ta kawiarnia zniknęła z miejskiego pejzażu
przeszklone połacie pokrył ciemny atłas
bywalcy tanecznych wieczorków odeszli
miłośnicy bilardu znaleźli przystań

siedzieliśmy przy złączonych stolikach
z lampką wina w dłoniach
wykruszali się przyjaciele
mocą przeznaczenia pozostaliśmy sami

dym gryzł w oczy w kieliszkach twarze
odbijały się jak w krzywym lustrze
olbrzymie usta czarna broda
groteska i radosny śmiech

twoja zielona lniana koszula
ostatni krzyk mody męskiej
haftowana bluzka czerwoną nicią
zatrzymywała odchodzące lato

nowy wystrój jak żałobny kir
kłuje w serce niczym zadra
nie pasuje do jesieni
szeleszczących liści

zapach sosnowego lasu
zadomowił się w nozdrzach
ucichły skowronki w puszczy
wędruję wspólnymi ścieżkami

zahaczyłam obcasem o wyrwę
odchodzisz księżycową doliną
rozstania nadszedł czas
zbaczasz w inną stronę

w skrytce szukam wiadomości
skrzydlaty posłaniec stamtąd
nie przyniesie wieści

moja modlitwa nie na miejscu
kto inny przymknął ci powieki

Bożena Joanna
październik 2023