Twoje Wiersze - "Dilexit nos"

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

18 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

klaks

2024-11-20

Wspaniały wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:)

Annna2

2024-11-21

dzięki

Kazimierz Surzyn

2024-11-17

Mądre przesłanie, bardzo refleksyjne, pozdrawiam ciepło Aniu.
6/5

Annna2

2024-11-17

dzięki

Tadek1^(*)

2024-11-16

Ładny.

mgielka

2024-11-16

Wiersz piekny z klimstam. Nie lubie pozegnan, zawsze zostawaja smutek po sobie.
Aniutku spokojnego wiexzoru ❤

Annna2

2024-11-16

dzięki Elu

Chris^(*)

2024-11-12

Czołem Annna. Dobry wiersz. Pierwsza strofa i ostatni wers. Tam brakuje albo, lub. Inaczej Czytelnik traci tam "rytm". Pozdrawiam!

Annna2

2024-11-12

niech tak się zostanie.
Tam jest fragm cytatu. dzięki

_wena_

2024-11-12

Każde pożegnanie ma osobliwy charakter. Nigdy już się nie powtórzy, może dlatego nie będzie zapomniane.
Piękny wiersz,
ciepło pozdrawiam :)

Annna2

2024-11-12

dzięki

Kika88

2024-11-11

Pięknie
Pozdrawiam serdecznie:)

Annna2

2024-11-12

dzięki

JaSnA7

2024-11-11

Klimatyczny wiersz...
Wspomnienia z dzieciństwa zawsze są piękne:)
Miłość i przyjaźń...Najlepsze, co może nas spotkać w życiu...
Inny wymiar, który nigdy nie jest pusty...
Serdeczne myśli przesyłam:)

Annna2

2024-11-12

dzięki

Roberttino

2024-11-10

To piękny wiersz. Pozdrawiam serdecznie :)

Annna2

2024-11-11

dzięki

Rosa

2024-11-10

Różne są w życiu pożegnania. Najgorsze są te niespodziewane, niechciane.
Bardzo refleksyjne napisane.
Pozdrawiam, Anno!

Annna2

2024-11-11

to prawda.
Te też są niechciane, ale są
dzięki

Kri^(*)

2024-11-10

Pozostając w refleksji wiersza,

pozdrawiam:)

Annna2

2024-11-11

dzięki

Kaskader składni i mieszacz desygnatów^(*)

2024-11-10

Aniu!
Bardzo ciekawy materiał zostawiasz, w treści dojmująco się wyrażasz na temat, który również badam; udostępniony:
{https://www.vatican.va/content/francesco/pl/encyclicals/documents/20241024-enciclica-dilexit-nos.html}

''Serce, które łączy fragmenty'' — TU LEŻY PRAWDA!
Od strony technicznej, Aniu!

Pozdrawiam cię

Annna2

2024-11-11

Tak powinno być Sebastian.
Serce. A dziś jak jest.
dziękuję

andrew

2024-11-10

...
świt w kolorze kawy
zmierzch
w blasku księżyca
w srebrze

potrafi się karmić
i wojną

miłość różne
ma kolory

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

Annna2

2024-11-11

piękny
dzięki

JoViSkA

2024-11-10

Pięknie, dojmująco i bardzo refleksyjnie...
Pozdrawiam cieplutko Aniu i życzę udanej niedzieli

Annna2

2024-11-11

dzięki

Elżbieta

2024-11-09

Aniu, to piękny wiersz, kolejne obrazy wzbudzają refleksje...dla mnie ten utwór jest przejmujący.
Pozdrawiam serdecznie:)⭐

Annna2

2024-11-09

Sercu daleko do charakterystycznego dla współczesności racjonalizmu,
narcystycznemu skupieniu uwagi tylko na sobie.
Franciszek że wystarczy otworzyć drzwi- dostrzeże się piękno innych.
Relacje międzyludzkie, ja-ty. Takie zwyczajne, dobre.
Chciałabym, ale we mnie coraz więcej pesymizmu w tym względzie.
Dziękuję

maciejka

2024-11-09

Dziwny świat. Świat w którym brakuje nie tylko miłości ale i szacunku, dobra...
Wiesz, wciąż liczę, że to się zmieni.

Annna2

2024-11-09

To, co się wydaje kruche, zamierzchłe i niemodne- nawet to lepienie pierogów( a dziś? ta babcia powinna mieć spokój i szczęście obok wnuków, a ma?), to poczucie bliskości, kochania, to jest dobrostan człowieka.
„Dilexit nos” każe nam wierzyć.
dzięki.

Jastrz

2024-11-09

Miłość Boża może ogarniać całą ludzkość, Przynajmniej tak się nam mówi. Miłość ludzka musi być skierowana do konkretnych ludzi. Jeśli kochasz całą ludzkość, to znaczy, to znaczy, że nie kochasz nikogo.
A jeśli chodzi o pożegnania, to zaobserwowałem, że osoby kochane przez nas odchodzą, jednak od pewnego wieku nie przychodzą do nas nowe miłości. Tak więc w miarę upływu czasu "po tej stronie życia" mamy coraz mniej ludzi do kochania.

Annna2

2024-11-09

Rynek pracy, gra interesów, o prestiż, o siłę, o pokazanie że to ego jest najważniejsze. To ja" jestem wielki - najlepszy. Patrzcie i mnie podziwiajcie.
Potęga- oto jej dominanty.
Istota globalnej utraty serca. Miłość nie jako ideologia, wykoncypowana.
ale ta najprostsza- która oprócz ego kieruje się ku innym.
Ku źródłu.
O ile Franciszek nawołuje i wierzy że zwycięży, to we mnie tej wiary już mniej. Ale Jemu wolno.

matka

2024-11-09

Witam Ciebie, wiersz jest zastanawiający , pobudza do refleksji.
Miłość jest źródłem Boga i nigdy nie zginie. Mądry wiersz. Pozdrawiam serdecznie Irena

Annna2

2024-11-09

Jest źródłem.
A my tego Boga traktujemy jak koncert życzeń.
I nie wpuszczamy Go- gdy nie spełni któregoś.
A Bóg ciągle puka- do naszych drzwi.
dzięki.

Maciek.J^(*)

2024-11-09

Niełatwy to wiersz bo i inspiracja papieża Franciszka nie jest prosta.Tym bardziej doceniam twórczy trud aby napisać coś takiego co zmusza do refleksji i zatrzymuje na dłużej niż tylko jeden wieczór kiedy piszę ten komentarz.Pozdrawiam Ciebie Aniu serdecznie.

Annna2

2024-11-09

dzięki.

Kornel Passer

2024-11-09

"Fides et ratio" Jana Pawła II to jedyna właściwie encyklika papieska, której spore fragmenty przeczytałem, pewnie ze względu na temat mocno mnie absorbujący. Twój wiersz to zupełnie inne rejony niż badanie związków wiary i rozumu. "Serce" to też podobno składnik umysłu, ale tej jego części chyba bardziej odpowiadający pontyfikatowi Franciszka niż Jana Pawła II. Pożegnanie, jeśli jest na zawsze, to właściwie fragment śmierci... Pozdrawiam:)

Annna2

2024-11-09

Franciszek w encyklice mówi, że miłość, serce, leżą u podstaw bytu.
Między wojnami, rynkiem, pogonią za władzą, między wynoszeniem własnego ja, jest też to, co każe patrzeć na innych, otwierać drzwi na serce.
Ono jest niezbędne, ale czy dziś aż tak? W tym nowoczesnym świecie?
Myślę, że to "ja" stało się najważniejsze.
Papież wierzy że wartości i serce mogą pokonać zło świata,.
Ja już trochę mniej.- pożegnanie z wartościami.
Chciałabym się mylić.
Dziękuję

Waldi1

2024-11-09

piękny wiersz ... pozdrawiam serdecznie ...

Annna2

2024-11-09

dzięki

Krystek

2024-11-09

Wiersz zatrzymuje w refleksji i zadumie.
Miłość rodzi się już od poczęcia.
W czasie życia różne ma oblicze.
Życzę beztroskiego weekendu:)

Annna2

2024-11-09

dzięki

sturecki

2024-11-09

Wiersz, zainspirowany słowami Papieża Franciszka, jest refleksją nad różnymi etapami pożegnania i miłości – od czułych wspomnień z dzieciństwa, przez chwilę, gdy serce rozpoznaje piękno w drobnych rzeczach, aż po miłość, która przychodzi po czasie i zmaga się z cierpieniem świata. Każde „pożegnanie” ukazuje miłość jako coś kruchego i cennego, co staje w opozycji do okrucieństwa i bólu, szczególnie w obliczu przemocy i wojny. To pytanie o to, czy miłość jest autentycznym źródłem życia, czy też czasem sprowadza się do pustych słów.