My się już z Francuzami znamy,
Panie – jak panu..? Pierre? Louis?
Od ponad dwustu lat.
Wpadliście do nas w 11-tym…
1800!
Tylko na chwilę. Fakt.

Pan nie pamięta Kutuzowa?
Taki… Generał... Stary pryk.
Pod Berezyną podejmował
Tego Waszego…
Proszę przypomnieć, kto on był?

No! Ten kurdupel!
Napoleon!
Buona Parte? On był Włochem?
Comprende Vous, monsieur… Jean?
A ta Korsyka… w Europie?
Nie. Bez fatygi. Mapę mam!

Wie Pan.
Z tym Poldkiem, to i Włochów
nas odwiedziło… Parę sztuk.
Dokładnie nie wiem, ilu było.
Jakieś 25 tysięcy stu…

Prapradziad poznał tylko dwóch,
co mą prababcię…
Tak mam krewnych!
Może w Marsylii lub w Weronie,
tylko Ci dwaj nie powiedzieli,
Bo dziadziuś zatłukł ich…
Na koniec.

No tą… kłonicą, za stodołą.
Cóż, nie zrozumiał, że to splendor…
Biegać z Włochami z d… gołą..
Mój przodek nie był poliglotą.
Zresztą pochował ich. Pod grzędą.
Myślę, że poszło tylko o to!

Je suis d'accord, monsieur…Victor!
To było nieporozumienie!
Aaa..!!! że nasz… Car! Nie Tsor, Victor!
Zapomniał wysłać… zaproszenie?
No może tak…
Lecz obserwując, Pana reakcje po dwóch wiekach,
Chyba.. nie wysłałby i dziś.
Monsieur! – Pan chyba nie ucieka?

Chcę tylko dodać, tak dla Pana,
że my, Rosjanie - piwo małe!
Polacy tępią karaczana.
I zwą go „francuz”! Drogi panie!
To żaden żart, zapewniam… Charles?
Żal mi, że Pan tak pod to podszedł.
Zostawiam Panów: Au revoir!
Scusa me, Mario... Buona notte!