Twoje Wiersze - Wylogowani

Wylogowani

wolny

2020-01-20 10:36

Czas pochłania prawie wszystko,
oprócz myśli. Uwolnione w słowach
rzucają cień, bo nie sposób zrozumieć
optymizmu epoki, są ciężarem.

Zniszczyły nas. Nie wiem,
kto jest odpowiedzialny za smutek,
ale koniuszki palców ciągle mrowią.
Cicha muzyka przynosi obrazy
- pozwalam. I rozchodzą się dźwięki,
kruche jak pomarszczone liście.

Delikatne, do głębi przejmujące

autor

Ada

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

1 raz

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Isabel Degen^(*)

2020-01-23

Bardzo filozoficzne podejście do "optymizmu epoki".

Salymon

2020-01-20

Pierwsza część jest powalająca... Zgadzam się z Jean Baptiste.
Nie sposób zrozumieć optymizmu epoki - piękny zwrot.

Jean Baptiste

2020-01-20

Sama pierwsza strofa mogłaby być w moim odczuciu oddzielnym wartościowym tworem. Imponujące jak wiele ujęłaś tak zwięzłymi słowami.

Chris^(*)

2020-01-20

Chyba tytuł jest kluczem do wiersza. Wiersz czytałem kilka razy, stopniowo tonąłem w słowach, zanurzałem się w nich naturalnie, bezpiecznie, opadałem. By popłynąć z nurtem myśli. Był znajomy, bazował na zdystansowaniu się, więc dominował w nim spokój. Emocje, przeżycia choć bolesne, były obecne, ale uśpione, senne. Więc ten nurt miał nutę ciepła.
:)

Pokaż mniej

Logowanie

Wylogowani

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji