Dzięki i.. dzięki! Tutaj piszę sam, co kojarzę z dobrem. A może to miała być tylko gra skojarzeń z powodu podobnego brzmienia. Kto to u mnie wie. Po napisaniu wiersza z reguły nie pamiętam z niego nawet poszczególnych słów - o głębszym sensie albo o motywacji przekazu to całkiem zapomnij. Piszę, żeby się tego z siebie pozbyć. W przeciwnym razie albo nie umiem zasnąć lub wstać. Do wyboru. Pzdr. serd.

Szczerze mówiąc to jeszcze nikt nie próbował - może jeśliby spróbował to dopiero wtedy się przekonał jak trudno zbudować wierszem wagoniki. Dziękuję!

Wszystko jasne, płacz do bobra – jakże to uroczo gorzka metafora! Wiersz, choć prosty w swej istocie, niesie piękno emocji, które tak często próbujemy zrozumieć, a one pozostają tajemnicą, dopóki autor ich nie rozwieje.

I git pierwsza rzeka już jest ,jeszcze dwie :-)

Coś Ci zdradzę - ten wiersz to nic innego jak płacz do bobra, dlaczego (skoro mi ją dał) to zaraz zabrał. Nic więcej i też nic więcej.

"Antek", bo "Janko muzykant" raczej nie - nic innego za życia nie czytałem, bo byłem już za granicą i tam już po niemiecku kazali.

Romis zagadka dla ciebie ,jak powiesz mi skąd ten tekst pochodzi to jesteś dobry!
Falsetem zaśpiewał Stasiek, przystojny, kędzierzawy chłopak.
 — Codzień bierzesz lanie, więc dla odmiany dostałbyś dziś... błogosławieństwo!... — żartował z Romka długonosy Wojtek, przezywany Księdzem.
 Romek nie odpowiadał. Pochylony nizko nad szufladą, tonął znów bez pamięci w białych, kropkowanych kartach. Wreszcie wyprostował się, westchnął i rozmarzonym wzrokiem potoczył po towarzyszach.
 — Skończyłem... Cudna rzecz!
 — Pies twoje serce, niech w tabakierce ma w poniewierce, że zegara nie cofasz! Ale za to choć opowiedz!... Powtórzę mojej Rakambolli. będzie się śmiać, aż w dołku zaboli!... — zagruchał zabawnie Stasiek.
 — O-po-wiedz... wyskrrrob — hoppp! — huczał Władek z drugiej izby. — Prędzej czas przeleci! A ty boruj, boruj, mały!... To się ciebie nie tyczy!... — popędzał omdlewającego Wicka.
 Romek pociągnął pilnikiem po wielkim, ujętym w śrubsztak ryglu.
 — Dobrze, ale wy orzcie dalej, a to »stary« usłyszy, że cicho, i wpadnie, do licha...
 — Starego niema, poszedł do swej Małgosi! — syknął Wicek.

Małgo-na-rzatko, Małgo-na-rzatko,
Powiedz, powiedz, co ci zrobił tatko?!

 — Przestań błaznować!
 — Cicho!...
 — Opowiadaj Romek!
 Bujne, jasne i ciemne czupryny pochyliły się nad warsztatem, młode namulone ręce wolno, ale pilnie zaczęły pełnić dalej zwykłą robotę.
 — Gdzież to wczoraj stanąłem

Wylosowalam na Nowy Rok kalendarz ,na odwrocie były słowa ,,aby być dobrym jak chleb ""- Święty brat Albert.
Potem życzenia od jednej z sióstr ,,życzę ci abyś była zawsze tak dobra jak to ciastko z karmelem"":-)))
Potem były cukierki ,w sumie też karmelowe
Pan uczynił cud wielki
w kościele na Odnowie
kiedy dzieliłam tak nimi
i nic nie ubywało
Choć na samym początku
Zdawało się że będzie za mało ....