Twoje Wiersze - Rozproszona

Rozproszona

wolny

2025-07-14 14:38

Brak interpunkcji zamierzony

Rozproszyłam się w sobie
obijając o ścianki powinności
rozlałam strugą pomiędzy
błahostkami zalewając priorytety
karmione normami pokoleń
ustałam w gonitwie usztywnień
zblendowana ostatnim tchnieniem
pragnień nieograniczenia
zastygłam osiągając swój kształt

S. Katarzyna Jelonek

autor

Katarzyna^(*)

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

sturecki

pół godziny temu

Rozlana, żeby się w końcu uformować ... czasem trzeba się rozproszyć do granic, żeby wreszcie przestać się gonić i stać się sobą – nie tym, co trzeba, tylko tym, co naprawdę.
6/5

Chris^(*)

pięć godzin temu

W utworze odnajduję wizjonerskie spojrzenie na "maski" Witolda Gombrowicza.
Pamiętam jeden z filmów z Harrisonem Fordem w roli głównej. Główni bohaterzy uciekają przed piratami i Ford chcąc przypodobać się Kobiecie, którą ratuje, mówi " jeśli Cię to pocieszy ja też się boję ". Na co Ona natychmiast kobieco go skarciła.
Czy mężczyzna może zdjąć maskę i okazać przed Kobietą swoje słabości, swoje tajemnice??? Filozofia stoicka mowi wprost: NIE.
Podsumowując: inspirujący utwór dla Czytelnika.
🥰