Sztych z ogromną porcją refleksji i to nie byle jaką...
Pozdrówki z podobaniem 🌟👍

Nasunęła mi się myśl, że częściej chodzimy na cmentarze dla nas samych... po nadzieję, bo pamiętamy o Nich...
Piękny wiersz!
6/5.
Serdecznie Cię pozdrawiam:)

Dwa razy już mi uciekł komentarz. Teraz piszę go na zasadzie kopiuj wklej licząc że się uda. Podchodzisz jak widzę do tematu co nieco w myśl nowej świeckiej tradycji. Cmentarz traktujesz poniekąd jak portal gdzie raz w roku masz umówione spotkanie. Jest nastrój gdyż jesień sypie liśćmi a Ty podpalasz znicze by się duszyczki mogły w końcu ogrzać. I jakie one cwane są bo już kilka dni wcześniej stają w ogonku by choć się na minutkę załapać z tej godzinki która przeznaczyłeś na trwanie w zadumie. Pamiętam kiedyś jakieś pół wieku temu nie było zniczy. Na grobach paliły się pojedyncze świeczki jednak duszyczki były bardziej rozgrzane, Pewnie dlatego że nikt nie wstydził się klęknąć i pomodlić a to zdaje się grzeje tysiąckroć bardziej niż wszystkie znicze świata. Znicze to jak mi się zdaje nie przejaw pamięci a możliwość pokazania swego statusu. Mnie stać a sąsiad to cienias bo ma słabszy pomnik i mniej kwiatów. Wiersz taki Twój choć piszesz innym językiem niż ja bym to zrobił ale nie mówię że jest on gorszy Jest inny w końcu mamy taki jaki nam dali. Pozdrawiam z uśmiechem i gwiazdkami:))))

To bliskie sercu Polaków święto, piękny wiersz. Miłego dnia

Poruszasz wazny, aktualny temat pamięci o zmarłych, nadziei na spotkanie w innym świecie i refleksji nad przemijaniem. Zakończenie sugeruje transcendencję („oni czekają / wśród boskich salw”), co nadaje głębię. Pozdrawiam serdecznie 🍂

Piękny

"im to nic nie da" - jeśli chodzi o umarłych to osobiście nie umiem pójść na cmentarz, siedzieć tam i patrzeć się w kamień.. - choć mam tam mojego najukochańszego tatusia

wszystko jest piękne ,,,a najważniejsza dla nich jest modlitwa ...itd ... doprawiam serdecznie ...

Faktem jest, że to im nic nie da. Jednak zapalamy te światełka zupełnie jakby mogły zamiast nas modlić się za ich dusze.

Pozdrawiam Klamotku!

Refleksyjny wiersz do zadumy
Pozdrawiam

To Święto, pamìęci i refleksji dla nas! Dla Nich, od chryzantem więcej znaczą nasze myśli. Kwiaty i znicze, to tylko symbole.
Pozdrawiam serdecznie, Sylwestrze:)⭐

Niebawem przy grobach bliskich ,
będziemy im hołd oddawali,
wspominali, światełka pamięci
wysyłali.
Ślę moc serdeczności:)

Wiersz choć ma w sobie smutek i zamyślenie, rozświetlony jest od środka nadzieją. Zmarli tak naprawdę nie potrzebują ani kwiatów ani zniczy. To my potrzebujemy w ten sposób pokazać naszą pamięć. Oni najbardziej łakną modlitwy..
Ładnie, refleksyjnie.

Wersy świecą cichym światłem pamięci – jak płomień znicza, który nie grzeje, ale rozjaśnia.
Pokazują, że to nie zmarli potrzebują blasku, tylko ci, którzy wciąż szukają sensu w ich milczeniu.
Bo prawdziwe światło Wszystkich Świętych płonie nie na grobach, lecz w sercach, które pamiętają.
6/5