X
Ironia
miniatura
2025-05-04 14:52
Wiosennego poranka, Śmierć znudziła się sprawiedliwością.
W karambolu ciał i łez bezsilnych,
szukała nowej definicji przypadku.
Spostrzegła.
Wśród pogiętych ram i złamanych życiorysów,
jeden oddech trwał uparcie, jak wyrzut sumienia.
Wtedy mężczyzna, naznaczony ocaleniem,
zobaczył w sobie ironię losu, gdzie życie triumfuje nad śmiercią bez powodu.
I zrozumiał, że Śmierć, w swej kapryśności, wybrała jego, by zakpić z porządku.
W karambolu ciał i łez bezsilnych,
szukała nowej definicji przypadku.
Spostrzegła.
Wśród pogiętych ram i złamanych życiorysów,
jeden oddech trwał uparcie, jak wyrzut sumienia.
Wtedy mężczyzna, naznaczony ocaleniem,
zobaczył w sobie ironię losu, gdzie życie triumfuje nad śmiercią bez powodu.
I zrozumiał, że Śmierć, w swej kapryśności, wybrała jego, by zakpić z porządku.
