Cześć. Na pewno "umyjemy samotność" ?, a nie 'zmyjemy', albo 'umyjemy się - z samotności'?, czyli pozbędziemy jej... bo jeśli ją umyjemy to będzie czysta, nowa, świeża przez co silniejsza, totalna, 'lepsza', krzycząca... czy o to chodzi ? żeby wciąż była z tymi osobami ?
Ładną myśl zawarłeś w wierszu, Przyjaciel to gigantyczna wartość. Największa. I wiesz co, myślę, że przyjaciela kocha się.
A mam też drugą myśl :) - on nie może być echem naszych słów, bo wtedy nie byłby przyjacielem, ale naszą kopią. Marzenie bezwzględne.
Mam też kolejną myśl - postać z wiersza chciałaby wszystko, ma pragnienie absolutu (bez skojarzeń z wódką:) choć może być:), totalności. Takie zdanie chodzi mi po głowie:
Podam ci rękę - ale ty oddaj mi szyję.
:) Pozdrawiam Autora - TaniecDłoni - TańcuDłoni. Kurcze, zdradź jak masz na imię, bo dziwny ten nick, choćby dla pozdrowień, a ja nie lubię bezosobowo. Ale spoko, jak nie chcesz.

Po prostu i tylko ...
Karmy się uśmiechem i skupieniem,umyjmy samotność ....pięknie ...
Bądźmy studnią codzienności jest dla mnie wisienką tego pięknego wiersza ...
Pozdrawiam serdecznie

Codzienność, zwyczajność z bliską osobą powoduje, że nawet samotność staje się wartością, pozwala na akceptację.

Tylko - a to jednak wiele.
Piękny wiersz...
Pozdrawiam serdecznie :)

Po prostu - "tylko" i "aż"...
Miłego wieczoru.

Takie "tylko" bywa czasem sensem życia. Bywa też niezaspokojonym głodem - dlatego zachwyciłam się "karmieniem uśmiechem i skupieniem".
Piękne "Tylko".
:)

Podobno prawdziwa przyjaźń to stan wyższy od miłości. Osobiście zgadzam się z tą tezą. Pozdrawiam.

Wiersz dodaję do ulubionych, tak po prostu :)) Zaraz, zaraz, a co się stało z awatarem??