Spacerując w chmurach możemy przeżyć i zobaczyć wszystko.... dzięki, że mi o tym przypomniałaś 😊

Warto uciec w krainę fantazji i odłożyć codzienne zmartwienia. To trochę jak miły sen.
Serdecznie pozdrawiam

Marzenia schowane w naszych oczekiwaniach. Pozdrawiam

Odbieram ten wiersz jak opowieść o minionych latach, za którymi się dzisiaj tęskni. Bardzo osobisty wiersz. Pozdrawiam serdecznie. :) 6/5

Ta opowieść tak plastycznie przywołuje obraz, że niemal widzę tę scenę w parku – karmienie niewidzialnych gołębi to pomysł pełen magii i lekkości. Świetnie oddajesz tę mieszaninę codzienności i nieco surrealistycznego uroku, która sprawia, że przechodzi mnie dreszcz zaskoczenia.

Dialog w chmurach i kobiece spojrzenie na okruchy ziemskiego przemijania.

Pozdrawiam serdecznie

Elu rozbroiłaś mnie tym uroczym wierszem... pozdrawiam ciepło:)

Ciekawie fantazyjnie w tej refleksyjnej prozie napisane. Jak dla mnie też dość metaforycznie.
Zamyślona w przekazie pozdrawiam serdecznie,
Elżbieto:)🤯🌷

Też lubię czasem pofantazjować ;)

A cha. To zagrałaś rolę pewnego Sherlocka. Taka mała dedukcja w rozmarzonym podtekście. Po prostu było walić prosto w oczy. Gołębie cię stary opaskudziły. Ale Ty jesteś Wiosenna Dziewczynka. Ty fruwasz pośród chmurek i od razu Twoja wyobraźnia stworzyła piękna etiudę. Że niby park, ławeczka i gołębie karmione na niby. Ale jakby nie było bez pralni sie i tak nie obędzie. Pozdrawiam z uśmiechem i gwiazdkami:)))))

Duże pole do interpretacji pozdrawiam serdecznie 😉

Intrygujący wiersz...nasza fantazja nie zna granic :)
Pozdrawiam Elżuniu cieplutko i serdecznie

Refleksyjnie Elu o zdarzeniach na pograniczu jawy i snu, nasuwa rożne skojarzenia:) pozdrawiam serdecznie:)

Motyw spotkania w parku, które balansuje na granicy jawy i snu przykuwa uwagę. Pozdrawiam w zadumie

A czy mężczyzna nie może sobie pofantazjować, że karmił gołębie w parku? W końcu to takie niewinne zmyślenie. Pozdrawiam gorąco i ściskam, Elżuniu! :*

Widzę tu rodzaj złudzenia. Może wyobraźnia zadziałała lub mózg robi psikusa. Było coś czego nie było ale mogłoby być. Intrygująco Elu.
Pozdrówki 🌟👍

Ujęłaś mnie strawionymi drobinkami. Tak poetycko nazwać odchody umie jedynie ten, kogo nigdy gołąb nie obe...ł.

Obrazy, którymi żyjemy prowadzą
w świat, który spodziewamy się spotkać.
Wychodzimy naprzeciw.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

Fajny ten Twój wiersz. Fajny na zbyt wczesną pobudkę, na zbyt wczesną kawę. Miło poznawać 🌻

zagadkowy, taki do zadumy, refleksji. Sprawia, że "przystaję w biegu", bo wiersz zatrzymuje w tym bezsensownym pędzie i pośpiechu. Smutny, a jednocześnie daje ukojenie.

z podobaniem!
Stefan "Pierwszy krok w chmurach" Hłasko skojarzył mi sie z tytułem.

Patrząc z boku na osobę, która znalazła się w sobie tylko znanej i przez siebie tylko rozumianej rzeczywistości, myślimy o tym, że spotkało ją nieszczęście, że to tragedia itp., ale to nasza subiektywna ocena. Jak to wygląda od strony tej osoby - nie wiadomo. Może lepiej pozostawić ją w tej iluzji.
Pozdrawiam Elu. 6/5

Ten wiersz w formie prozy wierszowanej opowiada o spotkaniu, którego nie mogło być, a jednak zostawiło po sobie obraz jak ze snu. Bo czasem tęsknota tworzy własną rzeczywistość – tak realną, że aż czuć zapach chleba i szelest skrzydeł … nawet jeśli wszystko było tylko spacerem w chmurach.
6/5

Bardzo poruszający wiersz. Tytuł taki też nosi cudowny film z K. Reeves. Pozdrawiam.

Ktoś, kto stracił pamięć, porusza się jakby we mgle...
Smutny, wzruszający wiersz.
Serdecznie pozdrawiam:)⭐️

tak jakoś smutno tu Elu ... pozdrawiam serdecznie ....

Poruszająca proza!
Subtelnie z kulturą słowa poruszony problem amnezji. Bardzo obrazowo.
Czytelnik z krótkiego dialogu, dowiaduje się, że jeden z bohaterów cierpi na luki w pamięci. Tytuł "Spacer w chmurach" - poetycko wyraża istotę zespołu amnestycznego.
Osoba dotknięta amnezją rozgania białe chmury w pamięci, próbując przypomnieć sobie, co robiła albo gdzie niedawno była. Czasami takie osoby, po wyjściu z domu mają problem z powrotem do miejsca zamieszkania. Choroba rozwija się podstępnie i postępuje.
Zatrważające. Tracąc pamięć tracimy naszą tożsamość. Stajemy się bezradni...
Tło muzyczne, muzyka z filmu pt. "Gladiator" - bardzo wymowna.
Bohater był kiedyś silnym i sprawnym mężczyzną, ale amnezja spowiła jego umysł... mgłą, pozbawiając świadomości wykonywanych czynności życiowych.
Doskonała puenta. Uświadamiająca czytelnikowi jak bardzo bezbronne są takie osoby i że takie zaburzenia mogą przydarzyć się każdemu z nas. Bądźmy czujni.
Żyjemy pełnią życia, dopóki posiadamy pamięć i możemy kontrolować swoje życie, zachowanie... utrata kontroli nad rzeczywistością upośledza nas i wyklucza w pewnym stopniu z codzienności.
Mądry, refleksyjny kawałek prozy!
Ważny i zastanawiający.
6/5.
Serdecznie Cię pozdrawiam, Przyjaciółko!

Czy to sen, czy jawa, czy wspomnienie
miłej chwili.?
Pozdrawiam serdecznie z pogoda ducha:)

To jest smutny wiersz, ale jakże prawdziwy. Piękny tytuł. To spacer nie w parku, ale w obłokach. Najgorszy okres, gdy jeszcze zdajemy sobie sprawę z naszych defektów, uchybień. 6/5
Elu, życzę Ci miłej soboty i serdecznie pozdrawiam

Podzielę się żartem…
bo wiersz nie wymaga komentarza
mówi wszystko o utracie pamięci…
5/6

gołąb pyta drugiego gołębia:
-pracujesz nadal na poczcie ?
-nie
--a gdzie ?
- na myjni
- a co tam robisz ?
- naganiam klientów

Pozdrawiam z uśmiechem :)

Ciekawy dialog, albo raczej monolog. skojarzyło mi się z osobą chorą na utratę pamięci, która przypomniała sobie kogoś bliskiego ze sceną w parku.
Pozdrawiam ciepło🌹

W chmurach nikt mnie nie zobaczy
Ale w parku jest inaczej
Karmię kaczki i gołębie
Wiosną jestem tu codziennie.
Pozdrawiam

lubię teraz park
przytulaszczki już są.

Podoba mi się, chociaż nie lubię być upstrzony strawionymi przez gołębie drobinkami 😬 Pozdrawiam!

Bardzo interesujący wiersz