Świat przykrył się białą śniegu pościelą,
Do snu kładąc wszelkie kolory lata,
Łaskocząc nosy płatków zawieją,
Szalikem objęć wszystkich oplata.

Na Rynku czerwone nosy wszędzie,
Na Plantach bałwanów tłum niewidomych
Internetowy pająk już przędzie
Sieć wiadomości do znajomych.

Warkocze ze śniegu już plotą chmury
Na niebie gniewnym, niebieskoszarym
Gdzie parą oddechów niesione do gory
Lecą Kolędy, kiermaszy gwary...

I wszędzie nastrój czuć świąteczny,
Bańkowo oraz girlandowo...
Każdy przyrzeka że był grzeczny...
Mikołaj wierzy im na słowo.

Wywija piruet młody i stary
Na lodowiskach ulice szklących.
Grzańcem się spija pełen wiary
Student od dwóch tygodni kaszlący...

A ja, z anielską cierpliwością
W baniek haczyki nić przeplatam,
Majac łzę w oku, wciąż pamiętając
Śnieg zeszłoroczny... minione lata.

I łza się ciśnie, coś ściska serce,
Że to co było już nie wróci...
Bańki i placki; w lukrze, w panierce,
Odgłos skrzypiących Dziadka papuci.

W tej samej widzę dzisiaj bańce,
Moje dorosłe już odbicie.
Ten sam czub moje żylaste dłonie
Zatknęły na choinki szczycie.

I myślę wciąż nad życzeniami...
Jak ubrać treść w formę bez przerostu ?
Czas minął, a my wciąż tacy sami -
starsi o jeden rok po prostu...

Lecz coś już odeszło bezpowrotnie,
I nigdy nie będzie już tak samo.
Świeta bez masek i obostrzeń,
Bez nowych statystyk codziennie rano.

Niechaj się spełnią Wasze marzenia,
Niech się Wam święci i powodzi
Powiecie, nie wiem, czy się sprawdzi...
Cóż, chyba spróbowac nie zaszkodzi.

Abyście szczęście odnalezli
Które jest zawsze gdzieś tuż obok...
Abyście zawsze i mimo wszystko,
Mieli tą smiałość do bycia sobą...

Do Szopki przybywa brać wszelaka
Rycząc, rżąc, becząc, kwacząc, szczekając,
Mysz obok słonia, bocian przy żabie
Żaba przy jeżu, przy wilku zając.

Tak sobie myślę że w tej Szopce
Miejsce ma każdy z nas z osobna,
Marie, Józefy, trzoda przeróżna,
Prostota ludzka, brać nadobna.

Nas samych znajdziemy posród Kolędy,
Z własnymi od niej naukami.
W uściskach girland, w łzach wylewnych,
Ukryte serca poodkrywamy.