Dziękuję
za to, że ziarno musi być rozgryzione w ciemności, by kategoria cierpienia była czytelna.
Za brak gwarancji na koniec historii -
Tylko ten ruch wewnątrz materii, nieunikniony.
Ruch jest pamięcią - nieunikniony tylko w sobie.
Nie koniec, lecz ciągła geneza, bez historii.
Kategoria zyskuje głębię, staje się dotkliwa.
Za to, że ciemność musi być spożyta, nim ziarno wzejdzie,
dziękuję.
A Pamięć jest głęboka tylko dlatego,
gdy nie ma w nim miejsca na szkody.
Bo Ład jest więzieniem
i na Zapomnienie - jako filtr.
Na to, by Chaos miał formę.
Dziękuję za pozwolenie.