X
Dramat księżycowy (Rozmowy z M.)
biały (bez rymów)
2022-03-15 01:33
Monice
A kiedy dla mnie wstaje nowa noc,
spoglądam w niebo.
Gdzie sierp księżyca a na nim,
linia terminatora rozpięta między biegunami.
Jak zły omen wieszczy nowe jego zaćmienie.
Spoglądam wtedy przez teleskop łapczywie,
w wyobraźni kreśląc linię równika.
Co jak tor przeszkód usiana górami poimpaktowymi.
A tam znów ty, omdlała, uciekasz,
Resztką sił biegnąc, przed linią terminatora.
Co jak zły omen wieszczy kolejne "Jego" zaćmienie.
Które znów rzuci cię na kolana,
wyrwie resztki powietrza z piersi,
zmiażdży serce i zetnie krew w żyłach.
I zostawi cię znów aż do poranka.
Który wskrzesza wszystko, co beznadziejne
(tak jak zawsze miłość to robi
ze straconymi marzeniami).
By twój koszący lot komety rozpocząć na nowo.
I skryć twą twarz w warkoczach mglistych westchnień.
A wtedy u mnie wstanie nowy dzień.
A wieczorem skieruję swe oczy
ku dramatowi sierpa księżycowego,
po raz kolejny.
Mogąc tylko patrzeć...
spoglądam w niebo.
Gdzie sierp księżyca a na nim,
linia terminatora rozpięta między biegunami.
Jak zły omen wieszczy nowe jego zaćmienie.
Spoglądam wtedy przez teleskop łapczywie,
w wyobraźni kreśląc linię równika.
Co jak tor przeszkód usiana górami poimpaktowymi.
A tam znów ty, omdlała, uciekasz,
Resztką sił biegnąc, przed linią terminatora.
Co jak zły omen wieszczy kolejne "Jego" zaćmienie.
Które znów rzuci cię na kolana,
wyrwie resztki powietrza z piersi,
zmiażdży serce i zetnie krew w żyłach.
I zostawi cię znów aż do poranka.
Który wskrzesza wszystko, co beznadziejne
(tak jak zawsze miłość to robi
ze straconymi marzeniami).
By twój koszący lot komety rozpocząć na nowo.
I skryć twą twarz w warkoczach mglistych westchnień.
A wtedy u mnie wstanie nowy dzień.
A wieczorem skieruję swe oczy
ku dramatowi sierpa księżycowego,
po raz kolejny.
Mogąc tylko patrzeć...
Oczywiście jak najbardziej można komentować
Ocena wiersza
Wiersz nie został jeszcze oceniony.
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: niebieski
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
matka
2022-04-07
Witam Cię Bardzo , przepraszam za długą nieobecność. Ale z Ciebie ognisty kochanek , na pewno potrafisz zdobywać kobietę słowem. O czym ja mówię Jesteś przecież poetą. Serdecznie pozdrawiam Irena
2022-05-15
Irenko dziękuję za tę zacne słowa, moje męskie ego właśnie urosło ;)
Tak, chyba wolę jednak być poetą niż mężczyzną. Łatwiej.
Absencją się nie przejmuj. Nie patrzę na to ważne że zaglądasz i czytasz :)
Tak, chyba wolę jednak być poetą niż mężczyzną. Łatwiej.
Absencją się nie przejmuj. Nie patrzę na to ważne że zaglądasz i czytasz :)
Rambler
2022-03-15
Jest w Twoich słowach coś urzekającego jak cykliczne spoglądanie w teleskop pomimo znanego już obrazu... Jest coś niepokojącego jak bezlitosna linia terminatora nigdy nie przerwana... Jest coś budującego jak nowe zaćmienie co przynieść może inne rozwiązanie... nie tylko wtedy patrzeć... - czego chcieć więcej... to już wystarczy, by wrócić na karty a raczej przestrzeń księżycowego dramatu.
2022-03-21
Ależ drogi odbiorco nie ma się co denerwować, to co ja twórca chciałem przekazać nie zawsze może trafić do ciebie, odbiorcy. Mnie bardziej "interere" co trafiło i co ty - odbiorca dostrzegasz a ja - twórca nieopatrznie pominąłem.
Moja nauczycielka "plasty" z "podstawówy", nieustannie truła nam, że sztuka to forma dialogu twórcy z odbiorcą, i że często w ów dialog wkradają się błędy wynikłe z różnic w postrzeganiu i jest to proces całkowicie "normalny".....
Czekaj wróć... ty się nie denerwujesz. O matko i córko jaka wtopa :D
Dobra skoro zgadzamy się co do dialogu i wielopłaszczyznowości to zajebiaszczo.
Jak zauważasz nie spieszę sięe z publikowaniem nowych dziełek.
mogę tylko wyjaśnić że wiersz powstał na kanwie przeżyć sercowych mojej serdecznej przyjaciółki. które mogłem (i mogę nadal) obserwować niejako z "pierwszego rzędu" ale że nic nie mogę zrobić(bo znajoma uparta jak osioł) więc stąd ta analogia teleskopu i kosmosu
Moja nauczycielka "plasty" z "podstawówy", nieustannie truła nam, że sztuka to forma dialogu twórcy z odbiorcą, i że często w ów dialog wkradają się błędy wynikłe z różnic w postrzeganiu i jest to proces całkowicie "normalny".....
Czekaj wróć... ty się nie denerwujesz. O matko i córko jaka wtopa :D
Dobra skoro zgadzamy się co do dialogu i wielopłaszczyznowości to zajebiaszczo.
Jak zauważasz nie spieszę sięe z publikowaniem nowych dziełek.
mogę tylko wyjaśnić że wiersz powstał na kanwie przeżyć sercowych mojej serdecznej przyjaciółki. które mogłem (i mogę nadal) obserwować niejako z "pierwszego rzędu" ale że nic nie mogę zrobić(bo znajoma uparta jak osioł) więc stąd ta analogia teleskopu i kosmosu
2022-03-18
Nieustannie patrzę na tekst wielopłaszczyznowo.... jeśli jest to zamysł Autora - brawa dla Niego... jeśli jest to efekt mojego 'patrzenia' - nie, nie przeproszę - bo to świadczy o kunszcie Autora... jestem jedynie biorcą - jeśli jednak to zmobilizuje do twórczej odpowiedzi... jak dla mnie to otwarcie przestrzeni dialogu... a to dla Autora winno być bezcenne... Taki jestem i obawiam się, że to się nie zmieni... Czekaj więc moich komentarzy jeśli zdecydujesz się na publikację, bo masz w sobie to 'coś', co niepokoi - a to cenię i zauważę! Dziękuję za kreatywną odpowiedź na mój 'komentarz'....
2022-03-18
Jest coś budującego w twoim komentarzu jak zauważenie symboli użutych w utworze...
Jest coś dziwnego w twoim komentarzu jak rozbijanie wszystkiego na atomy...
Jest coś fascynującego w twoim komentarzu jak zastanawianie się nad obrazem bez szukania analogii w świecie otaczającym autora...
To już wystarczy by wrócić w przestrzeń portalu poetyckiego i naskrobać odpowiedź
Pozdrawiam i Dziękuję za odwiedziny
Jest coś dziwnego w twoim komentarzu jak rozbijanie wszystkiego na atomy...
Jest coś fascynującego w twoim komentarzu jak zastanawianie się nad obrazem bez szukania analogii w świecie otaczającym autora...
To już wystarczy by wrócić w przestrzeń portalu poetyckiego i naskrobać odpowiedź
Pozdrawiam i Dziękuję za odwiedziny
Autor poleca
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Połowicznie
Upadłem w nią jak w żywą wodę
Baśnie czarne jak noc...
Krowa i koza czyli język lata jak łopata
Piękno słowem lecz tylko w głowie, a słowo w kagańcu Ja Tobie (O Poetach i takie tam...)
Myśl czwarta (narodziny idei)
majątek Anzelma
Twoje serce woła w przestrzeń
Aforyzm lutowy(Marzeny sprawa wielkiej wagi)
Jeszcze się łzami nie zalał świat...
*** (nigdy nie mów nigdy)
Księga początku (Mój bracie Księżycu)
Mówiłaś
Ziemia niczyja
Czasołak
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności