Znakomita Poezja!
Cztery części, dwie fazy życia Peelki i dwa oglądy nieba. Od dzieciństwa do dorosłości i dwie filozofie życia, cudownie się uzupełniające, choć w puencie pojawia się już trzecia filozofia życia, będąca jednocześnie wejściem w trzecią fazę życia i tajemnica nowego... początku.
Właściwie, wychodzi na to, że nigdy nie myślimy jak dziecko... nasz umysł jest w pełnej gotowości, by osiągnąć dojrzałość już od urodzenia, ale nasze uczucia kształtują się na przestrzeni czasu. Jako dzieci mamy w sobie miłość, by odkrywać miłość, jako dorośli mamy w sobie miłość, by móc znieść ból.
Dojrzałość emocjonalna jest wyznacznikiem naszego oglądu rzeczywistości. Stajemy się uważni na świat i sens życia. To samo niebo, widziane oczami dziecka, zmienia swój sens istnienia... najpierw żyjemy w świadomości, że istnieje jedno słońce, a później wiemy, że we Wszechświecie istnieją miliardy słońc. Nasz umysł kształtuje wiedza i ciekawość. Z upływem czasu nie wystarcza nam świadomość, że istnieje jedno słońce, jedna prawda i jedno życie (jedna Droga Mleczna). Rozumiemy pojęcie materii... zaglądamy dalej w kosmos, do początku Wszechświata. Korzystamy z teleskopów... nasz umysł staje się coraz bardziej chłonny i dochodzi do głosu - rozum. Nadzieja traci na wartości, ważniejsze staje się przeświadczenie o czymś i sens. Nie karmimy się już nadziejami. Znamy koniec naszej historii, ale nie do końca... wiemy, że to życie jakie znamy, kiedyś zgaśnie, ale powstanie nowe, nowa galaktyka.
Być może tak właśnie myśli Bóg, Stwórca, rozległa siła przyciągania, niekończąca się energia, równolegle istniejące Wszechświaty. Za każdym horyzontem zdarzeń... istnieje nowy horyzont zdarzeń.
Myślenie niczym nieograniczone, wolne... wolność szeroko rozumiana ludzkiego umysłu, czyli sens naszego życia. Wielkość i potęga człowieka.
Oczywiście nie zawarłam i nie omówiłam w swoim komentarzu wszystkich aspektów tego znakomitego wiersza, kilka prawda odnalezionych w utworze, zostawiłam dla siebie.
Czuję ogromne wzruszenie...
Zostawiam oceany gwiazd!
Najserdeczniej Cię pozdrawiam, Poetko!

Cichy Twój lot, a wysoki
Mądrych myśli dotyk

Szac i gwiezdny pył

Hymn o człowieku ...
Ze wszech miar. Wspaniały.
Zastygłam ze łzami.

Pozdrawiam najserdeczniej!

piękny wiersz ... a ja wieżę od dziecka ... że przez życie prowadzi mnie Bóg ... idąc tysiącem dróg ... wierzę że odnalazłem tę właściwą i że odejdę wierze szczęśliwy ... każdy z nas ma wybór ... pozdrawiam serdecznie ...