Twoje Wiersze - "I tak upłynął wieczór i poranek"

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

LidiaM-9

2021-03-11

Czy możliwe, że Bóg o niej zapomniał? Chyba nie... Miał w związku z nią na pewno jakiś plan, inny niż w związku z pozostałym stworzeniem. Dał jej wyjątkową szansę, żeby sama zdefiniowała swoje istnienie... Intrygujący wiersz z odniesieniem do biblijnego stworzenia świata. podoba mi się. Pozdrawiam.

maciejka

2021-03-11

Jak ładnie powiedziałaś o Bogu - też wierzę, że nie zapomina :-)
Dziękuję i pozdrawiam serdecznie :-)

sisy89

2021-03-08

Można próbować być kim się chce ale zawsze najlepiej być sobą. Bóg nie nazwał bohaterki wiersza, nie miała imienia, więc mogła je wybrać. Mogła być kimkolwiek chce, dzięki temu też znaleźć prawdziwą siebie. Bardzo ciekawy wiersz. Zatrzymał refleksją.
Pozdrawiam serdecznie :)

maciejka

2021-03-08

Jak miło mi, że zajrzałaś :-)
Tak, można samemu zdecydować o wyborze imienia, można tworzyć własną historię - to mobilizuje do działania, więc może dlatego moja bohaterka się uśmiecha? Wszystko zależy od niej :-)
Dziękuję Ci i pozdrawiam :-) :-)

Osia

2021-03-08

Bardzo ciekawe spojrzenie .Podobno wyzbywając się wszystkiego spotykamy Siebie .
Pozdrawiam ciepło

maciejka

2021-03-08

Tak, Osiu. Może właśnie wtedy dopiero odnajdujemy prawdziwe "ja"?
Dziękuję i pozdrawiam ciepło :-)

naskraju*^(*)

2021-03-07

Witaj maciejko!
Sam tytuł nawiązuje do upływania wieczoru i poranka. Nie ma dnia. Noc dzieli te dwa stany. Bezimienne kobiety mają coś z Izoldy, Joanny czy Ani. Była inna, a noc ukrywała jej inność. Dwie barwy otwierały poranek: pierwsza to nadzieja i druga to czystość. Uśmiech jak sygnatura przybijał życie. Dlaczego Pan Bóg nie nadał jej imienia?... Czy dlatego, że była sobą?

Pozdrawiam

maciejka

2021-03-08

Dziękuję Ci za tak ciekawą interpretację :-)
Wiersz, jak wspomniałam Kornelowi, powstał po wywiadzie z bezdomnym, który nie pamiętał/ może nie chciał pamiętać imienia. Wprowadziłam kobietę, ponieważ jest mi bliższa. I chciałam, by zakończenie było optymistyczne. Czasem nazwa decyduje o naszym zachowaniu, może lepiej być bezimiennym? Nie wiem.
Jeszcze raz bardzo Ci dziękuję i pozdrawiam :-) :-)

Kornel Passer

2021-03-07

Czuję się zawsze niepewnie, gdy nie potrafię uchwycić wiersza na jego podstawowym poziomie , to znaczy zrozumienia jakie fakty autor bierze za podstawę. cytat chyba z Księgi Genesis. Na pewno , bo dalej jest "I nazwał Bóg..." Czyżby chodziło o śmierć dziecka przed nadaniem mu imienia? Czy o kogoś , kto w ogóle się nie narodził, ani nawet nie zaistniał i był tylko w planie Boga? Gdyby był pewny znaczenia mógłbym spokojnie rozwinąć swój zachwyt , a tak gubię się w domysłach. Witaj po przerwie, jak dobrze , że jesteś!

maciejka

2021-03-08

Zakręciłam :-)
Do napisania wiersza skłoni mnie wywiad z bezdomnym, który poprosił, aby nazywać go Kubą, ponieważ nie pamięta swojego imienia. I dodał, że dopiero teraz jest szczęśliwy. Jego słowa zostały ze mną, aż powstał wiersz.
Dziękuję za tak miłe powitanie. Nie spodziewałam się :-) :-)