Cieszy, że vilanella coraz bardziej z Tobą w parze idzie. I że za łatwiejszą niż przy pierwszych próbach ją uważasz. Piszesz - idealna forma do mrocznych wierszy. Myślę że nie tylko - moim zdaniem do dowolnego sortu.

Bardzo piękny wiersz pozdrawiam serdecznie

Bardzo, bardzo mi się podoba. Światło i mrok- jedno bez drugiego nie może istnieć, uzupełniają się nawzajem, razem stanowią całość. Czasami ciężko stwierdzić, którą stroną iść. Łatwo można się pogubić. Pozdrawiam serdecznie:)

Łaaaał, naprawdę jestem pod wrażeniem jak dobrze sobie poradziłaś Moniko z tą formą i treścią. Chociaż jest powtórzenie, to zdobywa ono coraz bardziej i bardziej na sile, .aż w końcu kulminacji pojawia się katharsis. Świetne! Aż chyba sam nabrałem ochoty na taką formę, choć nie wydaje się ona ani trochę prosta :)
Dusza, mrok, głębiny ludzkiej świadomości, to moje ulubione kategorie rozmyślań więc liczę po chichu na więcej takich interesujących przedstawień ;)
Co do samego mroku w duszy zawartego, to często dochodzę do wniosku, iż jest to sprawa dość machinalnie przez naszą świadomość odrzucana i wpychana do worka pod tytułem " instynkty pierwotne/wyparcie/co złego to nie ja". Musi istnieć zło by istniało dobro, a każdy powinien wiedzieć jak ono wygląda by za nim nie podążać. Czasami mrok wydaje się być czystszy niż światło.
Pozdrawiam serdecznie, Zaspany ;)

Zgadzam z LidiaM-9, że utarło się, że światło jest dobrem, mrok jest złem, a przecież światło może oślepić, mrok może być tajemniczy, rządzą nami stereotypy, a świat jest taki różnorodny, ludzie, każdy jest indywidualnością, tak jak Ty, Życzę Tobie uporządkowania, co się nabałaganiło, nadgonienia zaległości, ale też daj sobie odpocząć, to też wpływa dobrze na nas,. Wypoczęci jesteśmy bardziej zorganizowani. Pięknie to opisałaś. POzdrawiam

Podziwiam umiejętność operowania tak trudną formą.
Co do pojęć światła i mroku, to utarł się stereotyp, że światło jest pozytywne a mrok zły, ale może wystarczy "zresetować" umysł, żeby spojrzeć na te pojęcia z innej perspektywy. Oba się uzupełniają jak yin i yang a jedno stanowi tło dla drugiego.
Pozdrawiam.

ładny wiersz ... na szczęście moje ja tak daleko wzrokiem nie sięgam ... uwielbiam światło ...mrok przeraża to po co mam wzrok męczyć ...

Bardzo fundamentalistyczna treść o istocie wszechrzeczy, otchłań, głębia duszy, mrok, czy jest zły? Forma ciekawa, dla mnie za trudna, zgubiłbym przesłanie:). Pozdrawiam

Świetne podsumowanie cytatem! Codzienna walka z przeciwnościami losu jest wpisana w nasze życie. Wpisane upadki i podniesienia się z nich. Ale nikt nam nie dał gwarancji, że będzie dobrze. W swojej formie usadowiłaś mrok, który przykrył światło. I od początku trzeba poszukiwać tej iskry nadziei na granicy światła i mroku. Duże brawa za vilanellę!

Pozdrawiam

Brawa za formę ! Dla mnie ten gatunek nieprosty ;)
Utwór jawi mi się jako labirynt duszy, plątanina myśli i uczuć....
Żadna interpretacja nie będzie zbyt łatwa :) Wszystko jest niejednoznaczne :)
Gwiazdy zostawiam i ciepło pozdrawiam :))

osobiście; 'jak patrzymy w otchłań, otchłań patrzy na nas' (Nietsche)
Miłego dnia!