Twoje Wiersze - Rozproszona

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

6 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Bożena Joanna

2025-07-16

Tak kształtuje się własne "ja", z nieprzymuszonej woli i charakteru.
Pozdrowienia

sturecki

2025-07-15

Rozlana, żeby się w końcu uformować ... czasem trzeba się rozproszyć do granic, żeby wreszcie przestać się gonić i stać się sobą – nie tym, co trzeba, tylko tym, co naprawdę.
6/5

sturecki

2025-07-16

Zgoda – czasem trzeba przystanąć, zanim się zgubimy we własnym pędzie; a tomik nie ucieknie – niech czeka, aż głowa będzie gotowa.

Katarzyna^(*)

2025-07-16

Tak, gonitwa za wzorami czasami musi zostać przerwana. Głos duszy jest najlepszym kierunkowskazem do odnalezienia siebie.
Dobrego dnia Staszku!
P.S.
Tomik wciąż czeka u mnie na mniej obciążoną głowę, otwartą na Twoją poezję. Gdy tylko przeczytam, podzielę się.

Chris^(*)

2025-07-15

W utworze odnajduję wizjonerskie spojrzenie na "maski" Witolda Gombrowicza.
Pamiętam jeden z filmów z Harrisonem Fordem w roli głównej. Główni bohaterzy uciekają przed piratami i Ford chcąc przypodobać się Kobiecie, którą ratuje, mówi " jeśli Cię to pocieszy ja też się boję ". Na co Ona natychmiast kobieco go skarciła.
Czy mężczyzna może zdjąć maskę i okazać przed Kobietą swoje słabości, swoje tajemnice??? Filozofia stoicka mowi wprost: NIE.
Podsumowując: inspirujący utwór dla Czytelnika.
🥰

Katarzyna^(*)

2025-07-16

Stoicyzm ma w sobie dużo mądrości, choć okazanie słabości? Czy to w ich zamyśle? Nie wiem, ale myślę, że tylko odważnego mężczyznę stać na chwilowe "odsłonięcie brzucha" i pokazanie się z wrażliwej strony, na zasadzie - czuję, ale sytuację kontroluję.
Dobrego dnia M.!