Traumy wloką się przez całe życie, a nikt za bardzo wtrącać się nie chce. Bo nie wypada, nie nasza sprawa i nie ważne, że widzi się krzywdę. Ważny temat Broniu

Ważny wiersz Broniu... Pozdrawiam cieplutko :)

Dzieci jak motyle są delikatne, a zarazem pełne miłości. Nie znają co to złość i niemiłość. Kochają i pragną być kochane. Milczą w ciszy i rozmawiają ze sobą o świecie, gdzie można się najeść do syta i usnąć przy kołysance. Czy to tak wiele? A jednak dorośli są dziwni, jak mawiał Mały Książę,

Pozdrawiam cię Broniu serdecznie

Przypomniała mi się historia osobista.
Moja szwagierka jest panną z dzieckiem, ja i była żona nie mieliśmy dzieci, ale córka szwagierki często u nas gościła. Gdy z żoną się rozwodziliśmy, mała miała 8 lat. Około roku po rozwodzie mała zapytał mnie dlaczego się kłóciliśmy (moje małżeństwo było dość skomplikowane) i nie umiałem powiedzieć dziecku kto z nasz, ja czy była żona, był winni.
Świat dziecka jest czarno-biały.
Dorosłemu bardzo trudno zrozumieć, że wszystkie odcienie i kolory uczuć które są w dorosłym życiu wręcz normalnością, dla dziecka są kosmosem nie do ogarnięcia.
W wierszu pokazujesz bardziej radykalną scenę. gdy wiadomo kto jest zły. Mimo to i tak trudno dziecku wytłumaczyć. a gdy się tego nie zrobi. świat dziecka się rozpada, a ono samo przestaje rozwijać się prawidłowo, choć nadal się rozwija.
To smutne że tak wiele rodzin nie umie radzić sobie z problemami i sięga po agresję. A ta zawsze niszczy dziecięcą psychikę.
Do tego dochodzi znak naszych czasów - plaga rozwodów. Dzieci uczą się że ich rodzice nie tworzą trwałych związków, przez co same w dorosłości też sięgają po takie rozwiązanie bo tak łatwiej niż usiać i porozmawiać by rozwiązać problem
Ciekawy wiersz i niestety smutny i bolesny temat

Pozdrawiam :)

mnie to obchodzi ... i znam ból i strach tego dziecka ...

Za każdym razem, gdy cierpi dziecko, aż się boję myśleć ... co ono myśli! Ogromny problem krzywdzonych dzieci i bardzo mała wydolność tych, którzy powinni dzieciom pomagać ... wstrząsający wiersz.
Serdeczności;)***

Przejmujący wiersz, a dzieci sa najbardziej wrażliwe i bezbronne zupełnie. M

Przejmujący i poruszający wiersz. Niestety, przemoc nadal w wielu rodzinach się zdarza... A dziecko powinno być najważniejsze powinno być priorytetem, bo potem trauma zmienia jego życie na zawsze. Taka kobieta nie zawsze ma siłę, by się przeciwstawić, uciec...

Pozdrawiam serdecznie.

Powinno obchodzić przede wszystkim tych rodziców, którzy - o ironio - są często najmniej wyczuleni na te emocje dziecka towarzyszące takim przykrym sytuacjom, o których piszesz wyżej. Taki strach zostaje w dziecku, później dziecko dorasta, staje się nastolatkiem, następnie osobą dorosłą, ale strach z dzieciństwa, zaburzenie tego bezpieczeństwa ciągnie się za nim i nie odpuszcza przypominając często o tym jak to było, gdy został całkiem sam, nie fizycznie, ale psychicznie. To o wiele gorsze. Pozdrawiam poruszona. Trzeba pisać o takich rzeczach.