***
druga w noc czarną jak oko wykol
jadę przez miasto gdy wszyscy
śpią

dobrym ludziom catering wiozę
skręcam autem w ulicę Długą
obok po prawej jakiś szpital

w perspektywie ulicy barokowa
świątynia

widzę zamknięte szczelnie drzwi
widzę jak świątynia w oczach
rośnie…

auto skacze po łbach kocich
z XIX pewnie stulecia…

i nagle czuję, że nie muszę skręcać
że mogę tym samochodem

mimo drzwi zamkniętych do świątyni
wjechać…

widzę jak jadę nawą główną
w kierunku pięknego ołtarza

nad którym wieczna lampka
od zawsze płonie

lecz nie zatrzymuję się przed nim
auto samo prosto
jedzie dalej i dalej

po promieniach bladym i czerwonym
z tabernakulum zamkniętego
bijących

jak autostradą wjeżdżam fiatem
w samo serce siódmego
nieba

wysiadam z auta i się rozglądam

oczom i uszom z radości
nie wierzę

a wszędzie wokół światłość
milion razy bardziej

niż dwa słońca w zenicie
lśniąca…

***