Akasza, jako najwyższa kapłanka, miała obowiązek udzielać audiencji wysłannikom z innych miast-państw. Goście często przywozili ze sobą egzotyczne dary. Dziś, przybył do niej posłaniec z Eridu. Siedząc na drewnianym krześle-tronie w swojej siedzibie, obserwowała orszak zmierzający w jej stronę. Jej uwagę przykuł wysoki, muskularny mężczyzna, który nie tylko imponował swoją posturą, ale i też kolorem skóry, który tu był rzadkością. Jej jasna karnacja kontrastowała z jego, czarną jak heban skórą. Skinęła dłonią, by podszedł do niej bliżej. Zanim jednak zdążył do niej podejść, usłyszała głos mężczyzny, na czele świty:
- Pani, Pan mój Enki, przesyła swe dary dla Pana tej ziemi Nannu, z prośbą o kilku jego zbrojnych na wyprawę na dalekie południe.
Kapłanka spojrzała stalowo-szarymi oczyma na mówcę i odpowiedziała:
- W imieniu Nannu dziękuję boskiemu Enki za jego hojne dary. Co do wojowników, jutro otrzymasz odpowiedź. Kim jest ten człowiek? - zapytała gdy mężczyzna z koszem uklęknął przed nią.
- To niewolnik imieniem Alim. Pochodzi z dalekiego południa, skąd i to stworzenie które niesie.
Akasza podniosła się i zajrzała do kosza, a tam ujrzała najsłodsze zwierzę jakie widziała w życiu, małe, śpiące lwiątko. Delikatnie wyciągnęła je i mocno przytulając do siebie, wyszeptała “Anzu”.
- Przekaż boskiemu Enkiemu, że złoto i inne dobra trafią do Nannu, lecz zatrzymam zwierzę i niewolnika - zakończyła spotkanie odchodząc tanecznym krokiem.