Kto wie, kto wie... dlatego "chwytajmy dzień" - od tej najpiękniejszej jego strony. Codziennie, jak głodny - świeży, pachnący chleb. Pozdrawiam :-).

Wiolu, tak sobie myślę, że może prawie tyle ile zostało nam życia? Pewnie nie każdego dnia, ale te pytania często sobie zadajemy, bo to jest życie.😊
Z serdecznościami i dobrymi myślami:))🌟🍀🌞😍

Wiolu ileż to kwesti niepokoi myśli Twoje. W sumie dobrze bo to wskazuje na brak obojętności w życiu. Niestety chyba na wiele pytań trudno znaleźć odpowiedź.
Świetny wiersz.
Pozdrawiam cieplutko.

tyle jeszcze wschodów słońca
by wyruszyć w nowe drogi

tyle jeszcze słów spisanych
by powiedzieć coś o świecie

tyle pytań nie postawionych
by odszukać odpowiedzi

tyle czasu masz przed sobą
by sens życia zasmakować

Jak zaczynałem swoją pustynną drogę, to mój duchowy ojciec mówił trochę jak Waldi1 z komentarza poniżej: Nie przejmuj się tym wszystkim czym jesteś, i czy zdążysz wszystko porozwiązywać... Po prostu zaufaj i idź...
A ja sobie myslałem: kuźwa, co za gość... Przeż jak nie ogarnę tego i tamtego, i jeszcze tamtego, to nigdzie nie ruszę...
Taaak... 😊 Okazuje się, że po czasie skumałem tę naukę troszkę bardziej. Życie duchowe toczy się w zupełnie innym tempie. Jedyne na co tu trzeba zdążyć to jest wieczność Zmartwychwstała. Jedyne... 😅 ot, zadanie życia...

Natomiast te słowa Twoje z wiersza Wiolu, te pytania wszystkie – jakbyś spisywała niektóre moje modlitwy. Muszę posprawdzać czy nie mam w domu podsłuchów chyba. 😅🙃 Te pytania wszystkie dobrze jest jednak pomimo nauk ojców pustyni i Waldiego1 zadawać sobie i Bogu czasem. Nie po to jednak, żeby od razu odpowiadać na nie. Nie po to też, żeby szukać na nie odpowiedzi z jakąś pasją szewską, ale żeby umiejscowić siebie w konkretnym punkcie na tej drodze mniej lub bardziej Boskiej ode mnie do mnie w Prawdzie.
W czerwcu tego roku spędziłem kilka dni skupienia zamknięty w klasztorze Trapistów w Austrii. Po tym doświadczeniu spisałem tomik wierszy miniatur pt. "piach, kurz I Bóg". Może zacznę je udostępniać tu... Tak mnie natchnęłaś swoim wierszem. Jeden z nich w ramach dopowiedzeenia tego, co powyżej:

bardzo chcę zobaczyć pustynię
stanąłem więc tu
cichutko
ale moje oczy choć patrzą
nie widzą
wydaje mi się tylko
że coś już wiem
i wyobraźnia podsuwa obrazy
Pustyni trzeba się uczyć
inaczej nie zobaczysz


Pozdrówki Wiolu! 😊🙋

tym się nie przejmuj ...już tyle przyłożyłem końca światów ...co chwilę ktoś o tym mówi i straszy ... a ja na to uwagi nie zwracam... tylko z miłością w sercu żyję ... korzystając z każdego dnia radośnie ... ca ma być to będzie ... nawet się nie martwię czy rano oczy otworzę .. i czy Bóg okaże mi swoje miłosierdzie ... więc pójdę spać spokojnie z ufnością... w to co ma być ...to będzie Amen ...