy jadem
Ale pomimo starań
I wielu argumentów
Nigdy nie umieli
Po prostu ustać przy jednym
Może to i lepiej?
Nie wiem

Ale jestem wdzięczna i dumna
Że obie strony
Odnoszą się nawzajem z szacunkiem
Za każdym razem gdy debatują
W innym wypadku
Nigdy bym się nie wyspała

autor

Liliana Bovemsol ^(*)

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

BardzoBardzo

2022-11-24

Ciekawe ciekawe, zakończenie daje do myślenia. Przywodzi mi na myśl jedną z "prawd objawionych" którą "sprzedała" mi niegdyś moja szwagierka. Otóż człowiek myśląc o sobie najczęściej ma czarne myśli w sensie myśli o sobie źle i tylko nasze drobne sukcesy, które uświadamia nam nasze otoczenie, powodują ze nie popadamy w obłęd i śpimy spokojnie

Młoda widzę że się rozwijasz :) dobrze dobrze możesz być z siebie dumna :) zagwiazdkuję

Pozdrawiam :)

Jasin^(*)

2022-11-24

Wewnętrzny zoil, straszna menda.

Richard Austin

2022-11-23

Nawiązując bezpośrednio do tekstu i wspominanego przy jednym z poprzednich tekstów Fryderyka Nietzschego, uważa on że na życie człowieka składa się jednoczesne oddziaływanie wielu przeciwstawnych sił i popędów, które mogą się w różny sposób objawiać. Ten wiersz w interpretacji może odzwierciedlać dwie siły pozostające w zwarciu: tą uspokajającą, nakłaniającą do zadowolenia i tą niespokojną, głoszącą że wciąż jest za mało. Może i nie trudno je lubić, ale wydaje się że to właśnie one ciągną człowieka do przodu i aktywnego uczestniczenia w życiu, Jeśli tak jest, to dobrze że obie występują i wzajemnie ścierają. Pozdrawiam

Pokaż mniej

Logowanie

Pod łóżkiem

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji