wieczorny, jesienny spacer
za rękę mróz mocno łapie
powinnam włożyć czapkę
a stoję i się gapię

nie wszystkie liście spadły
wciąż tańczą z wiatrem cza-czę
rozochocone lotem
więcej ich nie zobaczę

a drzewa są niewzruszone
świat cały w koronie mają
lato, jesień czy zima
one się nie zginają

ptaszęta mają to w piórkach
zimno ich nie obchodzi
deszcze, słota czy mrozy
narzekać- to się nie godzi!

nawet te małe robaczki
choć ziąb je za czułki chwyta
robią swoje namiętnie
nie mają żadnych pytań

z zachwytu ustać nie mogę
więc śmiało do tańca ruszam
tym pięknem, siłą natury
niezmiennie, stale się wzruszam.

przetańczę dziś cały wieczór
z ptakami, wiatrem, drzewami
i będę się cieszyć wiecznie
natury cennymi darami.

nie zginaj karku człowieku
nie złorzecz i nie narzekaj
tańcz, śpiewaj, czerp siły wszelkie
i na nic lepszego nie czekaj!