Cenna uwaga Mitylene. Też zauważyłem, że "który", "że" itp. psują odbiór wiersza i trzeba ich unikać. Choć czasem są użyte w sposób tak naturalny, że trudno zwrócić na te "słówka" uwagę. Bardziej interesująca jest kwestia czy Twoja uwaga tyczy się też "prozy wierszowanej". Ta jak wiesz czerpie garściami, zapożycza cechy czystej prozy.
Co do "pytania retorycznego" jest to bardziej skomplikowane. Bohater wyrzeka się wspomnień życia na Ziemi. Doświadczeń w kontaktach z ludźmi, emocji z tego płynących, przeżyć... Całej tej otoczki, która go ukształtowała, jako Człowieka i jego osobowość. Bohater wyrzeka się by po raz pierwszy być szczęśliwym. Na Ziemi żył dla innych ludzi, ale oni nigdy nie chcieli żyć dla niego. A we wspomnieniach jest dużo bólu, zawodu, cierpienia. Bohater wyrzeka się tego wszystkiego i rusza w dalszą drogę pod Skrzydłami Boga. Wiedząc, czując "pustkę" po czymś, co było do niedawna częścią jego umysłu, serca, duszy. Stąd nurtujące pytanie "czy wiem kim jestem". Taka jest cena szczęścia.