Twoje Wiersze - jesteś mgnieniem na całe życie

jesteś mgnieniem na całe życie

biały (bez rymów)

2021-02-15 22:31

jak dwie cząstki szarej renety
rozkawalone na pół
jeszcze słychać krzyk a już bezdech
zamyka wybrakowane życie
ona nawet wyczerpana z bólu
będzie ociekać mlekiem
dla kogo pokarm
będą wytwarzać obrzmiałe piersi

bez względu na koleje losu
matki karmią cierpliwie
i łzy nie uronią gdy biel pieluchy
w popiół się zamienia
wypłakały już wszystkie wody
nie drgnie im dłoń kiedy
gołębi puch wtykają
pomiędzy wspomnienia

w smutku bezbrzeżnym bez dna i echa
bez granicy bólu
podążają w nicość istnienia
jałowych cierpień i sterylnych wzruszeń
komu opowiedzą co czuły
kiedy milkło bez płuc kwilenie
kiedy spojrzenie na zatrzaśnięte wieko
w pustce szukało zabliźnienia ran

autor

naskraju*^(*)

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

3 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: czerwony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Osia

2021-02-18

Pragnę otulić cichuteńko .

naskraju*^(*)

2021-02-18

Dziękuję szeptem

konvalove

2021-02-16

I mnie zabrakło słów przy Twoim wierszu, chociaż myślę, że moje milczenie po przeczytaniu oddaje mu największe uznanie, jakie mogę z siebie dać.

naskraju*^(*)

2021-02-17

Pomilczmy w ciszy.

maciejka

2021-02-16

Jesteśmy mgnieniem, ale zostajemy na zawsze.
Poruszający wiersz, pisany samotnością...

naskraju*^(*)

2021-02-17

Wciążna zawsze... Miłego

Bronisława Góralczyk^(*)

2021-02-16

Poruszyłaś, Uleńko...
Czy trzeba samej coś takiego przeżyć, aby tak sugestywnie przedstawić ból
i cierpienie?
Myślę, że jest to zdecydowanie pytanie retoryczne...
Pozdrawiam serdecznie - B.G.

naskraju*^(*)

2021-02-17

Dziękuję za poruszanie. Miłego

Kornel Passer

2021-02-16

Wstrząsający opis. Nic nie da się powiedzieć.

naskraju*^(*)

2021-02-17

To nic jest odpowiedzią

Afrodyta^(*)

2021-02-16

Bardzo poruszający wiersz dotykający głębokiego doświadczenia bólu i spotkania się,przez podmiot liryczny, ze swoją samotnością w obliczu tegoż wydarzenia.