X

Logowanie



Zapomiałaś/eś hasła? Przejdź do procedury resetującej.

Ja - Morderca

Wiersz Miesiąca 0
rymowany
2024-11-18 14:23
Myślałem, że życie chce mi powiedzieć jedno
Lecz się pomyliłem, gdy trafiłem w samo sedno
Potencjał swój pełny odkryłem
Spodobał mi się, w końcu poczułem, że odżyłem
Konsekwencje może i będą duże,
Ale też i czemu miałbym się sprzeciwiać własnej naturze?
W domku opuszczonym się zaszyję
I kto wie, może ludzie uznają, że już nie żyję.

*********

Od dzieciństwa wmawiano mi, że będę nikim
Nic nie osiągnę, mimo, że zawsze miałem dobre wyniki
Rodzice - durnie - codziennie alkohol pili
Często mnie do czerwoności bili
Wstydziłem się gdziekolwiek wyjść
Gdyż rany, które miałem ciężko było zakryć.

Rówieśnicy wcale lepsi nie byli,
Do różnych czynów się odważyli,
Nigdzie bezpiecznie się nie czułem,
Dla nauczycieli byłem chyba duchem,
Prośby i skargi moje zostały zignorowane,
Mieli na mnie totalnie wyjebane,
I co, czy jakoś na to zareagowałem?
Nie - dzieckiem byłem i strasznie się wtedy bałem.

Lata mijały, a ja wciąż taki sam
Cichy, nielubiany, w skrócie jeden wielki chłam
W świat dorosłych wdrążyć się chciałem
Lecz prawdę powiedziawszy, niczego nie umiałem
Praca, pomyślałem, pozwoli mi się ogarnąć
Myśli złych natłok na bok zepchnąć.

W warsztacie samochodowym mnie zatrudnili,
Jedynie sprzątania i mycia nauczyli
Dziwnych bardzo ludzi tam spotkałem
Chyba to nie dla mnie - pomyślałem
Szkoda jednak tak szybko było się poddać,
W końcu sam chciałem dorosłe życie poznać.

Z czasem, okazało się, że popełniłem błąd
Mogłem uciec jak najdalej z tamtąd
Wparowali ludzie w broń palną uzbrojeni
Jakieś pieniądze oni bardzo chcieli
Bez wahania szefa mojego zastrzelili,
Resztę pracowników śmiertelnie pobili
Ja ukryłem się w jednej z szafek
Głupi sądziłem, że nie zajrzą do wszystkich wnęk.

Moje najgorsze obawy się spełniły
Wydarzyły się rzeczy, które do końca życia będą mi się śniły
Drzwiczki raptownie otworzyli
Wyciągnęli mnie z kryjówki, kogoś zawołali, a potem mocno w głowę uderzyli
Traciłem powoli przytomność, mocno na podłogę upadłem
Krew ze mnie leciała, gdyż mokro pod głową miałem...

Ocknąłem się po dłuższym czasie,
Nie wiedziałem, co się wydarzyło właśnie
Otumaniony przez chwilę byłem
Lecz w końcu do podniesienia się odważyłem.
Cholernie mnie bolała głowa,
Cóż, przeżyłem jako jedyny, trochę szkoda
W duchu tak bardzo umrzeć bym chciał,
Ale los najwyraźniej inne plany miał.

Udało mi się w końcu wstać
Trochę ciężko mi było równowagę złapać
Rozejrzałem się dookoła siebie uważnie
Nie wiedziałem, czy ten spokój mogłem traktować na poważnie
Po chwili ruszyłem przed siebie
Nie ukrywam, czułem się wtedy bardzo niepewnie
Otworzyłem pobliskie drzwi i wszedłem do głównej hali
Cisza, nikogo nie było, wszyscy już pojechali...

Nie miałem pojęcia jak zareagować
Tak szczerze, to chciało mi się śmiać,
Widok tych wszystkich trupów
Uświadomił mi ile w życiu doznałem trudów,
Przecież ten jeden gość pod wpływem
Dotykał mnie, kiedy po pracy się myłem
A teraz leżał na ziemi martwy
I tak jak cała reszta, zostanie on zapomniany.

Od tego momentu inaczej się czuję,
Morderstwami się strasznie lubuję,
Nikomu tego nie mówiłem,
W tamtym zakładzie niedobitków dobiłem,
Dziwną przyjemność mi to sprawiło
I to uczucie w pamięci utkwiło,
Zabrzmi to wręcz niepokojąco
Myślenie o tym, działa na mnie kojąco.

Rodzice całe życie mnie bili,
Ogromną krzywdę psychiczną mi wyrządzili,
W własnym domu bezpiecznie się nie czułem
Z lękami się codziennie budziłem
Siniaki miałem praktycznie na całym ciele,
Tego całego gówna było jeszcze wiele,
Ale powiedziałem temu dość,
Niech sprawiedliwości stanie się zadość!

Obudziło się we mnie dzikie zwierzę,
A więc, zrobiłem to, do tej pory w to nie wierzę,
Matkę i ojca z zimną krwią zabiłem
I szczerze powiedziawszy, lepiej się poczułem
Nie do opisania jednym słowem ulgę,
Problem teraz, co zrobić z ciałami, kurdę...

Może to najgłupsza rzecz jaką zrobiłem
Ciała w ogrodzie, pod osłoną nocy, zakopałem
Jeśli ich znajdą, a na pewno to się stanie
Mnie na miejscu nie będzie, ukryję się póki co w jakimś pustostanie
A kiedy uda mi się na bezpieczną odległość oddalić
Cóż, mam nadzieję, że uda mi się kogoś dla zabawy zabić...

*********

Cieszę się, że mogłem swoje myśli gdzieś zapisać,
Moje życie móc w skrócie opisać.
Co przyszłość pokaże, zobaczymy
Gliny będą mnie ścigać za moje czyny
Ale szczerze, jebać to...
Dobrze się bawiłem, a to najważniejsze, ot co!
Czy kiedyś coś tu jeszcze napiszę?
Nie wiem, pewnie nie, to się jeszcze okaże...



autor

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony
1 raz

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.





Komentarze

Kolor wiersza: zielony


Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.


Eleanor Rigby
Eleanor Rigby
2024-11-18
Kronika kryminalna zapisana wierszem, w sumie bardzo obrazowo to opisałeś.


Triengel
2024-11-18
Starałem się jak mogłem, chociaż nie ukrywam sporo pracy tutaj włożyłem, żeby to logicznie i sensownie wybrzmiało. Pozdrawiam.

Monika Larn
Monika Larn
2024-11-18
Odważnie, bezpretensjonalnie wykrzyczane. Analiza powstania żądzy mordu jak się patrzy.
Moim zdaniem przekaz byłby jeszcze silniejszy bez rymów, ale to oczywiście tylko opinia. Pozdrawiam.


Monika Larn
2024-11-18
No i super. Ka,dy tak pisze, jak mu najbardziej pasuje ;)

Triengel
2024-11-18
Właśnie rymy mi pasowały tutaj idealnie, dzięki temu ta historia się wyróżnia czymś innym. Pozdrawiam.

jobo
jobo
2024-11-18
Mocno dajesz, ciary idą, mam nadzieję że to fikcja?
Szac i plejada gwiazd!


Triengel
2024-11-18
Wszystko to fikcja 😁 wszystko wymyśliłem sam. Pozdrawiam!

sturecki
sturecki
2024-11-18
Ten wiersz to mroczna, brutalna i poruszająca opowieść o przemianie człowieka, którego życie pełne było przemocy, odrzucenia i cierpienia, w kogoś, kto znalazł dziwną ulgę w destrukcji i zemście. Bohater, zagubiony i naznaczony traumą, oddaje się swoim najciemniejszym impulsom, odsłaniając spiralę rozpaczy i autodestrukcji, która przemienia go w mordercę.
To przestroga o tym, jak niewyobrażalne cierpienie może zrodzić najbardziej ekstremalne reakcje, a jednocześnie brutalny komentarz o tym, jak społeczeństwo może zawodzić jednostkę, prowadząc ją na drogę bez odwrotu.


Triengel
2024-11-18
Bardzo pięknie zinterpretowane :) pozdrawiam.


Autor poleca

Pokaż mniej



X

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

X

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji

 

x
Polityka plików cookies

Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.

Klauzula Informacyjna

Szanowni Użytkownicy

Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).

W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.

O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.

Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.

Czytaj treść polityki prywatności