X
Samotność w kroplach
rymowany
2024-02-23 10:38
Nie zawsze chcesz to widzieć,
człowiecze lękliwy,
lecz deszcz spada w kroplach samotnych,
acz niezbyt tkliwych.
Czy ma więc kropla powód,
by nie wierzyć w swą mokrość?
Czy powinna żebrać u Stwórcy
o doli swej inność?
Samotność jest przestrzenią
na drodze do raju.
W niej możesz dojrzewać
w życia grudniu i maju.
Powiadał niegdyś mądrze
z Tyńca pewien mnich,
że „w życiu chodzi o to,
by żyć”.
A ja dopowiem
bardzo nieśmiało,
że życie dojrzewa,
gdy rośnie samo.
Nie znaczy to wcale,
by unikać drugich,
lecz żeby samotność
swoją chcieć polubić.
W niej bowiem człowiek
spotyka się z Bogiem:
czy jest dzień słoneczny,
czy spadł deszcz na głowę.
Odrzuć więc swój lęk,
o inność nie żebraj,
bo samotność w kroplach
jest wielce zbawienna.
człowiecze lękliwy,
lecz deszcz spada w kroplach samotnych,
acz niezbyt tkliwych.
Czy ma więc kropla powód,
by nie wierzyć w swą mokrość?
Czy powinna żebrać u Stwórcy
o doli swej inność?
Samotność jest przestrzenią
na drodze do raju.
W niej możesz dojrzewać
w życia grudniu i maju.
Powiadał niegdyś mądrze
z Tyńca pewien mnich,
że „w życiu chodzi o to,
by żyć”.
A ja dopowiem
bardzo nieśmiało,
że życie dojrzewa,
gdy rośnie samo.
Nie znaczy to wcale,
by unikać drugich,
lecz żeby samotność
swoją chcieć polubić.
W niej bowiem człowiek
spotyka się z Bogiem:
czy jest dzień słoneczny,
czy spadł deszcz na głowę.
Odrzuć więc swój lęk,
o inność nie żebraj,
bo samotność w kroplach
jest wielce zbawienna.
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
6 razy
Treść
6
1
5
5
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Warsztat
6
0
5
5
4
1
3
0
2
0
1
0
0
0
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
danmur
2024-02-23
jesteśmy samotni w bólu chorobie i tylko łaska boska nas odwiedza,milego wieczoru
2024-02-23
Samotność to nie tylko ból w różnych trudnych doświadczeniach. To zbyt wąskie. Samotność jest przestrzenią, pustynią, na której człowiek spotyka się z Bogiem. To nie jest narzędzie destrukcji człowieka, ale właśnie zaproszenie do wyjścia poza siebie samego. To jest jak wyjście z Egiptu: trzeba się natrudzić, ale cel wart jest potu i łez.
Pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋♂️
Pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋♂️
Szeherezada(*)
2024-02-23
Taki wymuskany wiersz aż przyjemnie jest czytać. Dla takich wierszy warto tu zaglądać ♥️
Urszula Ganc
2024-02-23
Lubię samotność. Jest niezbędna, żeby - jeśli nie z Bogiem - to przynajmniej z samy sobą spokojnie i szczerze porozmawiać. Z pozdrowieniem :-).
2024-02-23
Jak to mawiają ludzie roztropni: dobrze jest od czasu do czasu właśnie w ten sposób, o którym wspomniałaś, porozmawiać z kimś mądrym. 🤗
Dzięki, że jesteś i pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋♂️
Dzięki, że jesteś i pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋♂️
Olga887
2024-02-23
Zgadzam się z tym, że bez sensu jest żebrać o inność. Ale z drugiej strony nie o byciem takim samym, jak wszyscy. Warto w swojej zwyczajności umieć dostrzec własną wyjątkowość, bo nie choćby ktoś kompletnie niczym się nie wyróżniał, nie ma i nie będzie, identycznej osoby na świecie.
A wiersz, mimo że sama nie wierzę w Boga, bardzo mi się podobał. Pozdrawiam :)
A wiersz, mimo że sama nie wierzę w Boga, bardzo mi się podobał. Pozdrawiam :)
2024-02-23
Dzięki za Twoje słowo. Tak, dobrze jest akceptować siebie, znać swoją wartość, doceniać to, że się jest kim się jest. To jednak wszystko są procesy życiowe. Nic nie jest dane raz na zawsze. Bardzo często jednak ludzie boją się samotności upatrują w niej jakiegoś więzienia. Nic bardziej mylnego. Więzieniem są raczej ludzkie lęki i niedojrzałości właśnie. A sama samotność jest przestrzenią życia. Nie łatwą i prostą w przeżywaniu, ale zupełnie normalną. Unikanie ludzi za wszelką cenę jest raczej objawem chorobowym, bo jesteśmy przecież stworzeniami społecznymi. Natomiast samotność jest sposobem przeżywania własnego życia w taki sposób, że w centrum jest osobiste spotkanie z Bogiem, a reszta aktywności człowieka kształtuje się wychodząc od tej głębi w kręgach coraz bardziej na zewnątrz.
Dzięki, że jesteś. Pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋♂️
Dzięki, że jesteś. Pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋♂️
Autor poleca
Autor na ten moment nie promuje wierszy
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Uwielbiam chwalić Cię, mój Panie!
Po coś tam poszedł, Mojżeszu?
Dokąd?
Prorok naszego czasu
Zbawienne kontury miłości
Jesteś moją pustynią...
Ktoś zaparkował krowę przed moją pustelnią
Garścią słów...
Już tu byłem
Klasztor
Kiedyś oddam ostatni oddech...
Pajda miłości
Wrócę za kilka wierszy
Proroctwo
Stworzyłeś nas...
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności