X
Śnieg, krew i jabłka
wolny
2021-02-28 08:10
Idziemy w idealnej ciszy,
rozdzieranej jedynie
przez skrzypienie
zapadającego się śniegu
deptanego przez nasze stopy.
Krzewy i drzewa
zdają się jedynie cieniami
samych siebie.
Nie uświadczysz liści,
które w lecie
wydawały się istotą,
skórą, teraz zdartą.
Ciężko nam utrzymać równowagę.
W końcu śnieg
sięga nam do kostek,
a miejscami do kolan.
Pod nim ukrywają się rzeczy,
całkiem zwyczajne
i te,
których nie umiemy sobie wyobrazić.
W oddali widzimy błysk czerwieni,
to może być krew
zająca zamordowanego przez jastrzębia,
złapanego z zaskoczenia
w połowie skoku
lub ucieczki.
Albo może to jabłka,
które nie spadły z drzew
i teraz wiszą
na wpół zamarznięte,
a na wpół pożarte przez osy.
Będące smętną pamiątką po jesieni,
zupełnie jak ruiny
świadczące o upadłych cywilizacjach.
Z jakiegoś powodu
obawiamy się podejść i sprawdzić.
Coś nas ostrzega,
że wśród drzew czyha na nas
ta czerwień i wilk,
który za nią podąża.
rozdzieranej jedynie
przez skrzypienie
zapadającego się śniegu
deptanego przez nasze stopy.
Krzewy i drzewa
zdają się jedynie cieniami
samych siebie.
Nie uświadczysz liści,
które w lecie
wydawały się istotą,
skórą, teraz zdartą.
Ciężko nam utrzymać równowagę.
W końcu śnieg
sięga nam do kostek,
a miejscami do kolan.
Pod nim ukrywają się rzeczy,
całkiem zwyczajne
i te,
których nie umiemy sobie wyobrazić.
W oddali widzimy błysk czerwieni,
to może być krew
zająca zamordowanego przez jastrzębia,
złapanego z zaskoczenia
w połowie skoku
lub ucieczki.
Albo może to jabłka,
które nie spadły z drzew
i teraz wiszą
na wpół zamarznięte,
a na wpół pożarte przez osy.
Będące smętną pamiątką po jesieni,
zupełnie jak ruiny
świadczące o upadłych cywilizacjach.
Z jakiegoś powodu
obawiamy się podejść i sprawdzić.
Coś nas ostrzega,
że wśród drzew czyha na nas
ta czerwień i wilk,
który za nią podąża.
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
1 raz
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Mada44
2021-10-17
Mrok, idealna cisza, biel pod którą skrywa się to, co niewidoczne, Nie zawsze jest tak jak nam się wydaje, trzeba się bliżej przyjrzeć, by prawdę poznać.
Alchemik(*)
2021-06-15
Ta twoja ciemna strona kusi bez przerwy kusi
a przecież nie zwariowałem coś musi musi
być na rzeczy by w negatywy zmieniać ludzi
znalazłem ciebie w tej otchłani gdzie zapomniane
kleksy atramentowe gdzieś w szpargałach
a przecież ja się odzywam bowiem muszę muszę
poetkę prawdziwą tu odnaleźć gdzie almanach
Musisz wiedzieć, że na pewnym portalu zorganizowałem poetycką zabawę.
Miała swoje nazwanie „Ouroburos” - wąż połykający własny ogon.
Niekończący się wiersz. Każdy uczestnik zaczynał od wersu swojego poprzednika, pisząc kolejne wersy. To było świetne i wyzwalające.
a przecież nie zwariowałem coś musi musi
być na rzeczy by w negatywy zmieniać ludzi
znalazłem ciebie w tej otchłani gdzie zapomniane
kleksy atramentowe gdzieś w szpargałach
a przecież ja się odzywam bowiem muszę muszę
poetkę prawdziwą tu odnaleźć gdzie almanach
Musisz wiedzieć, że na pewnym portalu zorganizowałem poetycką zabawę.
Miała swoje nazwanie „Ouroburos” - wąż połykający własny ogon.
Niekończący się wiersz. Każdy uczestnik zaczynał od wersu swojego poprzednika, pisząc kolejne wersy. To było świetne i wyzwalające.
2021-06-15
Już tam już tam. Polecam koledze konkretnie wyeksplorować twórczość koleżanki.
Zakocha się kolega w jej aksamitnej czerni ;)
A wierszowane komentarze to coć co koledze osobiście polecam. Świetna zabawa i doskonały trybu dla komentowanego autora
Zakocha się kolega w jej aksamitnej czerni ;)
A wierszowane komentarze to coć co koledze osobiście polecam. Świetna zabawa i doskonały trybu dla komentowanego autora
2021-06-15
Zabawa przednia, aż do momentu, gdy więcej wierszy powstanie do tego samego wersu, a przynajmniej tak mi się wydaje.
Do BardzoBardzo zajrzyj koniecznie, jego wiersze mają w sobie ,,to coś".
Do BardzoBardzo zajrzyj koniecznie, jego wiersze mają w sobie ,,to coś".
BardzoBardzo
2021-02-28
ta twoja ciemna strona życia
co się tak szczelnie w noc odziała
kusi i jednocześnie odpycha
Więc nie wiem ona czy ty zwariowałaś
Szybko i składnie świat układasz
w który co krok to inna groza
człowiek się musi wtedy bratać
z czymś co nań patrzy spod ukosa
I nie wiem sam już gdzie jest bestia
czy gna na oślep poprzez knieje
czy raczej umysł mój ją wessał
i wszystko w głowie mi się dzieje
co się tak szczelnie w noc odziała
kusi i jednocześnie odpycha
Więc nie wiem ona czy ty zwariowałaś
Szybko i składnie świat układasz
w który co krok to inna groza
człowiek się musi wtedy bratać
z czymś co nań patrzy spod ukosa
I nie wiem sam już gdzie jest bestia
czy gna na oślep poprzez knieje
czy raczej umysł mój ją wessał
i wszystko w głowie mi się dzieje
2021-03-02
Oto jest kwiat czarny
co w sercu zakiełkował
on czernią swą zachłanny
bo w krwi i uczuciach
zagustował
Oto ogrodniczka wielka
i wszechmocna
co ów kwiat zręcznie
w serce wsiała
Ona zbiera swoich wielbicieli
w orszak by dać im
czekolady posmak
tej gorzkiej tej fatalnie
kakaowo żywej
co brązem prawie czarnym kusi
i niby w smaku gorzko - obrzydliwej
jednak chęć ciągle do
posmakowania kusi
Tak oto rosną nowe kwiaty czarnie
ni to goździki ni to róże
i wiedzie twórczyni
orszak swój lecz nie na marne
na pokuszenie
aby każdy zajrzał w swoją duszę
co w sercu zakiełkował
on czernią swą zachłanny
bo w krwi i uczuciach
zagustował
Oto ogrodniczka wielka
i wszechmocna
co ów kwiat zręcznie
w serce wsiała
Ona zbiera swoich wielbicieli
w orszak by dać im
czekolady posmak
tej gorzkiej tej fatalnie
kakaowo żywej
co brązem prawie czarnym kusi
i niby w smaku gorzko - obrzydliwej
jednak chęć ciągle do
posmakowania kusi
Tak oto rosną nowe kwiaty czarnie
ni to goździki ni to róże
i wiedzie twórczyni
orszak swój lecz nie na marne
na pokuszenie
aby każdy zajrzał w swoją duszę
2021-03-02
Przez krainę zapomnianych
łódź Charona śledzisz,
wypatrując bestii
zlepionych z koszmarów i myśli.
Patrzysz na kwiat
o czarnych płatkach i sztywnej łodydze,
który zakorzenił się w resztkach serca,
spijając krew bądź idee.
Obserwuję Cię
i każdego innego,
kto postanowił zaburzyć
kamienną ciszę Boru.
Zadbam, by wszelkie bestie,
wypełzłe z matecznika,
na które wzrok Wasz padnie
były dla Was łagodne.
Będziemy podróżować
jak przez fabrykę czekolady,
zachwyceni kolejnymi cudami,
a ja postaram się nikogo nie zgubić.
2021-03-02
Obsydian kwiatem wyrósł w Tobie
by mój świat feerią kolorów zalać
by obraz straszny dać w piśmie i mowie
i tak zakończy się rutyny marazm
już horror kroczy poprzez cienie
I krew do koła raźno tryska
stworzeń przedziwnych bogate twoje knieje
i łódź Charona za cel obrała twoją przystań
Wsiądę więc przewodniku mroczny
Ty wiedź mnie do krainy mroku
twe teksty niczym powidoki mocne
i strach dotrzymuje Ci kroku
Więc siadam czytać twoje teksty
i naraz wciąga mnie twój suspens
gdzieś na granicy tego czym jesteśmy
traci się oraz stwarza znów, sens
by mój świat feerią kolorów zalać
by obraz straszny dać w piśmie i mowie
i tak zakończy się rutyny marazm
już horror kroczy poprzez cienie
I krew do koła raźno tryska
stworzeń przedziwnych bogate twoje knieje
i łódź Charona za cel obrała twoją przystań
Wsiądę więc przewodniku mroczny
Ty wiedź mnie do krainy mroku
twe teksty niczym powidoki mocne
i strach dotrzymuje Ci kroku
Więc siadam czytać twoje teksty
i naraz wciąga mnie twój suspens
gdzieś na granicy tego czym jesteśmy
traci się oraz stwarza znów, sens
2021-03-01
Mówią, że oczy duszy ślepe,
że nie zna barw i ich odcieni,
że może tylko to rozeznać,
co złe, co dobre, co zmieszane.
Mówisz, że świat mój negatywem,
tym co odwrócił niemal wszystko,
mówisz, że dobre me demony,
a ludzi moich trawi piekło.
Twierdzisz, że świat mój pęka niemal
tak pełen jest nie-możliwości,
tych drobnych cudów, które jednak
przesiąka ciemność moich myśli
Patrzysz na morze słów i znaków
i porównujesz je do tego,
do czego przyzwyczaić można
się łątwiej niż do sensu braku.
Czytasz! Podnosisz okruchy,
odłamki obsydianowych zdań
i one klątwę w Ciebie sączą,
budzącą zachwyt oraz grozę.
że nie zna barw i ich odcieni,
że może tylko to rozeznać,
co złe, co dobre, co zmieszane.
Mówisz, że świat mój negatywem,
tym co odwrócił niemal wszystko,
mówisz, że dobre me demony,
a ludzi moich trawi piekło.
Twierdzisz, że świat mój pęka niemal
tak pełen jest nie-możliwości,
tych drobnych cudów, które jednak
przesiąka ciemność moich myśli
Patrzysz na morze słów i znaków
i porównujesz je do tego,
do czego przyzwyczaić można
się łątwiej niż do sensu braku.
Czytasz! Podnosisz okruchy,
odłamki obsydianowych zdań
i one klątwę w Ciebie sączą,
budzącą zachwyt oraz grozę.
2021-03-01
Wciąż bajki pleciesz, o czarach i dziwach.
O dobrych demonach i złych ludziach.
Swą tęczą mroku czytelnika zadziwiasz.
Snujesz opowieść o skarbach i cudach.
I nagle noc się staje dniem.
I wszystko niczym negatyw świata.
A Ty się odnajdujesz w tym.
A Ja już nie wiem, gdzie jest prawda.
Lecz po co prawda w świecie tym,
gdzie można po ostrzu noża stąpać?
I z każdym krokiem gubiąc się w nim,
by w morzu grozy całym się skąpać.
I nagle ten negatyw świata
realnym twardo staje się.
I gdy się tak człek z bestią brata
to bestia nim a on nią staje się.
Więc czytam Ciebie mocno zasępiony.
Urok twej grozy znowu wabi.
Tak, prawda to! Jestem zauroczony!
Już żadna noc mnie nie omami.
O dobrych demonach i złych ludziach.
Swą tęczą mroku czytelnika zadziwiasz.
Snujesz opowieść o skarbach i cudach.
I nagle noc się staje dniem.
I wszystko niczym negatyw świata.
A Ty się odnajdujesz w tym.
A Ja już nie wiem, gdzie jest prawda.
Lecz po co prawda w świecie tym,
gdzie można po ostrzu noża stąpać?
I z każdym krokiem gubiąc się w nim,
by w morzu grozy całym się skąpać.
I nagle ten negatyw świata
realnym twardo staje się.
I gdy się tak człek z bestią brata
to bestia nim a on nią staje się.
Więc czytam Ciebie mocno zasępiony.
Urok twej grozy znowu wabi.
Tak, prawda to! Jestem zauroczony!
Już żadna noc mnie nie omami.
2021-02-28
Czy można wybrać
jedną ze stron,
gdy obie zdają się jednakie?
Czy można w bieli
pokładać nadzieję,
a w mroku szukać źródła strachu?
Świat w mojej głowie
barwny strój wkłada,
by ukryć prawdę za iluzją.
Świat w mojej głowie
Cię przeraża,
lecz dziwnie kusi, co powtarzasz.
W tym dziwnym świecie
szukasz kogoś,
kto nie pomyśli wnet o zdradzie,
jednak nikt z ludzi,
których spotkasz,
nie będzie wahał się ni chwili.
Pytasz sam siebie,
a głos Twój drży
,,Kto jest szalony ty, czy Ty?"
Próbujesz znaleźć,
gdzie granica,
przebiega między mną, a Mrokiem.
Na próżno...
Nie znajdziesz czegoś,
co pochowałam pod słowami.
Słowami prawdy
słowami kłamstwa,
które splotłam w gobelin myśli.
Bestia!
Spójrz na nią!
Jej więzy pękają w setki drzazg...
Łańcuchy
nie krępują dłużej,
gdy podąża szlakiem Twych śladów.
jedną ze stron,
gdy obie zdają się jednakie?
Czy można w bieli
pokładać nadzieję,
a w mroku szukać źródła strachu?
Świat w mojej głowie
barwny strój wkłada,
by ukryć prawdę za iluzją.
Świat w mojej głowie
Cię przeraża,
lecz dziwnie kusi, co powtarzasz.
W tym dziwnym świecie
szukasz kogoś,
kto nie pomyśli wnet o zdradzie,
jednak nikt z ludzi,
których spotkasz,
nie będzie wahał się ni chwili.
Pytasz sam siebie,
a głos Twój drży
,,Kto jest szalony ty, czy Ty?"
Próbujesz znaleźć,
gdzie granica,
przebiega między mną, a Mrokiem.
Na próżno...
Nie znajdziesz czegoś,
co pochowałam pod słowami.
Słowami prawdy
słowami kłamstwa,
które splotłam w gobelin myśli.
Bestia!
Spójrz na nią!
Jej więzy pękają w setki drzazg...
Łańcuchy
nie krępują dłużej,
gdy podąża szlakiem Twych śladów.
Iks Weli
2021-02-28
Twoja "nocna wyobraźnia" mnie czasem hipnotyzuje, czy cuś, tak chyba sugestywna jest. A to:
"Pod nim ukrywają się rzeczy,
całkiem zwyczajne
i te,
których nie umiemy sobie wyobrazić."
To w całości robi nie lada różnicę, pogłębiając efekt niepokojącego sensu tego wiersza. Za sam klimat gwiazdki się należą, ale bez przesady, żeby nie zaburzyć klimatu ;) Super, Meyling! Wiosna Ci służy ;))
"Pod nim ukrywają się rzeczy,
całkiem zwyczajne
i te,
których nie umiemy sobie wyobrazić."
To w całości robi nie lada różnicę, pogłębiając efekt niepokojącego sensu tego wiersza. Za sam klimat gwiazdki się należą, ale bez przesady, żeby nie zaburzyć klimatu ;) Super, Meyling! Wiosna Ci służy ;))
2021-02-28
Hipnotyzuje? Mam nadzieję, że nawet pstryknięcie palcami Cię nie obudzi >:)
Oj tak, w końcu mogę popatrzeć sobie na zieloną trawkę :)
Oj tak, w końcu mogę popatrzeć sobie na zieloną trawkę :)
Autor poleca
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności