duszne sny ma człowiek
pojmany w kajdany
wszechobecnych fobii
zdarzeń wydumanych

obce mu nauki
i przestrogi wieszcza
we własnej utopii
nadmiar myśli streszcza

czy ktoś go rozumie
czy ktokolwiek zechce
objąć sensu strumień
odnowić powietrzem

szaro - bure frazy
natchnąć gwiezdnym pyłem
aby w snów ekstazie
błękitnym motylem

mógł odlecieć człowiek
co ma sny ciut duszne
pogubiwszy fobie
w przepaści za łóżkiem

.

jeszcze się nie żegnam z tobą
malowana snem kraino
w której mieszka wietrzna młodość
niczym ciut przejrzałe wino

mimo to smakuje ciągle
obiecując nieskończoność
tego co mieszka też w tobie

smakowita wietrzna młodość

popatrz . oczy mam niebieskie
a faktury chowam w ciszy
tam gdzie ty na wieczność jesteś
i gdzie nikt nas nie usłyszy

oprócz tej co z kosą stoi
i cierpliwie miraż znosi
tej młodości co człowieka
do krainy snów przenosi

.

do widzenia mój aniele
ty co żeś mi duchem bratnim
i najlepszym z moich wcieleń
roli którą gram w teatrze

dni powszednich i dni świętych
kiedy mnie znajdujesz w mroku
samogwałtów niepojętych
które duszy niosą spokój
w twoich skrzydłach pełnych wiary
i nadziei w wieczną miłość

do widzenia mój kochany
z tobą wszystko byle było
.