Ściskam Cię serdecznie za Twoje słowa, :Sisy)
No, ręce opadają, kiedy wszyscy tak mają, ja też, czasami, a na stałe, ma tylko ten wiersz ;) Pozdrawiam

A za nimi powszechne "nic do stracenia i będą murowane zamieszki ;)

Te murale podobają mi się - poezja wyszłaby na ulicę:). M

Dziękuję bardzo za uznanie i dobrą radę. Wyobraziłem sobie, że prowadzę "Sklep z Wierszami" w kamiennicy ozdobionej muralem, którym jest mój "Wiersz Surowy". A gdyby całe osiedle miało na szczytowych ścianach takie murale? Aleee-e, fantazja mi chyba rozum odbiera :) Pozdrawiam

:) Na pustyni słów, to pewnie dżungla w donicach ;) Cóż, chyba lubię droczyć się z Muzą, kiedy buja się beze mnie gdzieś u źródła Amazonki. Najgorsze jest to, że zawsze znika bez słowa... Niewdzięczna. Tobie za to jestem bardzo wdzięczny za komentarz :) Słońca życzę

moj ulubiony przerobiony cytat: złość nie szkodzi piękności, złość kształtuje charakter

Złościć? Nie. Wtedy zazwyczaj nie piszę... Każda emocja, która trafia mnie, piszącego wiersz, jakoś trafia też i do wiersza, a ja nie chcę szerzyć, np. właśnie złości, choć, wiadomo, czasem nie da się jej w słowach pominąć, ale w moich wierszach, to rzadkość. Czuję więc zawód, raz - kiedy trafiam na swój opublikowany wiersz, który mi się zupełnie nie podoba i nie da się go już naprawić. I dwa - wtedy, kiedy ulegam powszechnemu nawykowi łączenia "racji" i emocji w jedną, ślepą siłę, szalejącą, jak tuman w cudownej baśni :) Co zdecydujesz czuć, poczujesz, co zmysłom każesz obserwować, to będziesz nimi odbierała... A jaki jest Twój ulubiony program, który sama w sobie prowadzisz do perfekcji? :) Czy to "Brak", czy "Tęsknota", "Wiara" może, a może... "Nie wiem"? ;)
Mój, jak widzisz wyżej, to "Coś tam, coś tam, o każdej porze" ;)

Tak. Bo trzeba się tego daru uczyć używać tak, żeby usłyszeć niebo. Wirz mi, wiem, co mówię :) Pozdrawiam i dziękuję, że zrobiłeś tu przerwę w milczeniu ;)

Dzięki. Cenię i lubię Staffa, Odysa już nie tak bardzo. Po odświeżeniu Odysei, zauważyłem, że niektóre opisane w niej jego czyny, pozbawiły mnie do niego sympatii. Słowem, nie jestem Odysem z wiersza Staffa, choć można chyba powiedzieć, że w wielu swoich wierszach przemierzam długoterminowe przestrzenie szukając swojej Penelopy ;) Pozdrawiam i życzę ciągle szczęśliwej dalszej podróży przez życie...

Dziękuję :)
Ten wiersz powstał w lipcu i miał być o tym, że skoro wszystko (bo czasem tak jest), co jest związane z poezją, nagle traci smak, to może znaczyć, że czas pójść "Na jagody!" ;) Wróciłem do niego przedwczoraj i... To była orka na godziny nocy i wieczorów i nadal nie wiem, czy by nie...? Nie, nie, bo drobna zmiana, może zmienić za dużo, żeby powstrzymać mnie potem przed wyrwaniem sobie z głowy włosów... Wreszcie więc pozwoliłem sobie, żeby opadły mi ręce i gilotyna (Taaak :) pozbawiła mnie tego wiersza... Wolę pisać inne, ale wiem, że i takie wrócą, zresztą, jestem otwarty na każdą formę i jej nie narzucam, bo lubię być świadkiem, jak sama się wyłania :) Czasem jednak, jak temu, trzeba pomóc się wydostać na jaw, robiąc zdaje się Muzie nawet w warsztacie cesarkę albo podjąć w tym celu inne precyzyjne decyzje, czasem nawet ostateczne, czyli też gilotyna. No, bywa :) Pozdrawiam na serio, ale wiersz z powagą, jak sam zauważyłeś, niewiele ma wspólnego, może tylko tyle, co z tonem lekceważącym?

Cicho, ciszej tam
tak, Muzo, tupiesz nóżką
że popękane mam już łóżko
bo to nie jest scena
moja ni Twoja lecz snów
smacznych nawet o dotyku
milczących prawie już ust
więc i Ty bądź
C I C H O tam :)

spada kurtyna
poety wina
nic nie powiedział
choć długo siedział
na pustej scenie
gdzie miał widzenie
lecz go zatkało
mowę zabrało
poeto niemy
nie wciskaj ściemy
my czekaliśmy
czas traciliśmy
wiersza nie było
nas zamuliło
takie czekanie
na twe gadanie