Twoje Wiersze - Umieranie na raty

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

9 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

niezgodna54

2024-10-27

...lecz po tych śladach być może
które zostaną po tobie
będzie wędrował wnuk
który wspomni o dziadka osobie
a potem prawnuk i każdy
po nim potomek w kolejce
więc pióro chwyć puść fantazję
i w śladach swych ukryj serce...

jobo

2024-10-26

A pamietasz czekoladę mleczną z krową, albo "jawę"?
Jak sie pisze dobre wiersze to się o odchodzeniu ni mysli, bo trzeba pisać i publikować!
czyż nie? "tego nie robi sie kotu"
Szacun!

Elżbieta

2024-10-26

Napisałam kiedyś wiersz o podopnej treści, to co kiedyś smakowało, już przepadło, bo zniknęły lody pingwin, prawdziwe bezy, kostki tureckie! Ale, to nie nasza wina, lecz przekształceń w gospodarce!
Wiersz piękny i nostalgiczny, więc go trochę chciałam ze smutku "rozbroić".
Pozdrawiam serdecznie:)⭐

Rusticus ^(*)

2024-10-26

Harpistycznie

Marek Żak

2024-10-26

Przejeżdżam czasami obok mieszkania na Powiślu, gdzie mieszkałem w dzieciństwie i młodości, obok szkoła podstawowa, a z boku liceum, trochę dalej Legia, klub, w którym trenowałem. . Przezywałem tam wzloty i upadki. teraz przejeżdżam, patrzę i nic nie czuję. Było, minęło.
Czas zasypuje ślady wszystkich, jednych szybciej, innych wolniej. Tak to działa.
Wiersz smutny , ale fajnie napisany. Pozdrawiam.

ekszki

2024-10-26

Wspomnienia rozpalają czasem zmysły

Odyseusz62

2024-10-26

Cóż czas płynie nieubłagany a życie to ciągłe zmiany.
Pozdrawiam z sentymentem.

Annna2

2024-10-26

Jeszcze nie, jeszcze nie

Kornel Passer

2024-10-26

To jednak wciąż jest życie... :)

sturecki

2024-10-26

Wiersz oddaje nostalgię za miejscami i chwilami, które przemijają, zostawiając po sobie tylko wspomnienia. Dawne radości - młodzieńcze spotkania, smaki, krajobrazy - znikają lub zmieniają się nie do poznania, a czas bezlitośnie zasypuje ślady, przypominając, że nawet gdy żyjemy, coś w nas powoli odchodzi.
Życie to jakby małe pożegnania, gdzie każde wspomnienie staje się dowodem na to, co utracone.