Szarość tego świata znów wita mnie z uśmiechem,
Przeraża mnie, o ciarki wręcz przyprawia,
Powinienem był zostać w domu, swoim bezpiecznym azylu,
Ale jeśli się chce przeżyć, trzeba się odważyć wyjść,
Praca - miejsce przeze mnie nielubiane,
Winą są i obowiązki i ludzie tam przebywający.

Wiecznie robie coś nie tak,
Wszystko jest krytykowane, wyśmiewane - nie rozumiem tego,
Nikt nie chce mnie wysłuchać ani zrozumieć, a co dopiero pomóc,
Przez co czuję się gorszy i wyobcowany,
Nie tak powinno być, nie tak miało potoczyć się moje życie.

Deszcz za oknem pozdrawia mnie radośnie,
Wiatr silny też jest miły i również chce dołączyć,
Myślą, że szukam towarzystwa jakiegokolwiek,
Nic bardziej mylnego, myślę, że się polubimy,
W końcu, wy jesteście w porządku, co nie?


Telefon dzwoni, odbieram z niechęcią,
Kolejny człowiek zły i niezadowolony,
Krzyczy, wyzywa, przykrość mi sprawia,
Nie jestem niczemu winny, a mi się najbardziej obrywa,
Moja ręka nie wytrzyma już za długo,
Moja głowa nie wytrzyma również,
Tego ogromnego wręcz bólu.

Kubek z kawą więcej ma empatii niż inni,
"Miłego dnia" - zawsze wie jak mnie pocieszyć,
Przynajmniej on jest dla mnie miły i życzliwy,
Żałuję, że przedmioty nie mogą rozmawiać,
Przynajmniej tak miałbym w końcu jakiś przyjaciół.

Ja już więcej nie mogę, nie wytrzymam, zaraz coś we mnie pęknie,
Poraz kolejny skarcił mnie mój szef, znowu coś zrobiłem źle,
Na prawdę się starałem, dałem z siebie wszystko,
Jestem do niczego, zawsze tak było i zawsze tak będzie,
Prosiłem o wsparcie, lecz jak zwykle olano mnie.

Wracając do domu czuję jak mnie wszyscy obserwują,
Wzrok dziesiątek osób na swych barkach ciążyć mi zaczął coraz bardziej,
Słyszę śmiechy, nawet obcy ludzie się ze mnie śmieją,
Nie dzieje się to w mojej głowie, to się dzieje na prawdę,
Świat jest okropny, społeczeństwo jest okropne, a ja sam nie lepszy.


W końcu w domu, spokoju na jakiś czas zeznam wreszcie,
Przyjaciele moi w kuchni na mnie czekają,
Znów swoje usta może wtopić w moją skórę,
Wie jak mi w bólu ulżyć, o cierpieniu na jakiś czas zapomnieć,
Chciałby w inne miejsca się dostać, zrobić mi ogromną przysługę,
Na to pozwolić nie mogę, rano w koncu znowu wstać muszę do pracy.