Twoje Wiersze - upojenie ciszą

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

5 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Tadek1^(*)

2023-03-10

Chyba muszę się tam wybrać, cisza to czas na rozmowę z samym sobą a gdy milczy się w towarzystwie to rozmowa gestów i emocji zamkniętych w ciele.

Bożena Joanna

2023-03-10

W towarzystwie trudno milczeć, będziesz czarną owcą, jeśli nie przyłączysz się do wymiany zdań z góry nakierowaną na stanowisko przywódcy.
Dziękuję i pozdrawiam!

Kati

2023-03-06

Tam musi być pięknie!Zabraknie tu dziś mi gwiazdek👍⭐tak mnie ujął ten kawałek dobrej poezji 🙂

Uściski Bożenko 🤗

Bożena Joanna

2023-03-07

Tam jest przepięknie, morze, gory, wysepki i jaskinia ze stalagnatem. Miejsce wymarzone na wakacje i ucieczkę przed problemami tego świata.
Cieszy mnie Twoja opinia. Bardzo dziękuję i serdecznie pozdrawiam!

Grzegorz67^(*)

2023-03-06

A później powrót do ula... zaboli,
pomimo zbuntowanej woli.

Miłego wieczoru Bożenko. Zazdroszczę tej wysepki.

Bożena Joanna

2023-03-07

Ten ul, to mój rodzinny dom, moja przystań, gdzie chwilami Polak Polakowi wilkiem.
Zaklinowałam się w wyimaginowanym świecie, gdzie króluje piękno, miło było tam powrócić spoglądając na zdjęcia, jeszcze nie wyblakłe. Chciałabym tam powrócić.
Serdecznie pozdrawiam!

Waldi1

2023-03-06

taka cisza jest potrzebna ... ale dla mnie tamten czas był normalny ...nigdy nie miałem strachu w oczach ...
żyłem tak jakby mnie to nie dotyczyło i to jest super podejście do życia ... niech się zamartwiają inni ...

Waldi1

2023-03-06

kochałem te puste ulice bo jedynym użytkownikiem był Walduś ..wiesz jak było bezpiecznie ...

Bożena Joanna

2023-03-06

Trudno było nie zwracać uwagi na puste ulice i maseczki na głowach. Jedną znajomą rozpoznałam, gdy przeszła obok, po uczesaniu. Zresztą, te maseczki też były przyczyną niekorzystnych wydarzeń. Ucieczka w wyobraźnię i odcięcie się od mediów pozwalało odetchnąć.
Pozdrawiam!

Elżbieta

2023-03-06

To był trudny czas i większości, marzyło się takie miejsce, ale przyznam się Bożenko, że i teraz chętnie bym tam wyskoczyła, bo Twój wiersz w piękny sposób do tego zachęca! Masz dar do poetyckiego obrazowania!
Miłego dnia i całego tygodnia:)⭐

Bożena Joanna

2023-03-06

Ja też bym tam chętnie wyruszyła, pandemia pozostawiła trwały ślad w świadomości, że drobiazgi mogą spowodować tragedie. Czasami słyszałam w rozmowie rodziców słowa o hiszpance i tyfusie w czasie I WŚ, lecz wydawało się to niezwykle odległe.
Pragnęłam się wyobcować ze złych wieści i szukać pociechy w wyobraźni i dawnych podróżach.
Z pozdrowieniami z lekkim śnieżkiem!

braciszek ^(*)

2023-03-06

Międzypandemiczne rozmyślania. Uczepiłem się jednak nieco pobocznej myśli. W wielu klasztorach Trapistów na świecie ludzie odwiedzający je doznają zawiedzenia. Oczekiwali bowiem przepięknych świątyń i zdobnych korytarzy oraz cudnych krużganków, a zastali minimalizm i w większości puste ściany. Architektura dziś nas wprawia w zachwyt, natomiast dla współczesnych była to zwyczajna normalność. Stąd idę do Twojego wiersza. Tytuł brzmi "Upojenie ciszą", co wskazuje na jej (ciszy) wręcz przesyt. W tekście jednak odnajdujemy wiele przeróżnych opisów miejsc. A to jakaś skala, a to grota, a to kościółek, a to książka. Dla zobrazowania kontrastu PL napomina o dysputach polityków. Troche w tej ciszy tłoczno. Nie ma jednak dramatu, bo cisza w gruncie rzeczy odbywa się w sercu człowieka. Wczoraj miałem spotkanie grupy modlitewnej i również im wspomniałem o tym, że można dużo mówić, a być człowiekiem bardzo wyciszonym wewnętrznie. Można też nie mówić prawie nic, a być wewnętrznie rozproszonym. W tym kierunku idą moje myśli właśnie przy okazji Twojego wiersza. Sceneria zewnętrzna, wystrój pomieszczen, piękne widoki – to wszystko może wspomagać nasze poszukiwanie ciszy, natomiast cały trud jej znalezienia odbywa się w sercu człowieka.
Wiersz skłania do refleksji. Pozdrawiam Cię serdecznie Bożeno. Hej ho! 🙂🙋‍♂️

Bożena Joanna

2023-03-06

W czasie pandemii denerwowały mnie spory, który próbowały skutecznie podzielić Polaków. Gasiłam radio i telewizje aby nie słuchać wzajemnych ataków. Dlatego chciałam uciec z dala od mediów. Wybór miejsca nie był przypadkowy, kiedyś Wybrzeże Amalfijskie urzekło mnie swoim krajobrazem. Chciałam się tam schronić i wędrować z dala od medialnego natłoku. Wiadomo, nie było to możliwe, turystyka prawie nie istniała, za to strach panował wszędzie. Takie podróże w wyobraźni dawały ukojenie. Literacka aluzja wzięła się stąd, ze autor powieści osiedlił się na Capri po epidemii dżumy, jako ochotnik poddawał się eksperymentom na działanie nowego serum przeciw chorobie. Ponadto był zdesperowany niepowierzeniami w miłości.
Bardzo dziękuję za ciekawy komentarz, szczególnie za ostatnią kwestię o wyciszeniu i nadużywaniu słów. Ciszę można odnaleźć w sobie bez pięknego otoczenia, ale ono przynosi ulgę i piękny sen jak w bajce.
Serdecznie pozdrawiam!