Potrzymam w rękach pochodnię modlitwy, za Twoje zmagania. W wierszach wydajesz się olbrzymem walki, który zasługuje na szacunek. Chociaż w modlitwie powalczę z Tobą. Ukłony Grzegorz.

Czuję, jakby te słowa były pełne melancholii i ciszy, która towarzyszy trudnym chwilom. To przypomina mi, jak czasem najprostsze rzeczy, jak filiżanka kawy, mogą stać się symbolem czegoś głębszego i bardziej bolesnego.

14/11
jak ja doskonale rozumiem tę ciszę...

Cisza bywa potrzebna... niech posiedzi chwilę, niech usłyszy wiosenne ptasie rozmowy, niech się otuli muzyką... a potem niech zmyka...
Cokolwiek Cię trapi - nie daj się. Wszystko jest po coś, więc przekuj to w "COŚ".

Cisza i smutek ciągną się przez cały tekst. Ani błysku radości.
Czas, by ciszę pożegnać, nie ugościć. Piękny, refleksyjny. 6/5 Serdeczności

Motyw ciszy i milczenia jest użyty w bardzo sugestywny sposób, tworząc atmosferę smutku i refleksji. Cisza jest potrzebna, ale nie taka smutna. Pozdrawiam w zadumie

smutny wydźwięk wiersza
jednak cisza czasami jest zbawienna
Pozdrawiam serdecznie 🦋

Piękny wiersz, ale nikomu nie życzę takiej ciszy...
Chwila wyciszenia każdemu potrzebna, potem niech zagra muzyka; naprzemian wesoła, czy rzewna...
Pozdrawiam:)⭐️

Czas ugościć i oswoić ciszę...
Cisza często mówi głośniej niż słowa.
Najbardziej przejmująca jest "grobowa", gdy znikąd pocieszenia i pomocy, taka cisza jest bardzo dotkliwa... bardzo piękna metafora tej ciszy:
"dwie czarne kawy/jak oczy żałobne/w jej sercu na dnie".
Poruszająca puenta, która zamyka życie Peela w smutku dnia codziennego.
Myślę, że nie powinniśmy pozwolić, aby cisza rozgościła się w naszych sercach na dłużej niż to konieczne. Zbyt długie w niej przebywanie rani człowieka...
Piękny, melancholijny wiersz!
6/5.
Serdecznie pozdrawiam

W ciszy można utonąć jeśli człowiek zbyt długo się jej poddaje. Jednak ona też leczy...
Pozdrówki Jarku z podobaniem 🌟👍

Cisza po wszystkim jak najbardziej ale w trakcie głosy muszą płonąć

Może tak trzeba, gdy innego nie ma wyjścia! Ale cisza też przeminie i będzie inaczej!
Pozdrawiam, Jarku:)⭐

Wiersz przepełniony smutkiem i samotnością...z taką ciszą niestety trzeba się pogodzić...Pozdrawiam serdecznie

w takiej ciszy jest czas jest na przemyślenia ... gdy smutek zagląda w oczy ...a za oknem pada deszcz ... to dodatkowo ciężko jest na sercu ... pozdrawiam serdecznie ...

smutny i piękny

Lubię ciszę, ale Twoja jest wyjątkowo smutna.
Pozdrawiam ciepło.

cokolwiek wiesz i cokolwiek Ci się wydaje; czasami zostaje się samemu wmieszany w coś, z czym nie ma się nic wspólnego - tak tutaj właśnie jest - oceniłem Ci ten wiersz, chociaż podświadomie może mnie nawet nie znosisz, a jednak widząc smutek, chcę jakoś.. no w każdym razie osobiście nic mi w tym temacie nie mogę zarzucić, bo nic nie zrobiłem nawet nie próbując - ja mam tu swoje życie; Polska to już wspomnienie o dzieciństwie, latach młodości i miłość do języka - popatrz na wiersze Kingi, której w niektórych wprost wyznaję co do jej poezji czuję - kiedyś pisaliśmy trochę ze sobą, aż dowiedziałem się, że ma męża, który o tym nie wie - momentalnie się wyłączyłem; dla mnie związek dwojga ludzi, nieważne czy im w danym momencie wychodzi czy może akurat są skłóceni (nic mi do tego!) będzie zawsze nienaruszalny.. i przeklęty niech będzie ten (lub ta) którzy myślą inaczej. 🤨

Grunt by w nocy było dwoje
dzień przyjmijmy ze spokojem.
Pozdrawiam,

Wymowny, melancholijny przekaz wraz z puentą, pozdrawiam serdecznie.
6/5

Cisza przynosi dużo ukojenia. Ja osobiście dobrze czuję się w jej ramach. Twój wiersz natomiast jest nacechowany ciszą " martwą, grobową" co niesie za sobą inny jej wymiar. Samotność pod lirycznego jest otulona smutkiem, ale i pewnego rodzaju pogodzenirm się z zaistniałą sytuacją...Melancholijne wersy... Życzę pogody ducha i dużo wytrwałości w opiece nad ojcem. Pozdrawiam serdecznie 🍀