Twoje Wiersze - ŻYWIOŁÓW OGROMY

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

20 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

hibiskus

2024-10-08

Dzień dobry Stanisławie,

a my przeważnie w pośrodku i żyj i walcz, albo giń...

Pozdrawiam serdecznie i dodaję 7/4.

sturecki

2024-10-08

Dzięki za wizytę i ślad po niej.

JoViSkA

2024-10-04

Trudności trzeba pokonywać, a co było już nie wróci, rozpamiętywanie przywołuje tylko ból i smutek...
Pozdrawiam

JoViSkA

2024-10-04

Dzień dobry Staszku :) Miłego! :)

sturecki

2024-10-04

Zgadza się, trudności są częścią życia, a skupianie się na przeszłości nie przynosi ukojenia. Dobrze jest iść do przodu i szukać nowych ścieżek. Dzień dobry.

Larisa

2024-10-04

Bardzo dobry wiersz!
Żywy, emocjonalny... "nieskostniałe pisanie". Z rozmachem. Pasma refleksji przeplatają się... jak woale wspomnień, refleksji... pulsują.
Autor pisze o żywiołach i dobrze oddaje ich charakter.
Zostawiam gwiazdki.
Serdeczne Staszku

sturecki

2024-10-04

Dziękuję za miłe słowa. Cieszę się, że wiersz wywołuje emocje i refleksje. Twoja ocena jest dla mnie bardzo cenna! Serdecznie pozdrawiam.

Gminny Poeta

2024-10-04

Piszesz z jakimś dziwnym rozpędem. Zaczynasz pisać i tak jakbyś sie bał że czegoś zapomnisz że cos przeoczysz a tu kolejna mys kolejna podpowiedź i to wszystko w końcu staje sie jakieś niepoukładane i ciężkawe a nawet trudne do ogarnięcia. Często jest tak że mniej znaczy więcej. Pozdrawiam z uśmiechem:))))

sturecki

2024-10-04

Dziękuję za szczere uwagi. Czasami rzeczywiście łatwo się zaplątać w myślach. Pracuję nad prostotą i klarownością, ale jak widać z marnym skutkiem.

Jastrz

2024-10-03

Żywioły służą do tego by je okiełznywać. Nie okiełznać, bo tego całkiem się nie da, ale walczyć. Są kamieniem probierczym naszych charakterów.

sturecki

2024-10-04

Zgadzam się, żywioły są naprawdę wymagające i pokazują naszą siłę. Walka z nimi uczy nas wiele o sobie. Dziękuję za refleksję.

Kazimierz Surzyn

2024-10-03

Żywioły mają wielką moc, trudno z nimi walczyć, przegrywamy z nimi, refleksyjnie, pozdrawiam serdecznie.

sturecki

2024-10-04

Zgadzam się, żywioły naprawdę mają ogromną moc. Ich siła często nas zaskakuje i skłania do myślenia.

Kri^(*)

2024-10-03

Żywioły... drzemią w każdym z nas,
wielką sztuką jest panować nad nimi,
a wobec żywiołów Natury pozostajemy bezradni,
życie to ciągła walka z żywiołami...

refleksyjny wiersz,
pozdrawiam:)

sturecki

2024-10-03

Zgadzam się, żywioły rzeczywiście mają w sobie ogromną moc i wpływ na nasze życie. Walka z nimi bywa trudna, a ich obecność skłania do refleksji nad naszą siłą i słabością. Dziękuję za komentarz.

Dagmara^(*)

2024-10-03

Tak to jest z tymi żywiołami. My jesteśmy jak ten pył unoszony, trawiony, wchłonięty na jakiś czas...
Jak zawsze w zamyśleniu po przeczytaniu Twojego wiersza.
Pozdrawiam serdecznie :)

LydiaDel

2024-10-03

By coś nowego powstało, trzeba to stare, przeszłe zniszczyć. W obliczu żywiołów zauważamy, jak delikatne jest nasze bycie. Tak, to wszystko prawda w Twoim wierszu. Wszystko ma sens, a jednak jeszcze tak dużo pytań. Mnie się nasuwa jedno, dodatkowe, od tego bym rozpoczęła moje refleksje.
Co my tu właściwie robimy? Jakie zadanie zostało nam przydzielone? Oprócz prokreacji i niszczenia podstaw naszego bytu, własnoręcznie?
No i teraz więcej pytań, aniżeli odpowiedzi.
Też nic nowego, bo te myśli krążą w mojej głowie, od czasu, jak zaczęłam myśleć. Dokładnej daty nie pamietam.
Serdecznie pozdrawiam

sturecki

2024-10-03

To bardzo głębokie pytania, które skłaniają do refleksji nad sensem naszego istnienia. To prawda, że w obliczu żywiołów dostrzegamy kruchość życia, a poszukiwanie odpowiedzi może prowadzić do jeszcze większej liczby pytań.

sturecki

2024-10-03

Zgadzam się, to prawda, że ludzkość ma moc zarówno tworzenia, jak i niszczenia, podobnie jak żywioły. To ważne, aby wykorzystać czas mądrze, bo skutki naszych działań mogą być ogromne. Dziękuję za refleksję.

LydiaDel

2024-10-03

Jedna kropelka wody mozolnie, prawie flegmatycznie opadająca, z biegiem czasu wyżłobi w kamieniu otwór. Ludzkość nie ma tyle czasu do dyspozycji, ale pozostawi ogromne spustoszenia, choć w krótszym czasie. Człowiek może niszczyć, człowiek może tworzyć. Żywioły też. Więc mamy coś wspólnego.

andrew

2024-10-03

...
bierz z życia jak najwięcej spontanicznie
ale nie zachłannie
smakuj z radością bez pośpiechu

nie co się da

nie myśl
że coś nie dla ciebie
że się nie uda

życie to gra o siebie
do zaśnięcia świeczki
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

sturecki

2024-10-03

Dziękuję za piękne słowa. Cieszę się, że dostrzegasz wartość w chwili i radości z życia. Pozdrawiam serdecznie.

Waldi1

2024-10-03

tyle żywiołów ukazujesz ...one są niszczące ...jak również pożyteczne ... każdy z nich ma coś do zrobienia ...a jednak najwięcej tajemnic skrywa ziemia ..i te tajemnice są już nie do nieodgadnięcia ... pozdrawiam serdecznie ...

sturecki

2024-10-03

Zgadzam się, żywioły mają ogromną moc, zarówno destrukcyjną, jak i twórczą, a ziemia rzeczywiście skrywa najwięcej tajemnic, które są trudne do odkrycia.

Roberttino

2024-10-03

Nigdy nie wiadomo co nam jaki żywioł przyniesie. Wiersz pełen nadziei Pozdrawiam

sturecki

2024-10-03

Zgadzam się, żywioły potrafią zaskakiwać i przynosić różne niespodzianki. Cieszę się, że wiersz dał Ci poczucie nadziei.

Motylek78

2024-10-03

świetna puenta
fajnie napisany wiersz
żywioły są jak życie
nigdy nic nie wiadomo
pozdrawiam serdecznie 🦋

sturecki

2024-10-03

Cieszę się, że wiersz przypadł Ci do gustu i że dostrzegasz w nim podobieństwo do życia. Pozdrawiam serdecznie.

Moona@

2024-10-03

Dla mnie żywioł nie jest aż tak nieprzewidywalny, ale z pewnością potrafi zaskoczyć.
Raz miło, raz nie :)
Pozdrawiam :)

sturecki

2024-10-03

Żywioły potrafią być zarówno piękne, jak i nieprzewidywalne. To prawda, że czasem mogą nas zaskoczyć w miły sposób, a innym razem przynieść trudności.

NO1R^(*)

2024-10-03

Ja też widzę (jn.) w tym wierszu dwa utwory.
Później mi się trochę zlewają te żywioły w jeden ale to może o to chodziło.

sturecki

2024-10-03

Ciekawy sposób na interpretację, a może rzeczywiście chodziło o połączenie żywiołów w jeden. Dziękuję za spostrzeżenie.

NO1R^(*)

2024-10-03

tzn. w jeden żywioł zwany życiem.

Marek Żak

2024-10-03

Dla mnie Staszku to 4 pierwsze części i puenta są kluczowe. To, co między nimi, mz rozmywa przekaz, ale wiesz, jak jestem za krótkością:). Pozdrawiam.

sturecki

2024-10-03

Dziękuję za Twoją opinię. Cieszę się, że doceniasz kluczowe części wiersza. Krótkość rzeczywiście ma swoje zalety, ale też zapewne wiesz, jak lubię się rozpisywać. Mamy odmienne style wypowiedzi, a to chyba dobrze dla panoramy poezji. Pozdrawiam serdecznie.

Elżbieta

2024-10-03

Początek wiersza jest, jakby jego prologiem, to cztery żywioły w świetnych miniaturach ,
w dalszej części w metaforycznym ujęciu
żywioły są wplecione w życie, ukazują swoją moc zarówno "budującą" jak i niszczącą. Wrażenie robi strofa przedostatnia, piąta zawiera resume myśli zawartch w utworze! Świetny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie i życzę pogodnego dnia:)⭐

sturecki

2024-10-03

Dziękuję za tak wnikliwą analizę. Cieszę się, że wiersz wywarł aż takie wrażenie. Pozdrawiam serdecznie i życzę również pogodnego dnia.

Krystek

2024-10-03

Czytałam z zaciekawieniem i podobaniem.
Mądra życiowa pointa.
Ślę moc serdeczności i pogody ducha:)

sturecki

2024-10-03

Cieszę się, że wiersz przypadł Ci do gustu! Dziękuję za miłe słowa i serdeczności. Życzę również dużo pogody ducha.

Annna2

2024-10-03

Nie żywioły łączą- a serca.
Choć woda spowodowała tyle nieszczęścia- a poruszyła tyle serc- połączyła

sturecki

2024-10-03

To prawda, serca potrafią łączyć w trudnych chwilach. Woda, mimo nieszczęść, budzi w ludziach współczucie i solidarność. Dziękuję za refleksję.

klaks

2024-10-03

Wiersz ma moc przekazu jak żywioł :)
Pozdrawiam Cię serdecznie

sturecki

2024-10-03

Cieszę się, że wiersz wywarł na Tobie takie wrażenie. Pozdrawiam serdecznie.

Odyseusz62

2024-10-03

Życie to żywioł największy i inny żaden go nie ogarnie.
Pozdrawiam jakże żywiołowo.

sturecki

2024-10-03

Zgadzam się, życie rzeczywiście jest najpotężniejszym żywiołem! Dziękuję za komentarz.

januszek

2024-10-03

woda , ziemia, powietrze ,ogień - ów (poczwórny)
żyw
i
ołów

Empedoklesa połączyła Talesa, Anaksymenesa, Heraklita i Ksenofanesa

zwłaszcza: Anaksymenesa - bezkres (apeiron) OGROMNY jest tu uwydatniony

sturecki

2024-10-03

Ciekawe zestawienie filozoficznych koncepcji! Rzeczywiście, połączenie żywiołów z myślami tych filozofów otwiera nowe perspektywy na zrozumienie świata.