Twoje Wiersze - TURECKIZMY 3

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

14 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

maciejka

2024-12-15

Bardzo lubię ręce :-)

maciejka

2024-12-15

Nie :-)
W wierszach - najlepiej z płatkami róży :-)

sturecki

2024-12-15

Ale chyba nie jeść?

SłowemOtulona

2024-12-15

Ciekawy opis części ciała :) Pozdrawiam

sturecki

2024-12-15

Cóż, ciało to fascynująca mapa – każda część ma swoją historię i funkcję, a opisanie jej to jak odkrywanie małego wszechświata.

Larisa

2024-12-15

Brzuch skrywa tyle organów wewnętrznych, jednym z nich
jest żołądek... bez rąk trudno byłoby nam ten żołądek nakarmić.
Widzę zbieżność.
Serdecznie pozdrawiam

sturecki

2024-12-15

Racja, brzuch i ręce to duet doskonały – żołądek dba o przetwarzanie, a ręce o dostawy. Taka współpraca organów zewnętrznych i wewnętrznych to żywy dowód na harmonię natury! Pozdrawiam serdecznie – z pełnym żołądkiem, bo ręce nie próżnowały!

Gminny Poeta

2024-12-14

Nie koniecznie wszystko pasuje. W ogóle nie wiem co to ma na celu. Piszesz w prosty sposób o rzeczach oczywistych pozostawiając wiele aspektów nie dotkniętych bo na przykład
ręka jak stwierdziła Ania
służy nam do podawania
Ręką da się siać i kosić
i o rękę można prosić.
Ręką można bułkę drobić
oraz z liścia w pysk zarobić

To powinno być lekkie i wesołe. Tak mi sie zdaje. A niestety nie jest:)))

sturecki

2024-12-15

Lekkość i wesołość są kluczem, jeśli mówimy o zabawnych wersetach. Rymowanka Anny z ręką bije na głowę powagę, bo wiesze są także po to, żeby śmiać się w rękaw, a jak wiemy oboje to mistrzyni śmiechu.
Moje utwory z tego cyklu to pewne spojrzenie na różne rzeczy i zjawiska, zapisane w nowej, stworzonej przeze mnie formie. Czasem trafi się śmieszny, ale nie uważam, że wszystkie powinny takie być.
Dzięki za przypomnienie, że w poezji też czasem trzeba się rozluźnić!

Kika88

2024-12-14

Rozbawił mnie wiersz
Super
Pozdrawiam serdecznie:)

sturecki

2024-12-15

Cieszę się, że wywołał uśmiech! Śmiech to najlepszy feedback dla poezji – zawsze lżejszy, a jednak trafia w samo sedno. Dzięki za miłe słowo!

Elżbieta

2024-12-14

Mam nadzieję, że nie konstruujesz kolejnej wersji Frankensteina:)😉
Ręce wypadły ciekawie, brzuch, dość kuchennie! Czekam na ciąg dalszy!
Sypię gwiazdy:))
Pozdrawiam serdecznie z uśmiechem:)⭐

sturecki

2024-12-15

Spokojnie, żaden Frankenstein tu nie powstaje – co najwyżej kuchenne rewolucje w poetyckim stylu! Ręce, brzuch i gwiazdy – piękny wszechświat w miniaturze. Gwiazdy przyjęte, niech świecą!

Waldi1

2024-12-14

nie godzi się odmawiać różaniec i zaciskać pięści .... w kieszeniach niech będą skryte gesty pełne słodyczy ... kończyny niech je rozdają ... brzuch pełny daje chęci do pracy ...każdy ruch jest wtedy pożyteczny ... do kolejki się nie pcham najwyżej czegoś braknie ... więc wyciągnę zapas ... który mam na czarną gadzinę ... ( dwie lodówki i zamrażarka zawsze pełna ) ... w nawiasie to dla Twojego uśmiechu ... Pozdrawiam serdecznie ...

sturecki

2024-12-15

Różaniec w dłoniach, a nie pięści w kieszeniach, to sztuka łagodności w czystej formie. A co do zapasów – dwie lodówki i zamrażarka pełna to nie „czarna gadzina”, a raczej „bastion obfitości”! Dzięki za uśmiech i pozdrawiam serdecznie – z kuchni, gdzie właśnie sprawdzam swój własny "zapas"!

klaks

2024-12-14

Mnie również rozbawił podpępek :))
Pozdrawiam serdecznie :)

sturecki

2024-12-14

No tak, brzuch – centrum dowodzenia pierwotnych instynktów! Tam, gdzie jelita podejmują decyzje szybciej niż mózg. Można rzec, że to nasz pierwszy „superkomputer” – nie zna półśrodków, tylko „zjedz albo uciekaj”!

klaks

2024-12-14

To środek naszego pierwszego pierwotnego mózgu którym jest brzuch ( jelita :)

sturecki

2024-12-14

Cóż, podpępek to takie miejsce strategiczne – ani wysoko, ani nisko, w sam raz na dowcip! Można powiedzieć, centrum humorystycznej grawitacji.

januszek

2024-12-14

Panie S. (tu nazwisko)
ja o panu wiem już wszystko
ręce : - sprawne
brzuch : - (nie powiem)
I i II (choć tam byłem )
z tureckimi je łączyłem
teraz jasno mam jak w pysku
i znam jjuż Stasiu twe ....

sturecki

2024-12-14

Ach, panie J., znasz mnie z grubsza,
ręce sprawne, brzuch ... cóż, to dusza!
Choć z tureckim coś łączyłeś,
mam nadzieję, że się nie myliłeś.
Ciekawość twoja mnie bawi niezmiernie,
bo życie me? Cóż – to wiersze codzienne!

JoViSkA

2024-12-14

Rozbawił mnie ten podpępek :))
Miłej soboty Stasiu...pozdróweczki!

sturecki

2024-12-14

Cieszę się, że podpępek wywołał uśmiech! Życie trzeba brać z humorem, nawet anatomiczne szczegóły. Miłej soboty i równie radosnych chwil.

Trociny(anna)^(*)

2024-12-14

To cały TY!
Nietuzinkowo rozbierasz ludzi na drobne.
Pozdrawiam.

sturecki

2024-12-14

Cóż poradzić – analiza wchodzi mi w krew! Z drobnych części powstaje całość, a każde szczegóły są jak puzzle, które układają życie. Dziękuję i serdecznie pozdrawiam!

Moona@

2024-12-14

Każda część ma swoje zadania i bolączki ;)
Pozdrawiam :)

sturecki

2024-12-14

Zdecydowanie! Każda część ciała to trybik w tej wielkiej maszynie życia – z własnymi zadaniami, ale i kaprysami. Ważne, by całość działała jak najlepiej. Pozdrawiam ciepło!

Marek Żak

2024-12-14

Staszku, jak zacząłeś, wypada przejść do części intymnych. Wiem, to wyzwanie, ale wierzę, że wybrniesz:). Pozdrawiam

sturecki

2024-12-14

Zacznę od jutra! Części ciała jeszcze mnóstwo, także tych intymnych.

Krystek

2024-12-14

Czytałam z przyjemnością
i zaciekawieniem. Czekam
na dalsze wersy.
Ślę moc serdeczności :)

sturecki

2024-12-14

Dziękuję za sympatyczny komentarz, a ciąg dalszy nastąpi.

NO1R^(*)

2024-12-14

Ta seria ma nie tylko ręce i nogi ale nawet stała się pełnoprawnym człowiekowatym.

sturecki

2024-12-14

Rzeczywiście, seria wyewoluowała w coś więcej niż tylko opisy części ciała – zyskała duszę, charakter i pełnoprawną "człowiekowatość". Teraz każda jej część żyje swoim życiem, tworząc spójny i fascynujący portret ludzkiej istoty. Zapewniam, że to nie koniec.

mis

2024-12-14

Każda część ciała, każdy organ człowieczy jest potrzebny do prawidłowego życia i działania. Nawet brzuszek czuje smak, apetyt, pragnienie... :) Ładnie napisałeś.
Pozdrawiam.

sturecki

2024-12-14

Dziękuję za ciepłe słowa! Rzeczywiście, każdy organ ma swoją rolę w tej złożonej orkiestrze życia. Nawet brzuszek, z jego smakiem i pragnieniem, to centrum naszych małych, codziennych przyjemności. Ciało to cudowna harmonia, w której każda część ma swoje miejsce.

LydiaDel

2024-12-14

Trochę za "anatomicznie".
Pragnę więcej "erotycznie",
wyłącz głowę, załap serce
i pisz romantyczne wiersze.
6/5 Serdeczności

LydiaDel

2024-12-14

Ja tu umieszczam moje rymowanki, by poprawić błędy, które sama przeoczyłam, bo nie znam w okręgu nikogo, kto zna język polski poprawnie. Poza tym testuję, jak są przyjmowane. Pragnę, by czytali je tylko zainteresowani, a nie tzw. przyjaciele.

sturecki

2024-12-14

Czasem żarty odsłaniają głębsze prawdy – jak Twoje słowa o miłości. Rzeczywiście, jest figlarna i nieprzewidywalna, a jej przyjście i odejście uczą nas więcej, niż byśmy chcieli. Beethoven to piękny przykład, że nawet w największych trudach można tworzyć coś niezwykłego – może dlatego, że miłość, sztuka i życie są tak nierozerwalnie ze sobą splecione.
Rzecz jasna, wierszy o miłości mam całe stada, ale tu zamieszczam raczej bieżące utwory, umownie nazywane przeze mnie nowościami.

LydiaDel

2024-12-14

Co do wiesza - wiersza.
Mój smartfon jest dziś wesoły i ma bzika. Chce mnie wyprowadzić z równowagi, ale ja się nie dam. 🤣

LydiaDel

2024-12-14

Ups, miał być żart…
Bardzo mi przykro, gdy Twoją odpowiedź czytam. Ale Beethoven, gdy już był prawie całkowicie głuchy, jeszcze takie piękne utwory tworzył. A poza tym miłość definiuje każdy po swojemu. A ona jest figlarna, przychodzi w najbardziej niespodziewanym momencie i odchodzi, gdy myślisz, że zostanie na zawsze.
Co do wiesza, każdy organ jest ważny. Natura nie jest rozrzutna. Czekam z niecierpliwością na następne. Ciekawa jestem, co napiszesz o sercu? Miłej soboty 🫶

sturecki

2024-12-14

Pisanie o romantycznej miłości bez jej doświadczenia jest jak malowanie krajobrazu, którego się nigdy nie widziało. To właśnie obecność miłości – tej prawdziwej, przeżytej – nadaje słowom autentyczność i głębię. Bez niej pozostaje tylko wyobraźnia, która, choć potrafi stworzyć piękne obrazy, nie zastąpi emocji bijących prosto z serca. By pisać o miłości, trzeba ją mieć – choćby na chwilę, choćby w marzeniu, które kiedyś stało się rzeczywistością.

Bożena Joanna

2024-12-14

Teraz przyszła kolej na ręce i brzuch. Wszystko ważne w organiźmie, chociaż rola nie jednaka. Świetny pomysł na serię.
Pozdrowienia!

sturecki

2024-12-14

Tak, ręce i brzuch – to kolejne ogniwa w moim poetyckim obrazie ciała! Każdy organ ma swoje zadanie, a wszystkie razem tworzą harmonijną całość – ciało jako metafora życia to temat niewyczerpany. Miłej soboty.