J.estem drzewemdo z wewnętrznymi wewnętrznym życiem... Świetna metafora. Pozdrawiam z podobaniem

lepiej mieć "ciężkich słoi" bez liku
niż być zamkniętym w ciasnym słoiku

z podobaniem!
Stef

Rany internetowe bolą nie mniej niż te z realu, ale jest różnica. Od Netu można się odłączyć i mieć wszystko (prawie) w ....... . Pozdrawiam serdecznie.

Jeśli w lustrze wszystko wygląda ok,
to słojami nie ma się co przejmować.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

Chyba jeszcze czas, by poznać swoje "słoje"... biorąc przykład z drzew, dopiero ścięte drzewo obnaża swój pień.
Poruszający wiersz! Smutny w swojej wymowie.
Dodam tylko, że drzewo najlepiej rośnie w naturalnym środowisku... sam świat wirtualny to za mało...klawiatura w pewnym sensie ogranicza rozrost "słojów".
6/5.
Serdecznie Cię pozdrawiam

Pięknie ale nie pięknie gdy szkło jest pełne łez STASIU Ty tu jesteś na portalu mą ostoją świetnie komentujesz a to dodaje mi skrzydeł jak u anioła ...jesteś złotą oprawą słoika nie milknij bo jak Cię odnajdę ...pamiętam Cię z Beja byłam wtedy zielona z klawiatury a nureczka mi to wytykała.... nie każdy jest asem a Ty zawsze byłeś jesteś i bądź dobrym człowiekiem .Zajrzyj do Chrisa niech nie będzie samotny to Dobry Anioł na ziemi:)pozdrawiam5/6:)miłej niedzieli

każdy ma swoje blizny
jedne głebsze, boleśniejsze
pamiętamy i najlepiej wyciągnąć wnioski
ciekawy wiersz
słoje jak drzewo- super pomysł
Pozdrawiam serdecznie 💙🦋

każdy z nas ma takie słoje … spod znaku zodiaku …np ja jako wodnik ...według horoskopu Celtyckiego jestem wierzbą … niby pesymistyczne podejście do życia i o wyjątkowej wrażliwości … jak widzisz … jak widzisz .moje słoje jako tego drzewa się trochę nie zgadza… bo jestem bardzo dużym optymistą … a jednak to drzewo jest bardzo kruche ...łamie się pod ciężarem deszczu o silniejszego wiatru … więc ja daję sobie z tym radę … przeciwdziałałam temu … zachowując jak dąb i z tym jest mi bardzo dobrze ...
łez się nie wstydzę ..one nie są słabością lecz pięknem naszego życia …
ludzie wstydzą się swojej pory na rękach i twarzy … a przecież one ukazują jakie jest nasze życie … a kalendarz mamy w sobie on nam odlicza dni d poczęcia … aż do śmierci … gdy wrócimy do domu Ojca Naszego … kocham spokój i dzielę się uśmiechem … to w życiu jest ogromny plus w tym słoju lat naznaczonym dniami kolejnymi … moje słoje naznaczone są nie bliznami ..lecz radością którą potrafię się dzielić zdobywając przyjaciół ... pozdrawiam serdecznie ...

6/6!
I bez chomika!
🥰
P.S. Jak powiedział książę Bogumił:
Będą z Ciebie ludzie.
Tylko muszę Cię częściej komentować 🥰

Wszyscy obrastamy słojami, a publikacje są nimi też, ale to jedne ze śladów, słojów, jakie pozostawiamy, pewnie mniej ważne od przysłowiowego syna, domu i dębu.
Pozdrawiam

Zawszeć to jakiś ślad
już od paru lat .
Pozdrawiam.

Nasze ciało nie sjest obojętne na przeżycia.
Odbijają się one mapą zmarszczek na twarzy,
czy kondycją zdrowotną. To nasze zwiastuny
/słoje/ przemijania.
Serdecznie pozdrawiam,
radosne myśli zostawiam:)

a jo już chcioł prosić o fajno, mało krauza z truskawkoma - to były czasy.. ja nie bardzo rozumiem, o co w niniejszym tekście idzie; dlatego piszę o kompocie.. pzdr. zarówno

A dendrolog pracowicie odszyfruje,co się działo w roku danego słoja...Nie ma dziś tajemnic..

no tak ..pisałes że Ty to sie nie znasz ...ładnie ..Mistrzu...to pasuje do mojej duszy....a tak naprawde to wiersz ktory obnaża Twoja tożsamości,ale pokazany przez perspektywę współczesnej egzystencji w sieci. Spójny i estetyczny.Bardzo mi sie podoba...dałem Ci prawie wszystkie gwiaztki..wiesz mi nie daj zeby dać.Moge Cie zapisac do znajomych...dzieki i pozdrawiam...ps.zgrywasz to sercem jak ja...lubie to..

Nie jestem aż tak bardzo zrośnięty z komputerem. Jeśli wrzucam codziennie wiersz, to raczej z poczucia dyscypliny, niż z nałogu. I chyba nie obrastam nowymi słojami - Mnie mój rozwój przypomina raczej inwestowanie na Manhattanie - Żeby powstał nowy dom, trzeba stary zburzyć...