***
zniknął nagle gdzieś w toni świata
podobno do Paryża wyjechał
i nadal podobno nie wraca...

nad grobami z ciszy unoszą się liście
wiatr po nocach przewraca znicze

dziadek w Paryżu od dawna baluje
a mnie go tak smutno
brakuje...

nad grobem stając kiedyś po raz pierwszy
rzuciłem okiem na granicie napis

I wtedy na moment ustała akcja serca
zacząłem spadać i do dziś spadam
nadal

ktoś kiedyś napisał że mnie nie kocha
ktoś inny robił wielkie nadzieje

na szczyt Babiej Góry wyprowadził wysoko
by strącić i tak lecę i lecę i lecę…

nie zmieszczę mego świata w tym wierszu
a chciałbym zmieścić bo może

blisko nieznajoma Czytelniczko
będzie raz pierwszy i po raz ostatni

gdy czytasz me z cierni chyba
splecione wiersze...

dlatego to co najważniejsze
urodziłem się z ciemną fryzurą
jako jedyne dziecko
pośród na oddziale łysoli-kiboli

dostałem z dziesięć punktów
jak zwykle światłość mnie oświeciła
maluchem żółtym mnie potem wieziono

u babci na starym mieszkaniu
gdzie pamięć po kątach drzemie

dziadkowi autem na pedały
rozbijałem ukochane meble

potem okruchy szczęścia i w dół spadanie
na przemian łzy i śmiech
któż tak nie ma mój z błękitów
Panie…

slucham non-stop muzyki
a słowa trafiają w sedno

“złamałeś mi serce
złamałeś mi serce

złamałeś mi serce
jednym prostym cięciem…” -

któż coś napisać mógł piękniej

był marzec chyba
gdy jak grom w jasne niebo

wpadła jak lód w baśni do serca
i skradła je jak się kradnie

bez kolców lub z kolcami
wiersze…

lecz nie jest winna
że nie pokochała

nie jest jej winą
że serce nie sługa

i że wtedy na plaży
zimne jak woda słowa
spadły

jak w tył głowy
dwa szybkie stłumione
wystrzały…

minęły lata odkąd na czwartym peronie
ostatni coś raz zatańczyło
jak iskra od której świat niedługo
spłonie

i poszła szukać swego szczęścia
w wielkim dobrym świecie

ja inne drogi znalazłem
zwyczajnie beznadziejnie
ciężkie mam tu życie…

I gdyby to były ostatnie
moje w życiu słowa

gdybym miał jeszcze
tylko jeden wers napisać

w tę noc bezgwiezdną i niepełną
po prostu życzę Ci szczęścia

chyba tego z błękitów świetlistych
jak róża bez kolców i jak duchy
czyste

w stygnącym z wolna
garnku w cudzysłowie
życia

jak pośród piasków wielkich
woda dla ust ożywcza…

***
/Borówiec, 2023/