Twoje Wiersze - PAMIĘĆ WIERSZA

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

18 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

poezja.tanczy

2024-11-11

Bo dla wiersza, to zasada
Co wiadomość, na ogłada

Wiersz byłby Ci wdzięczny za takie podsumowanie :)
M.

sturecki

2024-11-12

Hi, hi ... pewnie jest wdzięczny, tylko nie ma jak tego powiedzieć. Dzięki.

Odyseusz62

2024-11-07

Wiesze są w nas, nie zawsze na nie czas.
Pozdrawiam.

sturecki

2024-11-07

Pięknie powiedziane – wiersze rzeczywiście żyją w nas, czasem czekając na odpowiedni moment, by ujrzeć światło dzienne. Dziękuję.

Driana

2024-11-06

✨☘️

Driana

2024-11-07

Nie mam Stasiu głowy do komentarzy...smutek w rodzinie....

sturecki

2024-11-06

Dziękuję za pozostawienie linii papilarnych w postaci gwiazdki i kwiatka.

Kamil Olszówka

2024-11-06

I to jest właśnie ,,prawdziwy wiersz"! Pozdrawiam!

sturecki

2024-11-06

Myślę, że każdy wiersz, skoro jest, to jest prawdziwy. Podejrzewam, że intencja zastosowania tego słowa jest inna, ale tylko się jej domyślam. Dziękuję za wizytę i pozostawiony ślad. Udanego dnia.

Wanda Kosma

2024-11-04

Ująłeś temat fenomenologicznie :) Akt odbioru jest niezbędny do pełnego zaistnienia dzieła sztuki, w tym przypadku wiersza. Pozdrawiam serdecznie :)

sturecki

2024-11-04

Dziękuję serdecznie. Cieszę się, że dostrzegasz fenomenologiczne ujęcie – rzeczywiście, odbiór i zaangażowanie czytelnika są kluczowe, by wiersz w pełni zaistniał i nabrał życia. To właśnie interpretacja i refleksja odbiorcy dodają utworowi kolejny wymiar, czyniąc go pełnym i autentycznym.

Adrian706

2024-11-03

Dokładnie, wiersz to tylko wielki majątek, masa tematyczna, która przechodzi na każdego z czytelników, pomagając mu "przetrzeć" nowe ścieżki jego umysłu. Mistrzostwo.

sturecki

2024-11-04

Wiersz naprawdę staje się majątkiem czytelnika, który odkrywa w nim nowe drogi myśli. Cieszę się, że odczuwasz to podobnie. Dzięki.

maciejka

2024-11-03

Tak, nie istnieje wiersz bez czytelnika. I czytelnik bez wiersza :-)

sturecki

2024-11-04

Wiersz i czytelnik tworzą duet – jedno nie istnieje bez drugiego. Sztuka musi mieć odbiorcę. Dziękuję za wizytę i ślad.

BMA67

2024-11-03

Wspaniala puenta,
wiersz ożywa
Kiedy czytelnik
spaceruje wersami
I refleksją zakwita

Pozdrawiam serdecznie

sturecki

2024-11-03

Dziękuję. Cudownie jest wiedzieć, że wiersz nabiera życia dzięki czytelnikowi, że każde spotkanie z nim może rozkwitnąć nową refleksją.

Elżbieta

2024-11-03

Muszę Tobie przyznać rację! Zdarza mi się kompletnie zapominać swoje wiersze, a nie napisałam ich zbyt wiele, piszę mało i najczęściej dopieszczam te , które napisałam, ale nie opublikowałam, zatem pamięć wiersza, to ta, która o nim jest w nas. To też wiersz, który "kołacze się w głowie", a jeszcze go nie ma!
Świetny wiersz, Staszku 5/6
Pozdrawiam serdecznie:)☀️

sturecki

2024-11-03

Dziękuję serdecznie za tak osobistą refleksję. Myśl o wierszach, które żyją gdzieś w nas, zanim znajdą swoje miejsce na papierze, jest piękna – jakby czekały na odpowiedni moment, by się pojawić. Cieszę się, że mój wiersz trafił do Ciebie i wywołał takie przemyślenia.

jobo

2024-11-03

Nie wiem co lepsze, twoje komenty czy wiersze,
Szac i gwiazdy.

sturecki

2024-11-03

Piszę jedno i drugie. Ocena należy do Ciebie. Dzięki za "szac i gwiazdy".

Waldi1

2024-11-03

najpiękniejsze wiersze sercem są pisane ... one w pamięci na zawsze zostaną ...nawet gdy na półce spokojnie leżą ... ktoś po sięgnie własnym oczom nie wierząc ... jaki skarb trzyma w dłoni ... są takie wiersze ... które nigdy nie umierają z ust do ust są podawane ... pozdrawiam serdecznie ...

sturecki

2024-11-03

Cieszy mnie, że moje wiersze inspirują innych, w tym Ciebie. Życzę twórczych chwil i czekam na efekty.

Waldi1

2024-11-03

właśnie kilkanaście minut napisałem wiersz na Twojej inspiracji pozdrawiam serdecznie ... skromność przez Ciebie przemawia ... a to dobrze bo masz takie wiersze godne uwagi ...tylko nie pienisz ich do szuflady ...

sturecki

2024-11-03

Wiersze pisane sercem mają w sobie coś niezwykłego, co trwa mimo upływu czasu. Nawet gdy cicho leżą na półce, potrafią odkryć swoje skarby przed tym, kto po nie sięgnie. To prawda, są takie wiersze, które żyją wiecznie, przekazywane z ust do ust. Dziękuję za tę refleksję.
Może kiedyś i ja taki napiszę?

matka

2024-11-03

Witaj Staszku , mam kilka wierszy ,które utkwiły mi w sercu i pamięci do tego stopnia ,że od czau do czasu sobie je recytuje. Są to wiersze szczególnie piękne -moim zdaniem kierunkowskazy w życiu.Wiersz jest mądry , pozostawiam gwiazdki i ciepłe pozdrowienia Irena

sturecki

2024-11-03

Cieszę się, że są takie wiersze, które na długo z Tobą zostają i prowadzą przez życie jak ciche kierunkowskazy. Może jakiś mój się tam zawieruszył? To piękne, gdy słowa tak głęboko zapadają w serce. Dziękuję za gwiazdki i serdeczne pozdrowienia – odwzajemniam ciepło.

klaks

2024-11-03

Prawdziwy wiersz trwa w sercu. Pięknie :)
Pozdrawiam Cię serdecznie

sturecki

2024-11-03

Miło mi o tym czytać.

klaks

2024-11-03

Z pewnością, wśród wielu pięknych na portalu wierszy, zaplątały się w serca pamięci i Twoje znakomite wersy :)

sturecki

2024-11-03

Dziękuję za wizytę. Masz rację – prawdziwy wiersz to ten, który zostaje w sercu na długo. Może i moje słowa mogły tam znaleźć miejsce?

Moona@

2024-11-03

Wiersz czytany jest.
Ten nienapisany może będzie może nie.
Wolę czytać te, które są :)
Pozdrawiam :)

sturecki

2024-11-03

Jest coś wyjątkowego w obcowaniu z tym, co już zostało zapisane – takie wiersze mają w sobie pełnię, która trafia do nas tu i teraz. Nienapisane jeszcze mogą poczekać; najważniejsze, że mamy te, które są i które możemy czytać. Dzięki za refleksję.

JNaszko

2024-11-03

Testament zapisany słowem milczy Jurek

sturecki

2024-11-03

Czasem najważniejsze rzeczy zostają właśnie w tej ciszy, przemawiając głębiej niż najpiękniejsze frazy. Dzięki.

Marek Żak

2024-11-03

Lubię czasami zaglądać do poezji, którą mam na półkach. Najczęściej do "Fraszkomatów" naszej Anny z Beja, które dostałem w prezencie z osobistą dedykacją. Szkoda, że tu jeszcze nie dotarła, odpisała mi, że ma problemy ze zdrowiem. Pozdrawiam.

sturecki

2024-11-03

"Fraszkomaty" Anny z Beja to wspaniały wybór, a taki prezent z dedykacją z pewnością ma wyjątkową wartość. Mam nadzieję, że Anna szybko wróci do zdrowia i będzie mogła znów dzielić się swoją twórczością. Też mam jej dwa tomiki. Dzięki za wizytę i refleksje.

andrew

2024-11-03

...
wiersze
często ciekawe
pobudzają słońce do wstania upiększają uczucia

napisane fajnie
wchodzą głęboko w nas
nasze życie
dostają nowy piękny
chociaż krótki czas

pamiętamy je
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

sturecki

2024-11-03

Wiersze rzeczywiście mają moc, by budzić w nas światło i nadać codzienności odrobinę blasku. Cieszę się, że moje słowa mogą być częścią tego krótkiego, ale pięknego czasu, który pozostaje w pamięci. Dziękuję.

Krystek

2024-11-03

Piękna puenta wiersza. Pragnę,
by wiersze trafiały do naszych
serc i zmysłów.
Ślę moc serdeczności:)

sturecki

2024-11-03

Dziękuję serdecznie. Cieszę się, że puenta trafiła do Ciebie. Mam nadzieję, że moje wiersze będą mogły wędrować do serc i zmysłów, pozostawiając choć mały ślad.

Jastrz

2024-11-03

...a jednak bywają ludzie, którzy zaglądają do tomików wierszy leżących na półce i cenią te wiersze "dopisane do końca". Zwłaszcza dopisane przez dobrych poetów.

sturecki

2024-11-03

Masz rację – dla wielu właśnie te wiersze „dopisane do końca” mają szczególną wartość, zwłaszcza gdy stoją za nimi prawdziwi mistrzowie słowa. Czasem to zakończenie, przemyślane i dopracowane, daje wierszowi pełnię i sprawia, że możemy się w nim odnaleźć na nowo.

Dagmara^(*)

2024-11-03

Są wiersze, które zatrzymują na długo i są takie, które szybko nam ulatują z głowy. Jednak zapisanie słów sprawia, że możemy do nich wrócić w najmniej spodziewanym dla nas momencie. Wtedy nas zatrzyma może ten jeden niedopisany wers...
Pozdrawiam serdecznie :)

sturecki

2024-11-03

To prawda – zapisane słowa mają niezwykłą moc, by wracać do nas, gdy się tego najmniej spodziewamy. Czasem to właśnie ten niedokończony wers, ta mała przerwa, daje wierszowi życie i pozwala na nowo zatrzymać nasze myśli. Dziękuję za piękne przemyślenia i serdecznie pozdrawiam.

Eleanor Rigby

2024-11-03

Są wiersze, które zapadają w pamięć i takie, które ulatują w niebyt zaraz po przeczytaniu.
I tak jak napisałeś w ostatniej strofie, każdy poeta czeka na tę ostatnią literę, która dopnie wiersz na ostatni guzik.

sturecki

2024-11-03

Pięknie ujęte – każdy wiersz to poszukiwanie tej jednej, końcowej litery, która sprawi, że stanie się niezapomniany. A wiersze, które zapadają w pamięć, to jak małe skarby – zostają z nami na długo, przypominając o emocjach i myślach, które raz do nas przemówiły. Dziękuję.

JoViSkA

2024-11-03

Słowo pisane ma szansę przetrwać dłużej niż jego autor...a jakby tak wyryć wiersz w jaskini, to może nawet wieczność...:))
Pozdrawiam Stasiu :)

sturecki

2024-11-03

To prawda – słowo pisane ma moc przekraczania czasu, a wyryte w skale mogłoby przetrwać epoki. Może właśnie dlatego piszemy – by pozostawić ślad, który może kiedyś ktoś odnajdzie i na nowo odczyta nasze myśli. Wiersz w jaskini… to by była prawdziwa wieczność!

Rosa

2024-11-03

Podobno najpiękniejsze wersy, to te jeszcze niedopisane...
Z podobaniem refleksji pozdrawiam:)

sturecki

2024-11-03

Trafnie powiedziane. Niedopisane wersy mają w sobie tajemnicę i potencjał – to chyba one najbardziej inspirują do dalszych poszukiwań. Dziękuję za tę myśl i pozdrawiam serdecznie.