Fajny przekład. Akurat ten wiersz bardzo potrzebny w naszym pędzie i próbie letniego uspokojenia.

W ramach dyskusji merytorycznej zastanawiam się nad niektórymi niuansami. Do Twojego przekładu nie przeniknęło słowo „skapywać” („dropping”), choć Yeates je powtarza. Skoro powtarza, to znaczy, że chyba musi być ważne (bo w zasadzie powtarzanie w poezji tamtych czasów było zabronione). Mnie w każdym razie bardzo brakuje tego powolnego kapania. Ten obraz, ta metafora ma bardzo mocną skupiającą uwagę energię i szkoda, że ona w przekładzie nie zagrała.

Trochę też brakuje mi tej gry słów „bee-be” z pierwszej zwrotki - te homonimy wydaje mi się, że bardzo mocno grają w oryginale. To trochę na zasadzie dylematu „być-mieć”. Anglicy niekoniecznie rozpoznają tę dychotomię tak wyraźnie, jak my, ale na pewno Yeates rozumiał powiązanie między pszczółką a byciem. Jednak nie upierałbym się tutaj na przenoszeniu tego zbiegu znaczeń na polski. Byłoby to zbyt karkołomne, a więc pewnie wyszłoby bardzo sztucznie.

Również nie siliłbym się chyba na oddanie powiązania pomiędzy „pszczołami” a „spokojem”. W oryginale słowa te się rymują, a więc wcześniejsze pojawienie się „pszczoły” uwypukla znaczenie „spokoju”. Uważam, że oddanie tego niuansu byłoby bardzo karkołomne, więc może nie warto tam iść.

W oryginale jest też bardzo subtelna gra między „will” a „shall”. Wydaje mi się jednak, że tłumaczenie oddaje ten niuans całkiem zgrabnie (strona czynna a bierna).

Siłą oryginału są konkrety. Dlatego fajnie, że „zasłony” stały się „mgłami”, ale trochę szkoda, że nie przetrwały „makolągwy”. Można sobie to tłumaczyć tym, że mało kto wie, jak wygląda makolągwa, ale może to jest to miejsce, gdzie mógłby się dowiedzieć, że ta istnieje i ładnie wygląda. NB. ostatnio widziałem zdjęcie zimorodka grasującego w moim podwarszawskim parku, więc może takie dziwne stworzenia jednak warto uaktualniać w naszej przestrzeni językowej.

Wrzucenie do tłumaczenia „korku” wydaje mi się anachronizmem – nie jestem pewien, czy w czasach Yeatesa to słowo występowało w tym znaczeniu. Na pewno jednak Yeates miał za sobą doświadczenie życia w zatłoczonej metropolii (Londyn) końca XIX wieku. Zjawiska korkopodobne wtedy na pewno występowały, choć raczej z dorożkami w roli głównej i samochodami w rolach trzecioplanowych. Wątpię jednak, żeby słowo to było w powszechnym użyciu. Trochę mnie ten wybór razi, choć z drugiej strony wydaje mi się, że bardzo dobrze oddaj intencję sytuacji lirycznej i zgrabnie wprowadza konkret do tekstu.

Tyle mojego powierzchownego komentarza. Fajny wybór tekstu, fajny przekład.

Wiersz z pięknym finałem, lepszym niż w twardym oryginale. Ale może mnie się tak zdaje bo nie widzę angielskiej aury słów a widzę tylko angielskie słowa.

Mnie się bardzo podoba!
Nie jest to łatwa sztuka, ale Ty mz opanowałeś ją na wysokim poziomie.

Ładny wiersz, rozumiem tę tęsknotę też tak mam jak na długo opuszczam moją chatkę.
Pozdrawiam,

Dla porównania podaję tekst wiersza wg. tłumacza on-line EuroAlphabet ( to nie jest tłumacz Google) :

Wstanę i pójdę teraz, i pójdę do Innisfree,
I mała chata zbudowana tam, z gliny i czepców;
Będę miał tam dziewięć rzędów fasoli, ul dla pszczoły miodnej,
I żyć samotnie na głośnej polanie.

I będę miał tam trochę spokoju, bo pokój przychodzi powoli,
Spadanie z porannych zasłon do miejsca, w którym śpiewa świerszcz;
Tam o północy wszystko błyszczy, a w południe purpurowy blask,
I wieczór pełen skrzydeł linnetu.

Powstanę i odejdę teraz, na zawsze w dzień i w nocy
Słyszę, jak woda w jeziorze przelewa się z cichymi dźwiękami nad brzegiem;
Stojąc na jezdni, czy na szarych chodnikach,
Słyszę to w głębi serca.

Pięknie. Pozdrawiam:)

Nie wiem, czy to jest dosłowne tłumaczenie wiersza Yeatsa, czy raczej jego swobodna parafraza – na wszelki wypadek ... 6/5

Piękny przekład, piękny wiersz